-Πέταξαν 300 κυβικά χώματος με βιολογικά και άλλα υλικά (!)6 Φεβρουαριου 2025 21:02
[Απόσπασμα από τον ιστότοπο zougla.gr]
Βασικό στοιχείο των παράνομων ενεργειών απομάκρυνσης 300 κυβικών χώματος με βιολογικά και άλλα υλικά, καθώς και του μπαζώματος του χώρου, αποτελεί το ότι όλα αυτά έγιναν χωρίς να ενημερωθεί η εισαγγελική Αρχή, στην οποία είχε ανατεθεί ήδη από τις 2/3/2023, δύο μέρες δηλαδή μετά το δυστύχημα, η προανάκριση για τα αίτια του δυστυχήματος.
Η πυροσβεστική τους είπε να πετάξουν τα χώματα με βιολογικό υλικό και κρίσιμα στοιχεία διότι «δεν τα χρειάζεται»!
Εντύπωση προκαλεί η καταγραφή της κατάθεσης του εργολάβου που ανέλαβε την απομάκρυνση του χώματος, μέσα στο οποίο υπήρχαν αταυτοποίητα βιολογικά υλικά, προσωπικά αντικείμενα των θυμάτων και στοιχεία για το μεγάλο ερώτημα του τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία.
Ο ίδιος αναφέρει ότι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής του είπαν να τα μεταφέρει και να τα πετάξει, χωρίς να του δώσουν κάποια συγκεκριμένη τοποθεσία και χωρίς να ασχοληθούν προκειμένου να φυλαχθεί αυτή.
Με δική του πρωτοβουλία, τα εναπόθεσε σε οικόπεδο ιδιοκτησίας του και ουδείς ενδιαφέρθηκε να τον ρωτήσει που τελικά τα πέταξε.
Όπως αναφέρει η εισαγγελική διάταξη, «τις αμέσως επόμενες ημέρες μετά το δυστύχημα έλαβαν χώρα ενέργειες επέμβασης και αλλοίωσης του χώρου του δυστυχήματος, καθώς και εξαφάνισης αποδεικτικών στοιχείων, οι οποίες έγιναν άτυπα, χωρίς φυσικά τήρηση πρακτικών, χωρίς βάσιμο λόγο και χωρίς επίσημη έγκριση από την αρμόδια Αρχή, που εν προκειμένω ήταν ήδη η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας και η αρμόδια τακτική Ανακρίτρια που είχαν μετά την άσκηση ποινικής δίωξης από 2.3.2023 την ευθύνη της ανάκρισης. Με τις ενέργειες αυτές, οι οποίες συνίσταντο στην απομάκρυνση σημαντικών αποδεικτικών στοιχείων από τον τόπο του εγκλήματος, κατέστη δυσχερής αν όχι αδύνατη η πλήρης συγκέντρωση και αξιοποίηση όλων των ευρημάτων, προκειμένου να εντοπιστούν οι αιτίες του δυστυχήματος και συνακόλουθα οι πράξεις και παραλείψεις των υπαιτίων που αιτιακά οδήγησαν σε αυτό».
Όπως αναφέρεται παρακάτω, εξωφρενική είναι η εντολή που έλαβαν οι ιδιοκτήτες της εταιρείας χωματουργικών εργασιών, «οι οποίοι με μηχανήματα έργων που διαθέτει η ως άνω εταιρεία κλήθηκαν να συνδράμουν την επόμενη μέρα στον τόπο του ατυχήματος, προκύπτει ότι με εντολή της Π.Υ. ξερίζωσαν θάμνους, πουρνάρια και δέντρα, και έριξαν χαλίκια για να μην βουλιάζει το έδαφος και την δεύτερη και τρίτη ημέρα μετά το ατύχημα οι ίδιοι απομάκρυναν περίπου 300 κυβικά χώμα με ο,τι υλικά και αντικείμενα περιλάμβανε αυτό και τα εναπόθεσαν σε οικόπεδο ιδιοκτησίας τους με εντολή της Π.Υ. επειδή «δεν τα χρειαζόταν» (…)
«Το ακριβές περιεχόμενο της εντολής που τους δόθηκε ήταν ότι «δεν τα χρειάζονταν πλέον» και επειδή έπρεπε να δημιουργηθεί μία «πλατεία» για να έρθουν μεγάλες νταλίκες που θα φόρτωναν τα βαγόνια, τους είπαν να τα απομακρύνουν».
