Γεννήθηκε το 69-70 μ.Χ από χριστιανούς γονείς. Μαθαίνει τις διδασκαλίες του Χριστού από τους αποστόλους και γίνεται μαθητής του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή. Είναι ο μαθητής του Ειρηναίος, μετέπειτα επίσκοπος της Λυών (στη σημερινή Γαλλία), που το λέει, καθώς και ο ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας: «Ο Πολύκαρπος όχι μόνο εκπαιδεύτηκε από τους Αποστόλους, αλλά έζησε και με πολλούς από αυτούς που είχαν δει τον Κύριο, αλλά χειροτονήθηκε και από τους Αποστόλους στην Ασία ως επίσκοπος της Εκκλησίας της Σμύρνης» (Adversus Haereses III, 3,4· Historia ecclesiastica IV, 14, 3,4,). Αυτή είναι και η μαρτυρία κάποιου Μαρκιανού, αυτόπτη μάρτυρα του μαρτυρίου του. Το ”Το μαρτύριον Πολυκάρπου”/Martyrium Polycarpi το Μαρτύριο Πολυκάρπου θεωρείται από πολλούς το αρχαιότερο και πιο αυθεντικό από τις Πράξεις των Μαρτύρων. Αυτό είναι το πρώτο έργο όπου ως μάρτυρας ορίζεται κάποιος που πεθαίνει λόγω της πίστης. Κατά τη μακρόχρονη επισκοπή του, ο Πολύκαρπος διακρίθηκε για τον ζήλο του στην πιστή διαφύλαξη του δόγματος των Αποστόλων, στη διάδοση του Ευαγγελίου στους ειδωλολάτρες και στον αγώνα κατά των αιρέσεων. Ο Ειρηναίος τον περιγράφει ως έναν υπομονετικό και ευγενικό κήρυκα, με μεγάλη ανησυχία για τις χήρες και τους δούλους.
Φιλία στην επισκοπή με τον Ιγνάτιο Αντιοχείας
Το 107 μ.Χ ο Πολύκαρπος υποδέχθηκε στη Σμύρνη τον Ιγνάτιο Αντιοχείας, ο οποίος περνούσε από εκεί και υπό συνοδεία φρουράς σιδεροδέσμιος, κατευθυνόταν στη Ρώμη για να δικαστεί. Διάσημες είναι οι επτά επιστολές που απηύθυνε ο Ιγνάτιος στις Εκκλησίες καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του. Οι τέσσερις πρώτοι φεύγουν από τη Σμύρνη. Στη συνέχεια, από την Τρωάδα, έγραψε στους πιστούς της Σμύρνης και στον επίσκοπό τους Πολύκαρπο, επιφορτίζοντας τον να μεταφέρει το τελευταίο του ενθύμιο στην Εκκλησία της Αντιόχειας και τον περιέγραψε ως καλό ποιμένα και αγωνιστή για την υπόθεση του Χριστού. Και είναι ο Πολύκαρπος από τον οποίο ζητούν οι Φιλιππήσιοι (σσ πλησίον σημερινής Καβάλας) να τους αποσταλούν οι επιστολές του Ιγνατίου. Ο Επίσκοπος Σμύρνης τους στέλνει ό,τι του ζητούν μαζί με τη δική του επιστολή για να τους προτρέπει να υπηρετούν τον Θεό με φόβο, να Τον πιστεύουν, να ελπίζουν στην Ανάσταση, να βαδίζουν στο δρόμο της χάριτος, έχοντας πάντα μπροστά τους το παράδειγμα των μαρτύρων και ιδιαίτερα του Ιγνατίου. Η επιστολή του Ιγνατίου προς τους Φιλιππησίους είναι πολύ γνωστή. Έχοντας επιβιώσει μέχρι σήμερα, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις ιστορικές σημειώσεις που μπορούν να αντληθούν από αυτήν, για τα δόγματα, για τις κύριες αλήθειες της πίστης που ανακαλούνται εκεί. Προς τα τέλη του 154 μ.Χ, ο Πολύκαρπος έφυγε για τη Ρώμη, ως εκπρόσωπος των Χριστιανών της Μικράς Ασίας για να συζητήσει με τον Πάπα Ανίκητο διάφορα ζητήματα, κυρίως αυτό της ημερομηνίας του Πάσχα: στις ανατολικές εκκλησίες γιορτάζεται στις 14 του εβραϊκού μήνα Νισάν, στην Ρώμη την επόμενη Κυριακή. Δεν επετεύχθη συμφωνία, αλλά οι σχέσεις μεταξύ των εκκλησιών παρέμειναν φιλικές.
