Η επιμονή της ενημέρωσης να επικεντρώνεται στα εφήμερα θέματα, να παραπλανά το κοινό και να υποβαθμίζει τη σοβαρότητα των πραγματικών προβλημάτων, δημιουργεί μια επικίνδυνη τάση αποσιώπησης και υποταγής στις επιθυμίες των ισχυρών
Η ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ τελείωσε και αμέσως άρχισαν να ακούγονται τα συνήθη σχόλια στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι δημοσιογράφοι και οι τηλεοπτικοί σχολιαστές, με την υπερβολική τους διάθεση για σχολιασμό, αφιέρωσαν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στην ανατομία των στιλιστικών επιλογών της Μελάνια Τραμπ και της Ιβάνκα Τραμπ.
Παράλληλα, σχολίασαν και τους χαιρετισμούς του Ίλον Μασκ, ο οποίος, σύμφωνα με τους ίδιους, φέρεται να έκανε ναζιστικούς χαιρετισμούς, ενώ παράλληλα ενέτειναν την κριτική του επικεντρώνοντας στη συμπεριφορά του, η οποία σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, ήταν η έκφραση ενός ανθρώπου με σύνδρομο Άσπεργκερ, πράγμα που επηρεάζει την ενσυναίσθηση του.
Αυτός ο ετερόκλητος καταιγισμός σχολίων από τους δημοσιογράφους, με τις καυστικές τους επισημάνσεις και τα γεμάτα υπονοούμενα σχόλια, φαινόταν να δημιουργεί ένα κλίμα κακεντρέχειας και αρνητικής διάθεσης απέναντι στην ορκωμοσία. Παράλληλα, όμως, ξεχάστηκε ή μάλλον παραλείφθηκε επιλεκτικά να αναφερθούν σε παρόμοιες ναζιστικές χειρονομίες, όπως αυτές των μελών του τάγματος Αζόφ, οι οποίοι χαιρέτησαν ναζιστικά κατά την επίσκεψή τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Αυτή η επιλογή της δημοσιογραφικής μνήμης φανερώνει σαφώς μια διαφοροποιημένη προσέγγιση ανάλογα με τις πολιτικές συμπάθειες και αντιπάθειες, αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα που θα μπορούσε να θέσει ο Ιερώνυμος Μπος: «Ποιες δυνατότητες παραμένουν ανεκμετάλλευτες εδώ;»
Εν τω μεταξύ, ενώ η προσοχή του κοινού έχει στραφεί σε αυτά τα εφήμερα θέματα και τις προσωπικές επιθέσεις κατά συγκεκριμένων προσώπων, η ερώτηση που προκύπτει είναι αν οι δημοσιογράφοι θα στραφούν και προς τα εγχώρια, πραγματικά σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τη χώρα. Θα αναρωτηθούν ποτέ για την αλλοίωση των δημοκρατικών χαρακτηριστικών της ελληνικής πολιτείας; Θα εστιάσουν στη διαφθορά και τη συνεχιζόμενη συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια των ίδιων προσώπων ή συμφερόντων που καταλύουν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος; Θα αναδείξουν τις επιπτώσεις της συγκάλυψης υποθέσεων όπως η τραγωδία των Τεμπών, τις υποκλοπές και την παρακρατική λειτουργία των θεσμών;
Επιπλέον, ανακύπτει το ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής, καθώς η Τουρκία, με την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου, φέρεται να έχει δημιουργήσει μια κατάσταση όπου, χωρίς την επίσημη οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη, είναι πολύ πιθανό να προχωρήσει σε γεωτρήσεις κάτω από την Κρήτη, παραβιάζοντας τα ελληνικά συμφέροντα και δοκιμάζοντας την αντίδραση της χώρας μας. Αυτό το ζήτημα, που επηρεάζει άμεσα τη γεωπολιτική ασφάλεια της Ελλάδας, δεν είναι αρκετά σε πρώτο πλάνο, ενώ τα ΜΜΕ εξακολουθούν να εστιάζουν σε δευτερεύοντα ή επικοινωνιακά θέματα.
Η επιμονή της ενημέρωσης να επικεντρώνεται στα εφήμερα θέματα, να παραπλανά το κοινό και να υποβαθμίζει τη σοβαρότητα των πραγματικών προβλημάτων, δημιουργεί μια επικίνδυνη τάση αποσιώπησης και υποταγής στις επιθυμίες των ισχυρών. Εντέλει, το δημόσιο λόγο γίνεται όλο και πιο ευάλωτο στις πιέσεις του υλικού συμφέροντος, και έτσι, η αληθινή ενημέρωση χάνεται πίσω από την εμπορική προπαγάνδα. Όπως θα έλεγε και ο Φρόιντ, η επιθυμία για τη δεύτερη, πιο επώδυνη και ανώμαλη πραγματικότητα μπορεί να είναι αυτή που εκπληρώνεται στο «αρρωστημένο όνειρο» της εικονικής πραγματικότητας των ΜΜΕ.
primenews.