Κύρια σημεία και περίληψη – Η αποστολή τουρκικών «ειρηνευτικών» δυνάμεων στη Γάζα θα άναβε φωτιές στη σύγκρουση, λόγω των δεσμών της Άγκυρας με τη Χαμάς και του οθωμανικού της παρελθόντος. Ο συγγραφέας ζητά να τερματιστεί η λειτουργία της UNRWA, που –όπως υποστηρίζει– ενθαρρύνει τη στρατιωτική εκπαίδευση και την αποθήκευση όπλων.
Αντί γι’ αυτό, προτείνει μια στρατηγική ανταλλαγή: αντικατάσταση της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο (UNFICYP) από ισραηλινούς ειρηνευτές, αξιοποιώντας τη συνεργασία Κύπρου–Ισραήλ και μειώνοντας το κόστος. Παράλληλα, εισηγείται ελληνική αποστολή παρακολούθησης στα σύνορα Αρμενίας–Τουρκίας, για την απομάκρυνση των ρωσικών δυνάμεων που παραμένουν εκεί.
Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν, National Security Journal
Αντί για Τούρκους ειρηνευτές στη Γάζα, στείλτε Ισραηλινούς στην Κύπρο
Ενώ η εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας παραμένει εύθραυστη, η κυβέρνηση Τραμπ προχωρά τα σχέδιά της για την ανασυγκρότηση της περιοχής.
Ορισμένες πρωτοβουλίες του Λευκού Οίκου είναι θετικές, σημειώνει ο Ρούμπιν, αλλά τονίζει ότι ο Οργανισμός Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστινίους (UNRWA), ο οποίος έχει αφεθεί να ελεγχθεί από τη Χαμάς και άλλες τρομοκρατικές ομάδες, δεν πρέπει να έχει ρόλο στη μεταπολεμική Γάζα.
Οι πρώτοι διευθυντές της UNRWA, θυμίζει, είχαν προειδοποιήσει ήδη από το 1951 ότι ο οργανισμός έπρεπε να διαλυθεί έως το 1954 για να μη μετατραπεί σε «ηθικό κίνδυνο». Παρ’ όλα αυτά, διατηρήθηκε και σήμερα προστατεύει το εκπαιδευτικό του μονοπώλιο, παραμερίζοντας άλλους διεθνείς φορείς.
Ο Ρούμπιν καλεί τον Ντόναλντ Τραμπ να τερματίσει γρήγορα τη δράση της UNRWA, όχι μόνο επειδή τα σχολεία της χρησιμοποιήθηκαν ως αποθήκες όπλων της Χαμάς, αλλά και επειδή τα εκπαιδευτικά της προγράμματα προάγουν την υποκίνηση και τον αντισημιτισμό αντί για την ειρήνη.
Ο κίνδυνος των «τουρκικών ειρηνευτών» στη Γάζα
Καθώς το Ισραήλ αποσύρεται από το κέντρο της Γάζας, ο Τραμπ αναζητά χώρες που θα μπορούσαν να αναλάβουν ρόλο και να στείλουν στρατεύματα. Κάποιες διστάζουν, διότι γνωρίζουν –όπως γράφει– αυτό που τα δυτικά ΜΜΕ φοβούνται να πουν:
«Ο άμαχος πληθυσμός της Γάζας ήταν συνένοχος. Πολλοί συμμετείχαν στις αρχικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ ή έκρυψαν ομήρους. Γιατροί και νοσηλευτές γνώριζαν για τις σήραγγες κάτω από τα νοσοκομεία».
Η Χαμάς, συνεχίζει, έχει αποσυρθεί αλλά δεν έχει ηττηθεί.
Και προειδοποιεί:
«Η Τουρκία φέρνει βενζίνη, όχι νερό, για να σβήσει τη φωτιά».
Η συμμετοχή τουρκικών δυνάμεων στη Γάζα θα άναβε φιτίλι περιφερειακής ανάφλεξης μέσα σε λίγα χρόνια, εξαιτίας:
-
Του ιστορικού βάρους των τουρκικών εγκλημάτων στην Οθωμανική εποχή.
