Μάρτης 1826.Οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης μεταλαμπαδεύει τη φωτιά του ξεσηκωμού στο Λεβάντε και καλεί σ΄εξέγερση τους Ρωμιούς.*.
Οι Έλληνες της Επανάστασης που έβλεπαν μακριά και οι κοντόφθαλμοι νεοέλληνες που κοιτάν την πάρτη τους ….
Στις 18 Μαρτίου 1826 ένας στολίσκος περίπου 15 ελληνικών πλοίων με επικεφαλής τον ήρωα Βάσο Μαυροβουνιώτη επιχείρησε να μεταδώσει την ελληνική επανάσταση στο οθωμανικό Λεβάντε. Οι Έλληνες επαναστάτες αποβιβάστηκαν στη Βηρυτό αλλά εμποδίστηκαν από έναν τοπικό μουφτή. Αν και αρχικά απωθήθηκαν οι Έλληνες κατάφεραν να κρατήσουν ένα μικρό τμήμα της πόλης κοντά στην ακτή σε μια περιοχή που κατοικούνταν από ντόπιους Ρωμιούς και έκαναν έκκληση στους Ρωμιούς να ”σηκωθούν και να ενωθούν μαζί τους” και έστειλαν ως και πρόσκληση στον αρχηγό των ντόπιων Δρούζων να συμμετάσχει κι αυτός. Λίγες μέρες αργότερα ο τοπικός κυβερνήτης Αμπνουλάχ πασάς έστειλε το υπολοχαγό του και περί τους 500 Τουρκαλβανούς ατάκτους στρατιώτες να εκδικηθούν.
Μόλις άρχισε η Ελληνική Επανάσταση οι Ρωμιοί σε όλη την αυτοκρατορία έγιναν στόχος διώξεων και η Συρία δεν γλίτωσε από αυτές. Φοβούμενη ότι οι Ρωμιοί Συρίας θα συμμετείχαν στην Επανάσταση η Υψηλή Πύλη τους διέταξε να αφοπλιστούν.( σσ ότι έγινε και σήμερα ιδίως στην Κοιλάδα των Χριστιανών στη Χομς όπου διατάχθηκε από τους τρομοκράτες -ασκέρι των νεοθωμανών- γενικός αφοπλισμός και μετά άρχισαν τ΄αντίποινα)
Οι Έλληνες της Συρίας έφτασαν τον 7ο αι. π.Χ και απέκτησαν σημαντική ισχύ κατά την ελληιστική περίοδο όταν η περιοχή υπήρξε τμήμα της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Η Εγγύς Ανατολή τέθηκε υπό τον έλεγχο του στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου Σέλευκου Α’ Νικάτωρος που ίδρυσε την αυτοκρατορία των Σελευκιδών. Λέγεται ότι υπάρχει ελληνική παρουσία στη Συρία από την εποχή του σιδήρου. Τα κύρια κέντρα αυτής της πολιτιστικής επέκτασης του ελληνισμού στην Ανατολή ήταν οι σημαντικές πόλεις της Τετράπολης: Aντιόχεια, Λαοδίκεια, Απάμεια, Σελεύκεια. Εκτός από τις πόλεις υπήρξε κι ένας σημαντικός αριθμός φρουρίων (χωριών) στρατιωτικών αποικιών (κατοικίες) και ελληνικών χωριών (κώμαι) που οι Σελευκίδες δημιούργησαν σε όλη την αυτοκρατορία για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους..
Κατά την ρωμαϊκή περίοδο και την μετεξέλιξη της σε Βυζαντινή ολόκληρη η περιοχή της Εγγύς Ανατολής που τελούσε υπό Βυζαντινή κυριαρχία καταλήφθηκε πρόσκαιρα από τους Σασανίδες (Περσών)(609-628) κι ανακαταλήφθηκε από τον αυτοκράτορα Ηράκλειτο έως ότου χάθηκε οριστικά από τους Άραβες μετά τη μάχη του Γιαρμούκ και την άλωση της Αντιόχειας. Η αραβική κατάκτηση Συρίας συντελέστηκε το πρώτο μισό του 7ου αι. μ.Χ κι αναφέρεται στην κατάκτηση του Λεβάντε.