Καθώς δε, μετέφεραν με τα οχήματά τους τα υλικά αυτά από το σημείο του δυστυχήματος, η είσοδος – έξοδος του χώρου ελεγχόταν από την αστυνομία και κανείς δεν τους σταμάτησε, ούτε ρωτήθηκαν σχετικά με τον προορισμό τους. Αναφέρουν ακόμη ότι η πρωτοβουλία για την μεταφορά αυτών των υλικών σε οικόπεδο ιδιοκτησίας τους ήταν δική τους, αφού προηγουμένως είχαν λάβει εντολή να τα πετάξουν».
2 χρόνια το γράφω το σβήνω και ξανά, όμως δεν μπορώ, θα το γράψω τώρα. Εκείνη την ημέρα, επέστρεψα από Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και επειδή είχε πολύ κόσμο στον σταθμό και στις σκάλες, κάθισα σε ένα παγκάκι και χάζευα τον κόσμο. Στην απέναντι γραμμή ο κόσμος ανέβαινε στο τρένο για Θεσσαλονίκη. Είδα έναν μπαμπά να κουβαλάει την βαλίτσα της κόρης του, είδα μία μαμά να συμβουλεύει τον γιο της και αυτός να έχει την κλασική αντίδραση που έχουν όλοι οι νέοι, είδα κόσμο, μικρούς μεγάλους να επιβιβαζονται, το προσωπικό από το δικό μας τρένο να χαιρετάει τους συναδέλφους που αναχωρουσαν σε λίγο….
Και είδα και ένα ζευγάρι…. η κοπέλα κοντουλα, λεπτούλα με ξανθά μαλλιά και μαύρο παλτό να στεναχωριεται που αφήνει τον αγαπημένο της, αυτός ψηλός, με ξανθοκοκκινα μαλλιά σγουρά με μουσάκι, και κάτι μπορντό φορούσε, ή ημιπαλτο ή παντελόνι, να την σφίγγει στην αγκαλιά του και να την παρηγορεί σαν να της έλεγε, βρε χαζό μην κάνεις έτσι θα ξαναβρεθούμε σύντομα ( μου θύμισε εμένα όταν φεύγω ταξίδι και κλαίω που αφήνω τον άντρα μου)….
Και την ώρα που ήταν να ξεκινήσει το τρένο μία γυναίκα φώναξε: μισό λεπτό έρχονται και άλλοι, και κάποια παιδιά ανέβηκαν τρέχοντας τις σκάλες και μπήκαν στο τρένο και έφυγε….
Και έφυγα και εγώ και πήγα σπίτι μου, στον άντρα μου…..
Και αυτοί δεν έφτασαν ποτέ…..
Όποτε ακούω την λέξη Τέμπη, μεταφερομαι εκεί, στον σταθμό στην Αθήνα και τους ξαναβλέπω όλους….
ΟΛΟΥΣ!!!!!
Και ειδικά εκείνο το ζευγάρι, το αγαπημένο….
Θεέ μου να είναι ζωντανή και να γύρισε στην αγκαλιά του αγαπημένου της!
Θεέ μου, εκεινη η μαμά να πριζει ακόμα τον γιο της και εκείνος ο μπαμπάς να κουβάλισε πολλές φορές ακόμα την βαλίτσα της κόρης του….
Και εκείνα τα παλικάρια να τρέχουν ακόμα τελευταία στιγμή να προλάβουν….
Θεέ μου, τι πόνο έχουν και τι Σταυρό κουβαλούν αυτοί οι γονείς!!!!!
Θεέ μου!!!!!
(Πάντα ταξίδευα 1η θέση στο 2ο βαγόνι.. )