Η Κίνα έχει εδώ και χρόνια καταφέρει να εκμεταλλεύεται τους θυγατρικούς οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών για την προώθηση των στρατηγικών της στόχων, μετατρέποντας διεθνείς θεσμούς, όπως το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (UNHRC) και την UNESCO, σε εργαλεία πολιτικής επιρροής και προπαγάνδας. Με μια συστηματική εκστρατεία πληροφόρησης, διπλωματικών πιέσεων και οικονομικών κινήτρων, το Πεκίνο στοχεύει στο να προστατεύσει τη χώρα και τους συμμάχους της από διεθνή κριτική για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποπροσανατολίζοντας ταυτόχρονα την κοινή γνώμη από τις δικές του παραβάσεις.
Οι προσπάθειες αυτές έχουν πολλαπλούς στόχους: την υποβάθμιση των διεθνών προτύπων που καθορίζουν τι συνιστά παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προώθηση ενός κρατικοκεντρικού μοντέλου διακυβέρνησης και την ανάδειξη της Κίνας ως «προστάτη» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσω της ανάπτυξης και της κρατικής παρέμβασης. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός πλαισίου όπου οι ατομικές ελευθερίες υποτάσσονται στις ανάγκες και τη στρατηγική του κράτους, νομιμοποιώντας κατά κάποιον τρόπο τη συστηματική καταπίεση μειονοτήτων και αντιφρονούντων.
Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ιδρύθηκε το 2006 με σκοπό την αντικατάσταση της προηγούμενης Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία είχε επικριθεί για την έντονη πολιτικοποίηση και για την παρουσία μελών που ήταν από τους χειρότερους παραβάτες ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως. Το UNHRC έχει ως αποστολή την προώθηση και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο, την καταγραφή παραβιάσεων, την παρότρυνση για συμμόρφωση με διεθνείς νόμους και την περιοδική αξιολόγηση του ιστορικού των κρατών-μελών. Αποτελείται από 47 κράτη που εκλέγονται από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για τριετή θητεία.
Η Κίνα συμμετέχει ενεργά στο Συμβούλιο από την ίδρυσή του και έχει επανεκλεγεί πολλές φορές, παρά τις μακροχρόνιες καταγγελίες οργανώσεων όπως η Διεθνής Αμνηστία, το Human Rights Watch και το Freedom House για πολιτιστική γενοκτονία σε βάρος Θιβετιανών, Ουιγούρων, ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ και άλλων μειονοτήτων. Η εκλογή της Κίνας στο Συμβούλιο αποτελεί σαφή ένδειξη της αποτελεσματικότητας της εκστρατείας επιρροής του ΚΚΚ μεταξύ των κρατών-μελών του ΟΗΕ, που συνδυάζει οικονομικά κίνητρα, διπλωματικές πιέσεις και στρατηγική παραπληροφόρησης.
Σύμφωνα με ακαδημαϊκές μελέτες, οι στόχοι της Κίνας στον ΟΗΕ είναι να προωθήσει την αντίληψη ότι η χώρα είναι υπεράνω κριτικής, ότι τα ατομικά δικαιώματα δεν υπερισχύουν της εθνικής κυριαρχίας, ότι ο ρόλος των φιλελεύθερων δημοκρατιών μειώνεται, και ότι οι πολιτικές της Κίνας είναι συμβατές με το διεθνές δίκαιο περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Πεκίνο αξιοποιεί το Συμβούλιο για να επιβάλλει ένα κρατικοκεντρικό μοντέλο, το οποίο δίνει προτεραιότητα στην «ανάπτυξη» και στη «μη παρέμβαση» αντί για τις ατομικές πολιτικές και αστικές ελευθερίες, αντιστρέφοντας την κλασική δυτική αντίληψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ψήφισμα 41/19 του UNHRC, το οποίο υιοθετήθηκε τον Ιούλιο του 2019 με προώθηση της Κίνας. Το ψήφισμα συνδέει τα ανθρώπινα δικαιώματα με την οικονομική ανάπτυξη και τις κρατικά καθοδηγούμενες πρωτοβουλίες, προωθώντας συνθήματα όπως η «αμοιβαία επωφελής συνεργασία» και ο «διάλογος μεταξύ κρατών», ενώ αποφεύγει μηχανισμούς λογοδοσίας όπως έρευνες ή κυρώσεις. Το αποτέλεσμα είναι η απομάκρυνση από τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, όπως η ελευθερία λόγου, θρησκείας και συνέρχεσθαι.
Η Κίνα χρησιμοποιεί επίσης την επιρροή της στην ομάδα των «Αναπτυσσόμενων Χωρών με Ομοειδείς Θέσεις» για να μπλοκάρει ή να αποδυναμώνει ψηφίσματα που αφορούν τις δικές της παραβιάσεις, όπως στο Ανατολικό Τουρκεστάν (Σιντζιάνγκ), όπου πάνω από ένα εκατομμύριο Ουιγούροι και άλλοι πολίτες έχουν συλληφθεί. Τον Οκτώβριο του 2022, πρόταση ψηφίσματος για διερεύνηση των παραβιάσεων αυτών απορρίφθηκε, με την Κίνα να έχει ασκήσει πιέσεις σε αφρικανικά και ασιατικά κράτη, προσφέροντας οικονομικά κίνητρα στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας «Μία ζώνη, ένας δρόμος».
Στη 60ή σύνοδο του UNHRC, στις 6 Οκτωβρίου, η Κίνα υπέβαλε νέο σχέδιο ψηφίσματος, το οποίο υιοθετήθηκε χωρίς ψηφοφορία. Επικεντρώνεται στην «προώθηση και προστασία των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων στο πλαίσιο της αντιμετώπισης των ανισοτήτων», ενώ αποφεύγει εντελώς τις αναφορές σε θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα. Ο πρέσβης Τσεν Σου ανέφερε ότι η πρωτοβουλία «ενισχύει την πολυμέρεια και τη διεθνή συνεργασία» και προωθεί επενδύσεις στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα, με την γνωστή συνθηματολογία του ΚΚΚ.
Οι διεθνείς συνέπειες είναι σημαντικές: το έργο του UNHRC παραλύει, η λογοδοσία αποδυναμώνεται, και η προστασία των πολιτικών και ατομικών ελευθεριών υποτάσσεται στις κρατικές ανάγκες. Η απόφαση του τότε προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τη χώρα από το UNHRC τον Φεβρουάριο, με αιτιολόγηση ότι το Συμβούλιο «προστατεύει παραβάτες ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αναδεικνύει τη σοβαρότητα του προβλήματος.
Συνολικά, η Κίνα συνεχίζει να υπονομεύει το διεθνές πλαίσιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χρησιμοποιώντας πειθώ, δωροδοκία και εκφοβισμό, ενώ προωθεί ένα κρατικοκεντρικό μοντέλο που νομιμοποιεί τη δίωξη πολιτών και τη συγκράτηση της ατομικής ελευθερίας στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας. Η στρατηγική αυτή αναδεικνύει μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τη διεθνή κοινότητα στον 21ο αιώνα.
The post Πώς η Κίνα μετατρέπει τα Ηνωμένα Έθνη σε όχημα προώθησης της κρατικής κυριαρχίας first appeared on Prime News.