Η περιοχή της Κίτρινης Θάλασσας, που βρίσκεται μεταξύ της Κίνας και της Νότιας Κορέας, αποτελεί ένα από τα πιο αμφισβητούμενα θαλάσσια εδάφη στην περιοχή της Ασίας, με τις δύο χώρες να επιδιώκουν να κατοχυρώσουν δικαιώματα στην χαρακτηρισμένη ως «Προσωρινή Θαλάσσια Ζώνη». Πρόκειται για μια περιοχή όπου οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες (ΑΟΖ) των δύο κρατών επικαλύπτονται, προκαλώντας έντονες εντάσεις και ανταγωνισμούς για την κυριαρχία και τους θαλάσσιους πόρους.
Από τον περασμένο μήνα, η ένταση στην περιοχή έχει κλιμακωθεί, με την Κορέα να κατηγορεί την Κίνα ότι χρησιμοποιεί τη στρατηγική της «γκρίζας ζώνης» για να επεκτείνει τις εδαφικές της διεκδικήσεις. Σύμφωνα με τη Σεούλ, η Κίνα τοποθέτησε μεγάλες μεταλλικές κατασκευές στην αμφισβητούμενη περιοχή, που δεν συνάδουν με τη συμφωνία για την από κοινού διαχείριση της περιοχής. Η Σεούλ θεωρεί ότι αυτή η κίνηση αποτελεί πρόβα για μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις, όπως συνέβη και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπου η Κίνα έχει κατασκευάσει τεχνητά νησιά και έχει διεκδικήσει εκτάσεις που ανήκουν σε άλλα κράτη.
Από την πλευρά της, η Κίνα διαψεύδει τις κατηγορίες και επιμένει ότι οι κατασκευές είναι απλώς εξοπλισμός για την ανάπτυξη υδατοκαλλιέργειας, συγκεκριμένα για την εκτροφή σολομού. Μάλιστα, η κινεζική Πρεσβεία στη Σεούλ εξέδωσε ανακοίνωση την περασμένη εβδομάδα, καλώντας την κυβέρνηση της Νότιας Κορέας να μην πολιτικοποιεί το θέμα, τονίζοντας ότι η Κίνα δεν έχει καμία πρόθεση να επεκτείνει την κυριαρχία της στην περιοχή και ότι η διαχείριση της «Προσωρινής Θαλάσσιας Ζώνης» πρέπει να παραμείνει ήρεμη και συνεργατική.
Η Κίτρινη Θάλασσα, γνωστή και ως Δυτική Θάλασσα για τους Κορεάτες, είναι μία περιοχή που βρίσκεται βόρεια και δυτικά από την Κίνα και ανατολικά από τη χερσόνησο της Κορέας. Με βάση τη διμερή συμφωνία που υπεγράφη το 2001, οι δύο χώρες συμφώνησαν να την ορίσουν ως «Προσωρινή Θαλάσσια Ζώνη» για την κοινή διαχείριση των επικαλυπτόμενων ΑΟΖ τους, προσδιορίζοντας κοινά αλιευτικά δικαιώματα στην περιοχή. Η συμφωνία, ωστόσο, απαγορεύει άλλες μονομερείς δραστηριότητες εκτός από την αλιεία και τη ναυσιπλοΐα, προκειμένου να αποφευχθούν οι εντάσεις και οι αμφισβητήσεις για την κυριαρχία στη θαλάσσια ζώνη.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η Κίνα άρχισε να τοποθετεί μεγάλες μεταλλικές κατασκευές στην περιοχή, οι οποίες είναι μεγαλύτερες από 70 μέτρα σε ύψος και πλάτος. Σύμφωνα με τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης, οι κατασκευές προορίζονται για υδατοκαλλιέργεια, και ιδιαίτερα για την εκτροφή σολομού στις πλατφόρμες «Shenlan No. 1» και «Shenlan No. 2». Η Κίνα επικαλείται την ανάγκη ανάπτυξης της αλιευτικής βιομηχανίας και την επιτυχία των εργασιών στις εν λόγω πλατφόρμες για να δικαιολογήσει τις κατασκευές.
Ωστόσο, η Κορέα, αν και αναγνωρίζει την ανάγκη για αλιευτική συνεργασία, εκφράζει ανησυχίες ότι η Κίνα ενδέχεται να επιδιώκει να δημιουργήσει μια «γκρίζα ζώνη», μια περιοχή όπου δεν υπάρχουν ξεκάθαροι κανόνες και αρμοδιότητες, προκειμένου να θέσει τις βάσεις για μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις. Αυτή η στρατηγική θυμίζει την τακτική που ακολούθησε η Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπου κατέστρεψε φυσικά θαλάσσια οικοσυστήματα και δημιούργησε τεχνητά νησιά για να διεκδικήσει εκτάσεις που ανήκουν σε άλλα κράτη.
Η αντιπαράθεση αυτή, η οποία συνδυάζεται με τις γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή, ενδέχεται να εξελιχθεί περαιτέρω, ιδίως υπό το φως του εμπορικού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Η Σεούλ φαίνεται να έχει αποφασίσει να κλιμακώσει την αντιπαράθεση με το Πεκίνο, εκφράζοντας φόβους ότι η Κίνα χρησιμοποιεί την εν λόγω περιοχή για να εδραιώσει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική κυριαρχίας στην περιοχή της Κίτρινης Θάλασσας.
