Η πρόσφατη δημοσίευση της αμερικανικής Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας από τον Λευκό Οίκο έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό στις ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες, καθώς περιλαμβάνει διατυπώσεις που διαφοροποιούνται αισθητά από τις μέχρι τώρα επίσημες θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στο έγγραφο, η Ρωσία δεν περιγράφεται ως εχθρική δύναμη, αλλά ως χώρα με την οποία η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι μπορεί να αναζητήσει ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία χαρακτηρίζεται ως «ουκρανικός πόλεμος», χωρίς ρητή αναφορά σε ρωσική εισβολή, γεγονός που ερμηνεύεται ως αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο η αμερικανική κυβέρνηση θέτει το ζήτημα.
Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης αυστηρές επισημάνσεις για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τις οποίες κατηγορεί για περιορισμούς δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και για λανθασμένο χειρισμό του πολέμου στην Ουκρανία.
Επιπλέον, περιγράφει την Ευρώπη ως περιοχή που αντιμετωπίζει φαινόμενα πολιτισμικής και κοινωνικής αποσάθρωσης, αποδίδοντας την κατάσταση αυτή κυρίως στην αυξανόμενη μεταναστευτική ροή, η οποία –σύμφωνα με το κείμενο– μεταβάλλει ταχύτατα τη δημογραφική σύνθεση και δημιουργεί εντάσεις στα συστήματα κοινωνικής συνοχής και εθνικής κυριαρχίας.
Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει και η αναφορά στο ΝΑΤΟ. Η αμερικανική στρατηγική επισημαίνει ότι η περαιτέρω διεύρυνση ή ενίσχυση της Συμμαχίας δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα για την Ουάσιγκτον και ότι τα κράτη της Ευρώπης θα πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη δική τους άμυνα στο μέλλον. Πρόκειται για μια διατύπωση που, εφόσον επιβεβαιωθεί στην πράξη, θα σηματοδοτήσει σημαντική μετατόπιση στην αρχιτεκτονική ασφαλείας της ηπείρου.
Σε αυτό το πλαίσιο, εκφράζονται εκτιμήσεις ότι η συνολική ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία ενδέχεται να βρεθεί υπό σημαντική πίεση. Η αναμενόμενη αποδυνάμωση κυβερνήσεων ή πολιτικών δυνάμεων που ταυτίστηκαν στενά με την προηγούμενη αμερικανική στρατηγική εκτιμάται ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιτικές ανακατατάξεις σε αρκετές χώρες.
Η Γαλλία αναφέρεται από πολλές αναλύσεις ως μια από τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες που μπορεί να επηρεαστούν, ενώ και άλλες κυβερνήσεις –συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής– εκτιμάται ότι θα αντιμετωπίσουν αυξημένες πιέσεις, ειδικά σε ζητήματα που ήδη προκαλούν κοινωνικές εντάσεις, όπως το αγροτικό.
Όσον αφορά τις κινητοποιήσεις των αγροτών, παρατηρείται ότι η σύγκρουση δεν περιορίζεται σε οικονομικά αιτήματα ή σε θέματα αποζημιώσεων. Πολλοί αναλυτές εντοπίζουν μια βαθύτερη αντίθεση ανάμεσα στον παραδοσιακό αγροτικό παραγωγικό κόσμο και στις κατευθύνσεις της ευρωπαϊκής αγροτικής πολιτικής, η οποία, σύμφωνα με τις επικρίσεις, ευνοεί τη μεταφορά μεγάλων εκτάσεων γης σε επενδυτικά σχήματα και στηρίζει την αντικατάσταση συμβατικών μορφών παραγωγής από νέο μοντέλο χρήσεων, το οποίο περιλαμβάνει ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και έργα «πράσινης μετάβασης». Η μετάβαση αυτή, όπως καταγγέλλεται, δυσκολεύει σημαντικά την επιβίωση των παραδοσιακών παραγωγών που δεν μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν σε νέους κανόνες και τεχνολογικές απαιτήσεις.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα γραφειοκρατικής επιβάρυνσης, όπως η απαίτηση για ψηφιακή καταγραφή ακόμη και μικρών καθημερινών αλιευμάτων από επαγγελματίες ψαράδες, χρησιμοποιούνται για να δείξουν ότι η εφαρμογή των νέων κανονισμών συχνά δεν λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα της εργασίας στην ύπαιθρο ή στη θάλασσα. Σύμφωνα με τη σχετική επιχειρηματολογία, τέτοιου είδους ρυθμίσεις αποξενώνουν τους παραγωγούς από το ίδιο το επάγγελμά τους και επιβαρύνουν έναν ήδη πιεσμένο κλάδο.
Μέχρι πρόσφατα, η σχέση αγροτικού πληθυσμού και κυβερνητικών πολιτικών διατηρούνταν σε ισορροπία κυρίως μέσω των ενισχύσεων και επιδοτήσεων της ΚΑΠ. Ωστόσο, οι περικοπές, οι καθυστερήσεις και οι αλλαγές στον τρόπο χρηματοδότησης έχουν ανατρέψει αυτή την ισορροπία, με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να αντιλαμβάνονται πλέον ότι το υφιστάμενο μοντέλο μπορεί να απειλήσει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της παραγωγικής δραστηριότητας.
The post Η νέα στρατηγική των ΗΠΑ σοκάρει την Ευρώπη: Η Ρωσία φιλική, ο πόλεμος «ουκρανικός» first appeared on Prime News.