Σφαγή Ελληνορθόδοξων στο Χαλέπι 1850 και στη Δαμασκό 1860… Σήμερα στη Δαμασκό υπάρχει οργανωμένη ελληνική κοινότητα από το 1913.Σημαντικός ελληνοσυριακός πληθυσμός και στο Χαλέπι όπως και σε Χάμα στις μεγάλες κωμοπόλεις-πόλεις (Σελευκόβηλο -Μahardeh) σε όλη τη Μεσογειακή ακτή (Ταρτούς, Λαοδίκεια, Σαφίτα, Μπανιγιάς ) στην Κοιλάδα των Χριστιανών στη Χομς κι αλλού. Η Ορθοδοξία είναι η πρώτη χριστιανική Ομολογία.
”Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η ελληνικότητα δεν είναι απλά ένα κομμάτι χαρτί.Εστιάζοντας σε 40 οικογένειες (σσ που διέθεταν -που τους δόθηκε-ελληνική ταυτότητα) κι αγνοοώντας 20.000 και πλέον χριστιανούς.. εγκαταλείπει τις ίδιες τις ρίζες που ισχυρίζεται ότι προστατεύει)..”
Αν Έλληνες είναι οι μετέχοντες στην ελληνική παιδεία τότε οι Αλαουίτες που γνωρίζουν την ελληνική ιστορία φιλοσοφία καλύτερα από τους ιθαγενείς αφού είναι συγκριτιστές αλλά κυρίως νεοπλατωνιστές έχουν πάθος με την ελληνική φιλοσοφία θα έπρεπε επίσης να θεωρηθούν Έλληνες… Γι αυτούς Αθήνα=δημοκρατία το λίκνο του πολιτισμού τους.. Κι αν υπάρχει ακόμη Ρωμιός στη Συρία ελληνικότητα στη Συρία Ορθοδοξία στη Συρία οφείλεται κατά κύριο λόγο στη δυναστεία Άσαντ (δεν φοβόμαστε τον όρο εδώ είναι Ανατολή) που από τον 1970-2025 εγγυήθηκε με το αίμα κυρίως των Αλαουιτών τις θρησκευτικές ελευθερίες και την ιστορική συνείδηση και την πολιτισμική ταυτότητα του τόπου.
”Άραγε το ημέτερο υπουργείο θα συνεχίσει να…εγκαταλείπει όπως και σε όλη τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου τους Έλληνες της Μ Ανατολής; Eγκαταλείπεται ένα κομμάτι του ευρύτερου ελληνισμού (σσ μετά την πτώση της Συρίας ο ιστορικός ελληνισμός περνάει νέα φάση συρρίκνωσης) ένα πολύτιμο κεφάλαιο ιστορικό, πολιτισμικό αλλά και διπλωματικό που συνεχίζει να πέφτει θύμα του μικροελλαδισμού, για τον οποίο όλα κείνται μακράν.
*Ρωμιοί=ιστορικά οι πιστοί της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ανεξαρτήτως εθνικότητας θεωρούνταν ως μέρος του Ρωμιού Μιλέτ (millet-i-Rum) ή του ”ρωμαϊκού έθνους” από τις οθωμανικές αρχές. Σύμφωνα με σπάνια εθνογραφική μελέτη που δημοσίευσε το 1878 ο Γάλλος ιστορικός και εθνογράφος Αλέξανδρος Σοβέ σε Συρία. Λίβανο και Παλαιστίνη ζούσαν 160.000 Έλληνες. ( αποσπάσματα είναι από άρθρο του περιοδικού ”άρδην” τ.133)
dimpenews.com