Τραμπ: Όταν ο πολίτης αντιμετωπίζει μια σκληρή πραγματικότητα, όταν νιώθει απειλούμενος και βλέπει την προοπτική και την ελπίδα να του στερούνται, όταν αντιλαμβάνεται ότι η υπομονή του εκλαμβάνεται ως αδυναμία ή ως αποδοχή μιας αντίληψης που προσπαθούν να επιβάλουν οργανωμένες μειοψηφίες, τότε είναι σαφές πως όταν βρει την πολιτική επιλογή που θα επαναφέρει τα πράγματα σε υγιείς και ορθολογικές βάσεις, θα δώσει τη δική του απάντηση με σαφήνεια.
Αυτή η απάντηση είδαμε να εκφράζεται στις εκλογές των ΗΠΑ, με την επανεκλογή του Τραμπ στην προεδρία της υπερδύναμης.
Ο απλός πολίτης στις ΗΠΑ, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, χρώματος ή θρησκείας, ζούσε την οικονομική ασφυξία που εκφράστηκε μέσα από τα δεδομένα του πληθωρισμού και της ανεργίας. Όταν ένας καφές και ένα σάντουιτς κόστιζαν 20 δολάρια, ήταν φανερό πώς η καθημερινότητα μιας οικογένειας γινόταν αφόρητη, με την αγωνία και την αβεβαιότητα να κυριαρχούν σε κάθε πτυχή της ζωής της.
Ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ την τελευταία πενταετία
Όταν η ανεργία προκαλεί όχι απλώς μείωση του βιοτικού επιπέδου αλλά την πλήρη εξαθλίωση, κανένας προπαγανδιστικός μηχανισμός δεν μπορεί να αλλάξει την οπτική του πολίτη που βλέπει τη δουλειά του να χάνεται και, ενδεχομένως, το σπίτι του αν έχει λάβει δάνειο. Όταν έχει να επιλέξει μεταξύ μιας υπόσχεσης για ένα καλύτερο αύριο με λιγότερη ακρίβεια και περισσότερες θέσεις εργασίας, τότε επιλογές που επικεντρώνονται σε επίπλαστα θέματα, όπως οι αμβλώσεις, θα απορριφθούν εκλογικά και κοινωνικά.
Από τη μια υπάρχει ο Τραμπ, που επικεντρώνεται στον πληθωρισμό, τη μετανάστευση, την ενέργεια και την καταπολέμηση των καταχρηστικών πρακτικών της κοινωνίας από διάφορους δικαιωματιστές, και από την άλλη η Χάρις, η οποία επιλέγει ως κυρίαρχο διακύβευμα τις αμβλώσεις. Ο λογικός και δίκαιος πολίτης, σε αυτή την περίπτωση, στρέφεται προς τον Τραμπ.
Η ανεργία στις ΗΠΑ
Ο απλός πολίτης βιώνει και τα αρνητικά επακόλουθα της παράνομης μετανάστευσης: βία, εγκλήματα, ναρκωτικά και άρνηση αποδοχής των αξιών της χώρας. Όλα αυτά επηρεάζουν την καθημερινότητά του, με την ανοχή να μην αποφέρει αποτελέσματα. Οι ίδιοι οι μετανάστες, που έχουν ήδη ενσωματωθεί στην κοινωνία, βλέπουν τις δυσμενείς συνέπειες και, γι’ αυτό, στρέφονται προς τον Τραμπ, με την ελπίδα να μπει τάξη και να αποφευχθεί η γενική στοχοποίηση.
Ωστόσο, το πιο σημαντικό πρόβλημα για τον απλό πολίτη είναι η κανονικότητα που δέχεται επιθέσεις από το λεγόμενο “bullying”. Σε αυτόν τον τομέα επικεντρώνονται και οι μεγάλες προσδοκίες για τον Τραμπ, ο οποίος, ως ηγέτης, αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια επαναφοράς σε αξίες και αρχές που συνθέτουν μια υγιή κοινωνία.
