Ξέρει κανείς τον Bartjan Wegter; Σχεδόν άγνωστος στη διεθνή κοινή γνώμη και πάντα χωρίς ιδιαίτερη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης είναι ο συντονιστής κατά της τρομοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ρόλος του θα διαρκέσει πέντε χρόνια, έως το 2029. Ο Wetger, 56 ετών, Ολλανδός διπλωμάτης, έχει επιφορτιστεί με το συντονισμό του αντιτρομοκρατικού έργου εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διασφαλίζοντας την εφαρμογή και αξιολόγηση της αντιτρομοκρατικής στρατηγικής της ΕΕ, την ενσωμάτωση των εσωτερικών και εξωτερικών πτυχών της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ της ΕΕ και τρίτων χωρών, σημειώνει σε ανάλυσή του ο Piero Messina.

Ο ρόλος του συντονιστή κατά της τρομοκρατίας στην Ευρώπη εισήχθη πριν από 20 χρόνια, στον συναισθηματικό απόηχο της τρομοκρατικής επίθεσης στις 11 Μαρτίου του ίδιου έτους στη Μαδρίτη.

Προερχόμενος από το ΝΑΤΟ

Ο Wetger προέρχεται από το ΝΑΤΟ, όπου διετέλεσε εκπρόσωπος της Ολλανδίας. Έτσι, όταν μεμονωμένα κράτη μέλη απευθύνουν προειδοποιήσεις για τρομοκρατία, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτές οι αξιολογήσεις έχουν περάσει από το γραφείο του Wetger.

Ακριβείς, όπως οι επίσημες αργίες και τα μεγάλα διεθνή γεγονότα – παράδειγμα πάνω από όλα: οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού – οι ευρωπαϊκές ειδοποιήσεις κατά της τρομοκρατίας έχουν γίνει μια κοινή σταθερά στις ζωές των πολιτών του φρουρίου – Ευρώπη.

«Τίποτα δεν πρέπει να υποτιμάται, ας είμαστε ξεκάθαροι. Ωστόσο, οι αναλύσεις που παρέχονται για να δικαιολογήσουν τις προειδοποιήσεις φαίνεται να βασίζονται σε συνήθη παρατήρηση γεγονότων και όχι σε εις βάθος επιχειρήματα και ακριβείς πληροφορίες. Μας συνηθίζουν να ζούμε σε μόνιμο καθεστώς φόβου. Σε αντάλλαγμα για ένα μερίδιο ελευθερίας – που μεταβιβάζεται με ολοένα και πιο σε βάθος τεχνολογικούς ελέγχους – η Ευρώπη υπόσχεται να σώσει τη ζωή σας και να νικήσει τον σκαιό τρομοκράτη, ο οποίος μπορεί να αναλάβει το ρόλο του μοναχικού λύκου και όχι της δομημένης οργάνωσης», γράφει ο Messina.

Οι κλασικές ειδοποιήσεις για τρομοκρατία

Αυτές οι γιορτές είχαν και την τρομοκρατική τους ειδοποίηση, γεγονός κλασικό όπως τα …χριστουγεννιάτικα δώρα. Έτσι, στα μέσα Δεκεμβρίου οι Βρυξέλλες υπαγόρευσαν τα εξής: «Ο συναγερμός για την τρομοκρατία αυξάνεται ξανά στην Ευρώπη, με τα κράτη μέλη της ΕΕ να ανησυχούν τώρα για τον ISIS και μια πιθανή νέα εποχή ισλαμικών επιθέσεων». Ο συναγερμός είναι εκεί και τα κράτη δεν κάνουν τίποτα για να τον κρύψουν. Η ανύψωση του φάσματος ενός μακρινού και σχεδόν αόρατου εχθρού είναι μια καλά δοκιμασμένη στρατηγική.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν λόγο για «παγκόσμιες απειλές». Από τη μία πλευρά κοιτάμε την Ασία, επειδή το ISIS έχει έδρα στο Αφγανιστάν και δίνει το «παρών» σε γειτονικές περιοχές.
Στα συμπεράσματα του τελευταίου Συμβουλίου της ΕΕ επισημαίνεται η παγκόσμια αναταραχή αύξησε το επίπεδο τρομοκρατικής απειλής σε ορισμένα κράτη μέλη. Αυτές οι εξωτερικές συγκρούσεις συνέβαλαν στην εντατικοποίηση της ριζοσπαστικοποίησης και της κοινωνικής πόλωσης σε ολόκληρη την Ένωση, η οποία μπορεί με τη σειρά της να οδηγήσει σε τρομοκρατία και βίαιο εξτρεμισμό.

