Σε μια περίοδο που οι μεταναστευτικές ροές από τη Λιβύη αυξάνονται θεαματικά και η κατάσταση στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μοιάζει ξανά να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επέλεξε για άλλη μια φορά να αντιδράσει με… επιστολή.
Αντί να παρουσιαστεί μια σοβαρή στρατηγική ή να ληφθούν έμπρακτα μέτρα, η πρόεδρος περιορίστηκε σε προειδοποιήσεις και αριθμούς, επιβεβαιώνοντας την παγιωμένη τακτική της Επιτροπής να “ανησυχεί” εκ του ασφαλούς.
Με δραματικούς τόνους, η επιστολή κάνει λόγο για αύξηση 173% των αφίξεων στην Ελλάδα από την ανατολική Λιβύη και για το εντυπωσιακό 93% των παράνομων διελεύσεων μέσω της Κεντρικής Μεσογείου που ξεκινά από τη Λιβύη — νούμερα που υποτίθεται πως εκπέμπουν “συναγερμό”. Ωστόσο, η «αντίδραση» της Επιτροπής εξαντλείται στην ανάθεση μιας επίσκεψης του επιτρόπου Μετανάστευσης Γιόχαν Μπρουνέρ στη Λιβύη, λες και μια συνάντηση και μερικές φωτογραφίες θα αλλάξουν το σκηνικό.
Κατά τη συνέντευξη Τύπου της Κομισιόν, ο εκπρόσωπος Μάρκους Λαμέρτ επανέλαβε τα αυτονόητα, αναφερόμενος στην ανάγκη “συνεργασίας” με τις λιβυκές Αρχές και συνέχισης της “επιχειρησιακής και οικονομικής στήριξης”. Με άλλα λόγια, περισσότερη χρηματοδότηση σε καθεστώτα χωρίς έλεγχο και περισσότερες εκκλήσεις για συνεργασία με κυβερνήσεις που κατά καιρούς θεωρούνται μέρος του προβλήματος.
Αναφορά έγινε και στην “εργαλειοποίηση της μετανάστευσης” από τη Λιβύη, μια φράση που έχει χάσει πια κάθε νόημα από την επαναλαμβανόμενη χρήση χωρίς αντίκρισμα. Παράλληλα, σημειώθηκε “στενή συνεργασία” με τις ελληνικές Αρχές, αλλά αποσιωπήθηκε οποιαδήποτε ουσιαστική απάντηση για το αν η ΕΕ προτίθεται να ενισχύσει την Ελλάδα με κάτι περισσότερο από καλά λόγια.
Όπως φαίνεται, για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η απάντηση σε κάθε μεταναστευτική κρίση περνά από το ταχυδρομείο: γράφουμε, προειδοποιούμε, ανησυχούμε — και μετά… βλέπουμε.