-
Της στήριξης της ΜΙΤ προς τη Χαμάς, τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Η παρουσία Τούρκων στρατιωτών, λέει, θα ενίσχυε τη Χαμάς με χρήμα και εξοπλισμό ενάντια σε Ισραήλ, Αίγυπτο και Ιορδανία.
Από τη Γάζα στην Κύπρο: μια εναλλακτική πρόταση
Η Τουρκία, συνεχίζει ο Ρούμπιν, κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου επί έξι δεκαετίες, μια περιοχή εννιά φορές μεγαλύτερη από τη Λωρίδα της Γάζας. Εκεί λειτουργεί ακόμη η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ (UNFICYP), που όμως έχει καταστεί «ζόμπι» αποστολή χωρίς ουσιαστικό ρόλο.
«Αφού ο Ερντογάν επιδιώκει να στείλει στρατό στη Γάζα, ας στείλουμε Ισραηλινούς ειρηνευτές στην Κύπρο», γράφει χαρακτηριστικά.
Η Κύπρος και το Ισραήλ, τονίζει, είναι δημοκρατίες, σύμμαχοι και εταίροι σε οικονομία και ασφάλεια. Οι ένοπλες δυνάμεις τους συνεργάζονται άριστα, ενώ η παρουσία Ισραηλινών στην Κύπρο θα ήταν πιο αποτελεσματική, οικονομική και ευπρόσδεκτη από τις πολυεθνικές δυνάμεις που διατηρεί ο ΟΗΕ.
Ο ρόλος της Ελλάδας στα σύνορα Αρμενίας–Τουρκίας
Ο Ρούμπιν επεκτείνει την πρότασή του και στην Αρμενία, που παραμένει φιλοδυτική αλλά φιλοξενεί ακόμη ρωσική στρατιωτική βάση και δύναμη φύλαξης συνόρων – κατάλοιπο του Ψυχρού Πολέμου.
Προτείνει την αντικατάστασή τους από ελληνική ειρηνευτική αποστολή, σημειώνοντας:
«Η Ελλάδα, όπως και η Αρμενία, μοιράζεται την ορθόδοξη πίστη και τη δυτική της κατεύθυνση. Θα ήταν φυσική επιλογή για ρόλο παρακολούθησης στα τουρκοαρμενικά σύνορα».
Ένα ειρωνικό φινάλε
Με σαρκασμό, ο Ρούμπιν αναφέρεται στην τεράστια τουρκική σημαία που είναι ζωγραφισμένη στο Πενταδάκτυλο, πάνω από τη Λευκωσία:
«Αρκούν μερικές χιλιάδες γαλόνια μπλε μπογιάς για να μετατραπεί σε ισραηλινή σημαία, σηματοδοτώντας τη νέα βάση ειρηνευτών».
Κλείνοντας, σημειώνει ότι αν ο Τραμπ κατάφερνε να τερματίσει το αδιέξοδο μισού αιώνα στην Κύπρο, όχι μόνο θα ενίσχυε την υποψηφιότητά του για Νόμπελ Ειρήνης, αλλά και –όπως ειρωνικά προσθέτει– η οικογένειά του «θα μπορούσε να κερδίσει σημαντικά, επενδύοντας σε μπλε μπογιά και ελληνικές σημαίες».
Συμπέρασμα:
Η πρόταση Ρούμπιν συνδυάζει ρεαλπολιτίκ και ειρωνεία. Η αντικατάσταση των δυνάμεων του ΟΗΕ στην Κύπρο με ισραηλινούς ειρηνευτές και η αποχώρηση των Ρώσων από την Αρμενία με ελληνική παρουσία θα ήταν, κατά τον συγγραφέα, «νίκη για Κύπρο και Αρμενία».
Μόνο καθεστώτα που φοβούνται τη διαφάνεια και θέλουν να κρύψουν τις επεκτατικές τους βλέψεις, γράφει, θα αντιδρούσαν στους ρόλους Ισραήλ και Ελλάδας.