Ακόμη πιο ασφυκτικό έλεγχο θέλει η ΕΕ

Η λίστα είναι απλή και επίσης αρκετά προφανής. Θα υπάρχουν τρεις βασικοί τομείς παρέμβασης για την ενίσχυση των προσπαθειών με στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας: «η ανταλλαγή πληροφοριών, ο εντοπισμός και η πρόληψη της διείσδυσης ατόμων που αντιπροσωπεύουν τρομοκρατική απειλή• η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του βίαιου εξτρεμισμού στο διαδίκτυο».

Προκειμένου να εντοπιστεί και να αποτραπεί η διείσδυση προσώπων που αποτελούν απειλή για την ασφάλεια, το Συμβούλιο καλεί τα κράτη μέλη να συνεχίσουν να εισάγουν καταχωρίσεις βάσει αποφάσεων επιστροφής στο Σύστημα Πληροφοριών Schengen και καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να θέσουν σε λειτουργία τον αποτελεσματικό επαναπατρισμό ατόμων που αποτελούν απειλή για την ασφάλεια».

Υπάρχει μεγάλη εστίαση στις νέες τεχνολογίες: σύμφωνα με τους ειδικούς των Βρυξελλών, η ψηφιακή σφαίρα γίνεται όλο και περισσότερο γόνιμο έδαφος για ριζοσπαστικοποίηση.
Έτσι, το Συμβούλιο καλεί την Επιτροπή της ΕΕ (ναι, την Επιτροπή με επικεφαλής την Ursula Van der Leyen) «να εγκρίνει περαιτέρω μέτρα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτουν οι μη συμμορφούμενες διαδικτυακές πλατφόρμες, εφαρμόζοντας αυστηρά τον κανονισμό για τις ψηφιακές υπηρεσίες. Η αυστηρότητα είναι η βασική έννοια.

Πώς μπορεί όμως η ΕΕ να δικαιολογήσει το συριακό χάος με την κατάκτηση της εξουσίας από την ισλαμιστική πολιτοφυλακή Hay’at Tahrir al-Sham (HTS); Η HTS είναι μια ομάδα που η ΕΕ έχει χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση; Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο με την έναρξη του συναγερμού για την τρομοκρατία, για άλλη μια φορά φέτος, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών επιβεβαίωσαν «την ακλόνητη δέσμευση της ΕΕ στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας στο Ιράκ και τη Συρία».

Ο κίνδυνος ενός ακόμη κύματος μετανάστευσης από τη Συρία προς την Ευρώπη είναι ο χειρότερος εφιάλτης για τη φιλοευρωπαϊκή ελίτ. Οι ειδοποιήσεις για τρομοκρατία θα συνεχιστούν, είναι σαν τα διαμάντια: διαρκούν για πάντα.

Ο φόβος ως εργαλείο εξουσίας

Το βασικό εργαλείο που χρησιμοποιούν οι ελίτ για να διατηρούν τον έλεγχο πάνω στους πολίτες είναι ο φόβος. Ο φόβος, ειδικότερα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις, λειτουργεί ως καταλύτης για την αποδοχή περιορισμών στις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα. Καθώς οι πολίτες αισθάνονται συνεχώς υπό την απειλή του ακραίου εξωτερικού κινδύνου, γίνονται πιο επιρρεπείς σε πολιτικές που περιορίζουν την ιδιωτικότητα, την ελευθερία της έκφρασης και την προσωπική ασφάλεια στο όνομα της προστασίας από τον εξωτερικό εχθρό.

Η τρομοκρατία προσφέρει μια εύκολη αφορμή για την επιβολή αυτών των περιορισμών. Οι κυβερνήσεις, πολλές φορές με την ενεργή υποστήριξη των ΜΜΕ, προβάλλουν τις επιθέσεις ως επικίνδυνες και καταστροφικές, ενισχύοντας τον φόβο στις κοινωνίες. Αυτό οδηγεί σε μία υπερβολική αντίδραση, η οποία εκδηλώνεται με την αποδοχή πολιτικών και μέτρων που αμβλύνουν τις προσωπικές ελευθερίες, όπως η μαζική παρακολούθηση, η αύξηση της αστυνομικής εξουσίας και η περιορισμένη πρόσβαση σε πληροφορίες.

Η ενίσχυση της αστυνομικής εξουσίας και η παρακολούθηση

Η τρομοκρατία δικαιολογεί συχνά την αύξηση της αστυνομικής εξουσίας και τη χρήση παρακολούθησης των πολιτών. Οι κυβερνήσεις, προκειμένου να “προστατεύσουν” τους πολίτες, εισάγουν νέα μέτρα ασφαλείας που περιορίζουν την ελευθερία των ατόμων. Αυτά τα μέτρα συχνά περιλαμβάνουν την παρακολούθηση των επικοινωνιών, την ενίσχυση των δικαιωμάτων των υπηρεσιών ασφαλείας να πραγματοποιούν ελέγχους και κατασχέσεις, καθώς και την εξουσιοδότηση για την εισβολή στα προσωπικά δεδομένα των πολιτών.

