Η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται για ακόμη μία φορά να βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας, καθώς παραμένει δέσμια των πιέσεων του Κιέβου την ώρα που οι ΗΠΑ ανοίγουν το δρόμο για μια ειρηνευτική διαδικασία στην Ουκρανία.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, έπειτα από την τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, έχει δείξει ξεκάθαρα πως εγκαταλείπει οριστικά την Ουκρανία, εκτιμώντας ότι το Κίεβο θα πρέπει να αποδεχτεί παραχωρήσεις εδαφών. Με αυτή την κίνηση, ανοίγεται διάπλατα η πόρτα για διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα και τον τερματισμό της σύρραξης, μια προσέγγιση που έρχεται σε αντίθεση με τη συνεχιζόμενη στρατηγική της ΕΕ, η οποία παραμένει υπό την επιρροή του Ουκρανού προέδρου, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Την ίδια στιγμή που οι δύο ηγέτες φαίνεται να θέτουν τις βάσεις για έναν ρεαλιστικό τερματισμό της σύρραξης, η ΕΕ υποκύπτει στις αδιάκοπες πιέσεις του Ζελένσκι και βάζει στο τραπέζι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σχέδιο που περιλαμβάνει κυρώσεις κατά της Κίνας και της Ινδίας για την αγορά ρωσικού πετρελαίου. Μια τέτοια κίνηση, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, θα μπορούσε να προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου διπλωματική κρίση με δύο από τις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη.
Η Ουκρανία, σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, ετοιμάζει μια «λευκή βίβλο» που αναμένεται να παρουσιαστεί στις Βρυξέλλες. Το σχέδιο της Ουκρανίας περιλαμβάνει την επιβολή κυρώσεων σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, αλλά και σε ξένες εταιρείες που χρησιμοποιούν ευρωπαϊκή τεχνολογία για να στηρίξουν τη Ρωσία. Παράλληλα, καλεί την ΕΕ να δεσμεύσει ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για τη χρηματοδότηση της άμυνάς της, γεγονός που ενδέχεται να οδηγήσει σε περαιτέρω απομόνωση της Ευρώπης.
Αντίθετα, ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος φαίνεται να ακολουθεί μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, έχει ξεκαθαρίσει πως δεν προτίθεται να επιβάλει νέες κυρώσεις στη Ρωσία και ότι η Ουκρανία δεν θα πρέπει να αναμένεται να λαμβάνει περαιτέρω στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, «οι ΗΠΑ έχουν πολύ σημαντικότερα ζητήματα να ασχοληθούν», προσθέτοντας πως η Ουκρανία «σπαταλά πόρους που θα πρέπει να αξιοποιηθούν σε άλλα πεδία».
Με την κίνηση αυτή, ο Τραμπ φαίνεται να δίνει χρόνο και χώρο για διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών, με σκοπό να επιτευχθεί μια ρεαλιστική λύση που θα τερματίσει τον πόλεμο, έστω και με κάποιες παραχωρήσεις από την πλευρά του Κιέβου. Η στρατηγική αυτή του Αμερικανού προέδρου δείχνει να ανταγωνίζεται την αδιέξοδη και συνεχώς κλιμακούμενη πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ.
Η παράλογη επιμονή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ακολουθεί τις πιέσεις του Ζελένσκι την οδηγεί σε μια επικίνδυνη απομόνωση. Την ώρα που η ΕΕ προσπαθεί να αναθερμάνει τις σχέσεις της με την Κίνα μετά τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε ο Τραμπ, κινδυνεύει να θέσει σε κίνδυνο τη διπλωματική γέφυρα που χτίζει με το Πεκίνο, το οποίο μάλιστα ετοιμάζεται να φιλοξενήσει τους 27 ηγέτες του ευρωπαϊκού μπλοκ στη Σύνοδο Κορυφής Κίνας-ΕΕ τον Ιούλιο. Οι πιέσεις και οι αποφάσεις που καθοδηγούν τη στρατηγική της ΕΕ ενδέχεται να έχουν σοβαρές συνέπειες για την μελλοντική της εξωτερική πολιτική και τη συνοχή του ευρωπαϊκού μπλοκ.