Η Γαλλία εισέρχεται σε περίοδο βαθιάς πολιτικής αναταραχής μετά την αιφνιδιαστική απόφαση του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να επαναφέρει τον Σεμπαστιάν Λεκορνί στη θέση του πρωθυπουργού, μόλις τέσσερις ημέρες μετά την παραίτησή του. Η κίνηση αυτή, που αιφνιδίασε ακόμα και το προεδρικό επιτελείο, προκάλεσε πολιτικό σεισμό και κύμα αντιδράσεων από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, με πολλούς να μιλούν για «θεσμική παρωδία» και «θέατρο εξουσίας χωρίς σενάριο».
Πολιτικοί σύμμαχοι και αντίπαλοι κατηγορούν τον Μακρόν ότι προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει χρόνο και να αποτρέψει ένα πλήρες πολιτικό αδιέξοδο. Ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν και η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν ετοιμάζονται να καταθέσουν πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Λεκορνί, ενώ οι Σοσιαλιστές αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνταχθούν, αναμένοντας πρώτα τις πρώτες πρωτοβουλίες του νέου κυβερνητικού σχήματος. Οι Οικολόγοι περιορίστηκαν να σχολιάσουν την απόφαση ως «πολιτικά ακατανόητη και προσβλητική για τους πολίτες».
Ο Ζορτάν Μπαρντέλα χαρακτήρισε την κυβέρνηση Λεκορνί II «δημοκρατική ντροπή και σύμπτωμα της απομόνωσης του Μακρόν», ενώ η Μαρίν Λεπέν προειδοποίησε πως «όσοι τον στήριξαν για να του δώσουν παράταση εξουσίας, θα λογοδοτήσουν σύντομα στις κάλπες». Από την πλευρά της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η Μαθίλντε Πάνο δήλωσε με αιχμηρό ύφος ότι «ο Μακρόν κυβερνά πια μόνο με την αλαζονεία του, καθυστερώντας απλώς το αναπόφευκτο τέλος του».
Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί, μετά τον επαναδιορισμό του, δήλωσε πως η νέα κυβέρνηση «θα πρέπει να αντικατοπτρίζει τη σύνθεση της Εθνοσυνέλευσης και να μην είναι όμηρος των κομματικών συμφερόντων». Υποστήριξε ότι «όλες οι συζητήσεις είναι πιθανές, αρκεί να παραμένουν ρεαλιστικές», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο επανεξέτασης της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης που είχε προκαλέσει κοινωνική έκρηξη. «Δεν έχω άλλη φιλοδοξία από το να βγούμε από αυτή τη δύσκολη περίοδο και να διασφαλίσω ότι ο προϋπολογισμός θα ψηφιστεί μέχρι το τέλος του έτους», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Λεκορνί δικαιολόγησε την επιστροφή του λέγοντας πως «η Γαλλία δεν έχει την πολυτέλεια της παράλυσης» και υποστήριξε ότι η «επείγουσα ανάγκη σταθερότητας» επέβαλε την απόφαση του Μακρόν. Επέλεξε να πραγματοποιήσει την πρώτη του δημόσια εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα, τονίζοντας την ανάγκη για «αποκατάσταση της ασφάλειας και της κοινωνικής ηρεμίας». Όπως είπε, «η καθημερινή ασφάλεια και η καταπολέμηση της βίας είναι τομείς όπου μπορεί να υπάρξει ευρεία συναίνεση».
Παρά τις προσπάθειες του προέδρου και του πρωθυπουργού να επιδείξουν εικόνα συνέχειας, η Γαλλία φαίνεται να εισέρχεται σε περίοδο θεσμικής αστάθειας χωρίς σαφές πολιτικό στίγμα. Ο Μακρόν, που κάποτε παρουσιαζόταν ως εγγυητής της σταθερότητας, αντιμετωπίζει πλέον το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης μειοψηφίας που δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί κοινοβουλευτικά.
Με τη δημοτικότητά του να βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της προεδρίας του, η επαναφορά του Λεκορνί μοιάζει περισσότερο με κίνηση απελπισίας παρά με στρατηγική επιλογή, σε μια Γαλλία που παρακολουθεί αποσβολωμένη το πολιτικό της σύστημα να βυθίζεται στην αβεβαιότητα.