Η τρομοκρατία, ως φαινόμενο, καθιστά αυτά τα μέτρα πιο εύκολα αποδεκτά από την κοινή γνώμη. Η προπαγάνδα των ΜΜΕ και οι πολιτικοί ηγέτες εκμεταλλεύονται τον φόβο των πολιτών για να νομιμοποιήσουν την αύξηση της κρατικής εξουσίας και τον περιορισμό των δικαιωμάτων.

Η ανατροπή της δημοκρατίας και η υπονόμευση των δικαιωμάτων

Μία από τις πιο επικίνδυνες συνέπειες της στρατηγικής του φόβου είναι η σταδιακή αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών και η υπονόμευση των δικαιωμάτων του ατόμου. Όταν οι πολιτικοί προβάλλουν τη “σωτηρία” της κοινωνίας από τρομοκρατικές επιθέσεις ως πιο σημαντική από την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, τότε η έννοια της δημοκρατίας αρχίζει να χάνει την πραγματική της αξία. Οι πολίτες καταλήγουν να αποδέχονται, άμεσα ή έμμεσα, τη συρρίκνωση της ελευθερίας τους υπό το πρόσχημα της ασφάλειας.

Η απώλεια ελευθεριών, όμως, δεν σταματά εδώ. Η ανασφάλεια και ο φόβος μπορούν να οδηγήσουν σε αυξημένη κοινωνική πόλωση, όπου ομάδες πολιτών ή εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες θα αντιμετωπίζονται ως “ύποπτοι” ή ακόμα και ως εσωτερικοί εχθροί. Αυτό ενισχύει τις διακρίσεις και τις κοινωνικές εντάσεις, κάτι που τελικά εξυπηρετεί την αποδυνάμωση του κοινωνικού ιστού και την ενίσχυση της εξουσίας των ελίτ.

Ο ρόλος των ΜΜΕ και της προπαγάνδας

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παίζουν καθοριστικό ρόλο στην καλλιέργεια και ενίσχυση του φόβου. Η συνεχιζόμενη αναφορά σε τρομοκρατικές επιθέσεις, συνήθως με υπερβολική κάλυψη και με έντονη δραματοποίηση, συνεισφέρει στην ανασφάλεια των πολιτών. Η συνεχιζόμενη ροή αυτών των ειδήσεων ενδυναμώνει την αίσθηση του κινδύνου και καθιστά πιο αποδεκτές τις κυβερνητικές πολιτικές περιορισμού των ελευθεριών.

Παράλληλα, τα ΜΜΕ συχνά αποτυγχάνουν να αναδείξουν τις πραγματικές αιτίες πίσω από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως η κοινωνική και οικονομική ανισότητα, οι διεθνείς πολιτικές στρατηγικές και η εξωτερική παρέμβαση. Αντίθετα, επικεντρώνονται στην “εικόνα του εχθρού”, που ενισχύει την εικόνα ενός συνεχούς εξωτερικού ή εσωτερικού κινδύνου.

Η χρήση της τρομοκρατίας ως εργαλείου για τη διαχείριση του φόβου αποτελεί στρατηγική που εξυπηρετεί τις συμφωνίες των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, οι οποίοι επιθυμούν να διατηρούν τον έλεγχο μέσω της ανασφάλειας. Ο φόβος, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της κρατικής εξουσίας και την αποδυνάμωση των δικαιωμάτων, οδηγεί σε έναν κύκλο καταπίεσης, ο οποίος εντείνεται από την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση. Για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, απαιτείται μία συνειδητοποίηση από την πλευρά των πολιτών για την ανάγκη να προστατευτούν τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, προκειμένου να διατηρηθεί η ουσία της δημοκρατίας και να αποφευχθεί ο απόλυτος έλεγχος από τις ελίτ.

Η σύγχρονη κοινωνία στην Ευρώπη, παρά την πρόοδο που έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται αντιμέτωπη με μία ολοένα αυξανόμενη αίσθηση ανασφάλειας και φόβου, κυρίως λόγω της αυξανόμενης απειλής τρομοκρατικών επιθέσεων. Η τρομοκρατία, ως φαινόμενο, έχει εξελιχθεί σε ένα πολύ ισχυρό εργαλείο στα χέρια των κυρίαρχων ελίτ, οι οποίες με την υποστήριξη και την ενίσχυση των ανησυχιών των πολιτών, καταφέρνουν να ελέγχουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.

primenews.