Η ένταση στην περιοχή της Κίτρινης Θάλασσας συνεχώς κλιμακώνεται, καθώς η Νότια Κορέα προχωρά σε ενεργότερη αντίδραση απέναντι στις κινεζικές δραστηριότητες. Σύμφωνα με αναφορές από νοτιοκορεατικά μέσα ενημέρωσης, μετά από την αποστολή ερευνητικού σκάφους για να εξετάσει τις κινεζικές κατασκευές στην αμφισβητούμενη περιοχή, αυτό μπλοκαρίστηκε από πλοία της κινεζικής ακτοφυλακής.
Ακόμα πιο σοβαρό ήταν το γεγονός ότι λαστιχένιες βάρκες, στις οποίες επιβαίνονταν πολίτες, εμπόδισαν την πορεία του ερευνητικού σκάφους, επιδεικνύοντας την ένταση που επικρατεί στην περιοχή. Σε αυτή την κατάσταση παρενέβη και η νοτιοκορεατική ακτοφυλακή, η οποία παρέμεινε στην περιοχή για περίπου δύο ώρες, πριν αποχωρήσει και επιστρέψει στις βάσεις της.
Η κλιμάκωση αυτής της έντασης δεν άργησε να προκαλέσει αντιδράσεις στο πολιτικό σκηνικό της Νότιας Κορέας. Την Τρίτη 18 Μαρτίου, βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, Λαϊκής Εξουσίας, χαρακτήρισαν την κινεζική παρουσία στην περιοχή «άμεση πρόκληση για την ασφάλεια στη θάλασσα». Ζήτησαν, μάλιστα, από την κυβέρνηση να λάβει πιο δυναμικά μέτρα απέναντι στην κινεζική προκλητικότητα.
Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει ανησυχία σε πανεπιστημιακούς και ειδικούς στη Νότια Κορέα, οι οποίοι, μέσα από αναλύσεις που δημοσιεύθηκαν στην ηλεκτρονική έκδοση της The Korea Times, εξέφρασαν διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο που θα έπρεπε να χειριστεί η χώρα την κρίση. Ο Kim Doo-young, πρώην αναπληρωτής γραμματέας στο Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας (ITLOS), πρότεινε να παραπεμφθεί το ζήτημα σε διεθνές δικαστήριο, όπως είχε γίνει το 2013 με τις Φιλιππίνες και τη θάλασσα της Νότιας Κίνας, ζητώντας τη διαιτησία του διεθνούς δικαστηρίου. Πρότεινε μάλιστα να εξεταστεί η προσφυγή στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας για να επιλυθεί η διαφορά με βάση τους διεθνείς κανόνες.
Αντίθετα, ο Nam Sung-wook, καθηγητής Βορειοκορεατικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Κορέας, ήταν πιο επιφυλακτικός απέναντι στην προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο. Υποστήριξε ότι μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να διαρκέσει χρόνια και ότι η απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου δεν είναι δεσμευτική, όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, όταν η Κίνα απέρριψε την απόφαση. Επιπλέον, ανέφερε ότι η Κίνα συνεχίζει να αγνοεί το ναυτικό δίκαιο, και γι’ αυτό η Νότια Κορέα θα πρέπει να ακολουθήσει μια πιο επιθετική στρατηγική, εγκαθιστώντας και η ίδια δομές στην περιοχή, με βάση την αρχή της αναλογικότητας.
Μετά τις παραπάνω εκτιμήσεις, η Νότια Κορέα φαίνεται να κινείται σε αυτήν την κατεύθυνση και ήδη προχώρησε στη δημιουργία μιας σταθερής πλατφόρμας στην αμφισβητούμενη περιοχή για σκοπούς «περιβαλλοντικής έρευνας». Αυτό αποτελεί μια κίνηση που, αν και φαινομενικά αθώα, φαίνεται να έχει πολιτική διάσταση, εφόσον αμφισβητεί τη μονομερή παρουσία της Κίνας στην περιοχή.
Το θέμα συζητήθηκε εκτενώς και στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας της Κορεάτικης Βουλής, όπου οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος εξέφρασαν τη βαθιά τους ανησυχία για την κινεζική μονομερή εγκατάσταση των μεταλλικών κατασκευών και προέτρεψαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στηρίξουν την υιοθέτηση ενός ψηφίσματος που θα καλούσε την Κίνα να σταματήσει τις μη εξουσιοδοτημένες δραστηριότητές της στη Δυτική Θάλασσα.
Η κατάσταση αυτή δείχνει ότι η κρίση αυτή είναι μόνο η αρχή και ότι το ζήτημα θα έχει συνέχεια. Οι διεθνείς πιέσεις, αλλά και η στρατηγική της Νότιας Κορέας, αναμένεται να παίξουν κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη της έντασης στην περιοχή, καθώς και στη μελλοντική διαχείριση αυτής της αμφισβητούμενης θαλάσσιας ζώνης.