Η νέα Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας που παρουσίασε ο Ντόναλντ Τραμπ χαρτογραφεί μια εντελώς διαφορετική εξωτερική πολιτική: Oι ΗΠΑ δηλώνουν έτοιμες να ενισχύσουν κατακόρυφα τη στρατιωτική τους παρουσία στο δυτικό ημισφαίριο για να μπλοκάρουν τη μετανάστευση, τα καρτέλ των ναρκωτικών και την επέκταση ξένων δυνάμεων στην περιοχή. Σε 33 σελίδες, ο Λευκός Οίκος αποτυπώνει για πρώτη φορά με επίσημο τρόπο το γεωπολιτικό στίγμα της δεύτερης θητείας Τραμπ, επιβάλλοντας νέο πλαίσιο προτεραιοτήτων σε κάθε τομέα της αμερικανικής κυβέρνησης, με την Ευρώπη να αντιμετωπίζεται ως ήπειρος «πολιτισμικής παρακμής» και τη Μέση Ανατολή να περνά σε δεύτερο πλάνο.
Το έγγραφο προτάσσει το δόγμα ότι «η ασφάλεια των συνόρων είναι η βάση της εθνικής ασφάλειας» και παρουσιάζει το δυτικό ημισφαίριο ως στρατηγικό πυλώνα που πρέπει να τεθεί πλήρως υπό αμερικανικό έλεγχο. Σημειώνει ότι οποιαδήποτε συμμαχία ή οικονομική βοήθεια προς κράτη της περιοχής θα εξαρτάται πλέον από τον περιορισμό εξωτερικής, «εχθρικής» επιρροής — από στρατιωτικές εγκαταστάσεις έως την αγορά κρίσιμων υποδομών. Η διοίκηση περιγράφει αυτή την προσέγγιση ως μια «Τροπολογία Τραμπ» στο Δόγμα Μονρό, επαναφέροντας την αρχή ότι κανένας ανταγωνιστής δεν έχει θέση στο αμερικανικό ημισφαίριο.
Η δημοσιοποίηση καθυστέρησε λόγω εσωτερικών διενέξεων για τη στάση προς την Κίνα, με τον υπουργό Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ να πιέζει για ηπιότερες διατυπώσεις, εν μέσω κρίσιμων εμπορικών διαπραγματεύσεων. Παρά τις επιφυλάξεις, η στρατηγική προειδοποιεί ότι η αμερικανική κυριαρχία δεν μπορεί να είναι παγκόσμια και ότι η Ουάσιγκτον θα εμπλέκεται μόνο όταν απειλούνται άμεσα τα συμφέροντά της. Για τον Τραμπ, το νέο αυτό πλαίσιο αποτελεί «οδικό χάρτη» για να παραμείνει η χώρα «το μεγαλύτερο και πιο επιτυχημένο έθνος της ιστορίας».
Η στρατηγική εναρμονίζεται με τις πρόσφατες κινήσεις του προέδρου: Eνισχυμένη στρατιωτική ισχύς στο δυτικό ημισφαίριο, αυστηρότερα εμπόδια στη μετανάστευση, προώθηση της βιομηχανικής αυτάρκειας και επιστροφή στη «δυτική ταυτότητα» με αναφορές σε παραδοσιακές, χριστιανικές αξίες. Δίνει επίσης έμφαση σε «ισχυρές οικογένειες» και στην «αναζωογόνηση της εθνικής ψυχής», δείχνοντας την ιδεολογική κατεύθυνση του δόγματος.
Σε αντίθεση με προηγούμενες στρατηγικές, το νέο κείμενο αφιερώνει πρωτοφανή χώρο στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Προωθεί ισχυρότερη παρουσία της Ακτοφυλακής και του Ναυτικού για έλεγχο θαλάσσιων οδών, αντιμετώπιση λαθρεμπορίου και μπλόκο στην παράνομη μετανάστευση. Ζητά στενότερη συνεργασία με κυβερνήσεις της περιοχής για στρατηγικούς πόρους και προσκαλεί αμερικανικές εταιρείες να ηγηθούν επενδύσεων και εξαγορών. Η έμφαση αυτή συνδυάζεται με τις επιχειρήσεις κατά σκαφών που θεωρούνται συνδεδεμένα με ναρκο-καρτέλ, οι οποίες έχουν λειτουργήσει παράλληλα ως μέσο πίεσης προς τον Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα.
Το ζήτημα της Κίνας διατρέχει μεγάλο μέρος της στρατηγικής, με έμφαση στη «δίκαιη και αμοιβαία» οικονομική σχέση και στη μείωση της εξάρτησης των ΗΠΑ από κινεζικές αλυσίδες. Παρά τις σκληρές επισημάνσεις, το κείμενο αποφεύγει τις εμπρηστικές τοποθετήσεις και τονίζει ότι η Ουάσιγκτον δεν στηρίζει μονομερείς αλλαγές του status quo στην Ταϊβάν, επιχειρώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε αποφασιστικότητα και αποφυγή κλιμάκωσης.
Σε ό,τι αφορά την Ουκρανία, η στρατηγική αναφέρει ως «ζωτικό συμφέρον» την επίτευξη ταχείας παύσης των εχθροπραξιών και τη μείωση του κινδύνου ευρύτερης ρωσικής αντιπαράθεσης. Η γλώσσα απέναντι στη Μόσχα είναι εντυπωσιακά ήπια, ενώ οι αυστηρότερες επικρίσεις στρέφονται προς ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κατηγορώντας τες για «πολιτική λογοκρισία» και αποδυνάμωση της δημοκρατίας μέσω περιορισμών κατά δεξιών κομμάτων. Το κείμενο προειδοποιεί ότι η μεταβολή της δημογραφικής σύνθεσης των ευρωπαϊκών κρατών ενδέχεται να αλλάξει ριζικά τη σχέση τους με τις ΗΠΑ, υπαινισσόμενο ότι ορισμένες χώρες του ΝΑΤΟ μπορεί σύντομα να μην έχουν «ευρωπαϊκή ταυτότητα» πλειοψηφίας.
Παρότι ασκεί σκληρή κριτική, η στρατηγική αναγνωρίζει ότι η Ευρώπη παραμένει κρίσιμος εταίρος και ότι η αμερικανική απομάκρυνση θα ήταν «αυτοκαταστροφική». Ωστόσο, ζητά από την ήπειρο να «διορθώσει την πορεία της» και να μειώσει την εξάρτησή της από τις ΗΠΑ.
Το έγγραφο, που υμνεί τον Τραμπ ως «Πρόεδρο της Ειρήνης» με «ανορθόδοξη διπλωματία», δίνει το στίγμα μιας διοίκησης που θέλει να επαναχαράξει τα όρια ισχύος της Αμερικής. Παρά τις εσωτερικές αντιφάσεις —περιορισμός διεθνών παρεμβάσεων αλλά και δέσμευση να αποτραπεί η άνοδος ανταγωνιστικών δυνάμεων— αποτελεί τον ιδεολογικό οδηγό για τη νέα αμυντική και διπλωματική πολιτική. Είναι το πρώτο από μια σειρά κειμένων που θα καθορίσουν τη γενικότερη στρατηγική Τραμπ, η οποία αναμένεται να μεταμορφώσει εκ βάθρων τον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους στον κόσμο.
The post «Το νέο δόγμα Τραμπ: Η Αμερική κλείνει πόρτες, υψώνει σύνορα και χαράζει ζώνες επιρροής» first appeared on Prime News.