Μάρτυρας σε ηλικία 86 ετών
Επί αυτοκράτορα Αντωνίνου Πίου ξέσπασαν διωγμοί και στη Σμύρνη. Ο Πολύκαρπος συλλαμβάνεται. Οι Πράξεις του μαρτυρίου του αναφέρουν ότι «προσήχθη ενώπιον του ανθυπάτου, ο οποίος… προσπάθησε να τον πείσει να απαρνηθεί την πίστη του λέγοντας: «Σκέψου την ηλικία σου… και άλλαξε γνώμη, ορκίσου και θα σε ελευθερώσω. Αναθεμάτισε τον Χριστό». Ο Πολύκαρπος απάντησε: «Εγώ ογδόντα έξι χρόνια τον υπηρετώ και ποτέ δεν μου έκανε κακό. Πώς θα μπορούσα να αρνηθώ τον βασιλιά μου και τον σωτήρα μου; …Είμαι πολύ πεπεισμένος γι’ αυτό. Είμαι χριστιανός. Αποφάσισαν να τον κάψουν στην πυρά, αλλά έμεινε αλώβητος ανάμεσα στις φλόγες του πάσσαλου, οπότε μαχαιρώθηκε.
«Τα γεγονότα αυτά», διαβάζουμε στο Martyrium Polycarpi, που «αφορά τον μακαριστό Πολύκαρπο που με αυτούς της Φιλαδέλφειας ήταν ο δωδέκατος που υπέστη Μαρτύριο στη Σμύρνη. Ο μακαριστός Πολύκαρπος μαρτύρησε τη δεύτερη ημέρα της Ξανθικής, την έβδομη ημέρα πριν από τις μέρες του Μαρτίου την όγδοη ώρα. Συνελήφθη από τον Ηρώδη, επί ποντίφικος Φιλίππου των Τραλλέων και ανθύπατο του Στάτιου Κουαδράτου, αλλά κατά την αιώνια βασιλεία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η ημερομηνία του μαρτυρίου του Πολύκαρπου είναι λοιπόν βέβαιη: ήταν 23 Φεβρουαρίου 155 μ.Χ.
Σύνοψη.
Αν στην Αντιόχεια για α΄φορά οι ακόλουθοι του Χριστού ονομάστηκαν χριστιανοί είναι στη Σμύρνη που για α΄φορά ένας που πεθαίνει για το Χριστό αποκαλείται επίσημα μάρτυρας. Χωρίς την Ανατολή δεν υπάρχουμε άλλωστε υπενθύμηση Θεού είναι ότι τελευταίοι μεγάλοι Άγιοι όπως άγ Παίσιος ή Άγ Ιάκωβος Τσαλίκης μας ήρθαν από Ανατολή..Ακόμα με τα πνευματικά αποθέματα της Ανατολής ”λειτουργούμε”…… με τη λειτουργία του Αγ Ιωάννη Χρυσοστόμου του εξ Αντιοχείας και το βυζαντινό μουσικό κώδικα του Αη Γιάνη του Δαμασκηνού..
Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται… εδώ πέρα η άλλη μισή στην Ανατολή βρίσκεται..
dimpenews.com