Η πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Συρία έχει προκαλέσει ανατροπές στον γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής, με τη Λιβύη να αναδεικνύεται σε πεδίο σύγκρουσης για μεγάλες δυνάμεις. Σύμφωνα με ρεπορτάζ, μετά την ανατροπή του Άσαντ, έξι ρωσικά αεροπλάνα Il-76 παραδόθηκαν στην αεροπορική βάση al-Khadim στην ανατολική Λιβύη, μεταφέροντας στρατιωτικό εξοπλισμό προερχόμενο από τη Ρωσία και τη Συρία.
Τα δεδομένα των πτήσεων δείχνουν αυξημένη δραστηριότητα, με αρκετά αεροσκάφη να πετούν από τη Μόσχα ή το Μινσκ προς τη Βεγγάζη, ενώ ορισμένα από αυτά σταματούν να εμφανίζουν την τοποθεσία τους κοντά στον προορισμό τους. Τα νέα αυτά στοιχεία έχουν προκαλέσει την έντονη αντίδραση της Τουρκίας, η οποία καταδικάζει τη ρωσική κίνηση και απαιτεί την «παραδειγματική τιμωρία της Ρωσίας» μέσω τουρκικών διαδικτυακών λογαριασμών και εκστρατειών.
Η Λιβύη παραμένει διχασμένη, με τις δυνάμεις που υποστηρίζονται από την Τουρκία να ελέγχουν τα βορειοδυτικά, συμπεριλαμβανομένης της Τρίπολης, ενώ ο στρατηγός Χαλίφα Χάφταρ, υποστηριζόμενος από τη Ρωσία, διατηρεί τον έλεγχο στα βορειοανατολικά. Η ρωσική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή αυξάνεται, γεγονός που προκαλεί ανησυχία στον Πρωθυπουργό της Λιβύης, Abdul Hamid Dbeibah, ο οποίος δήλωσε ότι «η Λιβύη δεν είναι αρένα για το συνδυασμό διεθνών συμφερόντων», προειδοποιώντας ότι οι μεταφορές όπλων ενδέχεται να απειλήσουν την ειρήνη και την ασφάλεια.
Η κατάσταση στη Λιβύη έχει επίσης επιπλέον γεωπολιτικές συνέπειες για την Ελλάδα, καθώς η Τουρκία επιχειρεί να επεκτείνει τη θαλάσσια δικαιοδοσία της μέσω του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, το οποίο αμφισβητεί τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή. Αντίθετα, ο Χαλίφα Χάφταρ και οι χώρες που τον υποστηρίζουν, διαφωνούν με την τουρκική παρέμβαση, επιδιώκοντας μια διαφορετική γεωπολιτική σταθερότητα.
Εν τω μεταξύ, ρωσικά στρατιωτικά φορτηγά και οχήματα μεταφοράς προσωπικού έχουν φορτωθεί σε αεροσκάφη και μεταφέρονται από τη Συρία στη Λιβύη, υποδεικνύοντας αναδιάταξη στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή. Η Ρωσία φαίνεται να ενισχύει τη στρατηγική της στην ανατολική Μεσόγειο, αναλαμβάνοντας δραστηριότητες και στρατιωτικές ενέργειες που συνδέονται με τη Λιβύη και ενδεχομένως με τη δημιουργία στρατηγικών θέσεων στην περιοχή.
Η Ελλάδα, μπροστά σε αυτή τη νέα δυναμική, καλείται να ενισχύσει τη διπλωματική της παρουσία στη Λιβύη και να αναζητήσει ευρύτερες συμμαχίες που θα διασφαλίσουν την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή, αντιμετωπίζοντας την τουρκική απειλή και τις εντεινόμενες ρωσικές κινήσεις.
Η γεωπολιτική αστάθεια που προκαλεί η πτώση του καθεστώτος Άσαντ, σε συνδυασμό με τις στρατηγικές συμφωνίες Ρωσίας και Τουρκίας στην περιοχή, ενδέχεται να οδηγήσει σε νέες ισορροπίες δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο και να αναδείξει τη Λιβύη ως κεντρικό πεδίο των διεθνών συγκρούσεων.