Η κατάχρηση του δικαιωματισμού
Ο καταχρηστικός δικαιωματισμός και οι αναθεωρητικές του πρακτικές, που στοχεύουν στην αποδόμηση του κοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος που πρεσβεύει ο δυτικός πολιτισμός, οδήγησαν την πολιτική ορθότητα σε μονοπάτια που αποσκοπούν στην κοινωνική διαίρεση και την κυριαρχία μειοψηφιών. Με τη δικαιολογία της ισότητας και την επίκληση της προοδευτικότητας, φτάσαμε σε φαινόμενα γελοιότητας.
Είδαμε άνδρες να συμμετέχουν σε γυναικεία αθλήματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τη δημιουργία ουδέτερων τουαλετών, την αποδοκιμασία του θεσμού της οικογένειας, την άρνηση του φύλου από ανήλικα παιδιά, την αποδοχή ομόφυλων γάμων και τεκνοθεσιών, και την επικράτηση του “bullying” μέσω τυποποιημένων εκφράσεων, όπως “ρατσιστής”, “ομοφοβικός”, “φασίστας”, “ψεύτης”, “πληρωμένος”, που απέκλειαν κάθε αντίθετη άποψη.
Η ελληνική παρένθεση
Στην Ελλάδα, το κίνημα “woke” προσπαθεί να επιβάλει θεσμούς που είναι ξένοι προς την ιδιοσυγκρασία και την κοινωνική ταυτότητα των Ελλήνων. Ενδεικτικά, είδαμε την εσπευσμένη θεσμοθέτηση του γάμου των ομόφυλων και της τεκνοθεσίας, ενώ εκκρεμούν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας, όπως η υποχρεωτική λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων από όσους συλλαμβάνονται. Εντούτοις, αντί να προχωρήσουμε σε τέτοιες θεσμικές παρεμβάσεις, επικεντρωνόμαστε σε φαινομενικά “προοδευτικά” θέματα, παραμελώντας σημαντικά ζητήματα ασφαλείας και κοινωνικής ισορροπίας.
Αναθεώρηση περί φύλων
Οι αναθεωρητικές πρακτικές γύρω από το φύλο έχουν φτάσει στο σημείο να υποστηρίζουν ότι η στελέχωση επιχειρήσεων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων και δημόσιας διοίκησης πρέπει να γίνεται με αναλογικά κριτήρια, παραβλέποντας την αξιοκρατία. Ταυτόχρονα, οι δυτικές κοινωνίες, που αντιμετωπίζουν δημογραφικό πρόβλημα και πληθυσμιακή συρρίκνωση, αποδέχονται μαζική μετανάστευση ως λύση, χωρίς να λογαριάζουν τις ενδεχόμενες συγκρούσεις που προκύπτουν, όταν οι μετανάστες δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να ενσωματωθούν στις αξίες των χωρών υποδοχής.
Συμπέρασμα
Οι ακρότητες και οι στρεβλώσεις της πολιτικής ορθότητας, όπως προσπαθούν να τις επιβάλουν οι δικαιωματιστές, έχουν καταστροφικές συνέπειες. Η αποδοχή κοινωνικών προκαταλήψεων, ακραίων συμπεριφορών και βίας δεν μπορεί να είναι ανεκτή σε καμία ευνομούμενη κοινωνία. Ωστόσο, οι ελευθερίες του ατόμου και το δικαίωμα της προσωπικής αυτοδιάθεσης δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως εργαλεία διαίρεσης, διχασμού ή αποδόμησης των θεμελιωδών αξιών πάνω στις οποίες στηρίζεται η κοινωνία και ο δυτικός πολιτισμός.
Το ολοκληρωτικό πνεύμα των δικαιωματιστών δεν διαφέρει από το κομμουνισμό ή τον φασισμό, και γι’ αυτό όταν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, όπως ο Τραμπ, τους χαρακτηρίζουν, δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα. Οι σώφρονες πολίτες στρέφονται προς εκείνους που υπόσχονται την αποκατάσταση της τάξης και την προστασία των αξιών της δημοκρατίας, και η ανοχή έχει όρια, ειδικά όταν ξεχνάμε ότι στις δημοκρατίες αποφασίζουν οι πολλοί.