Στις 16 Μαρτίου του 1900 ο Σερ Άρθουρ Έβανς, ξεκίνησε να ανασκάπτει την αρχαία πόλη της Κνωσού.

Δεν ήταν ο πρώτος που γνώριζε πως κάτω από αυτή την πολύ περίεργη περιοχή υπήρχαν σημαντικά αρχαία, εφόσον ήδη πολύ καιρό πριν ντόπιοι ξέθαβαν και πουλούσαν αρχαία ευρήματα από την περιοχή.

Μπορεί να μην ήταν ο πρώτος αλλά ήταν ο μόνος που μπόρεσε να πάρει το ελεύθερο και να αρχίσει τις ανασκαφές.

Δυστυχώς ο Μίνωας Καλοκαιρινός ο οποίος γνώριζε την σημαντικότητα και την ύπαρξη του αρχαίου ανακτόρου από το 1878 δεν μπόρεσε ποτέ να καταφέρει να αναδείξει αυτή την περιοχή, όχι γιατί δεν ήξερε αλλά γιατί δεν τον άφησαν.

Έμπορος και αστός του Ηρακλείου με δικά του έξοδα ξεκίνησε την πρώτη ανασκαφή λέγοντας «Κατά τας ώρας της σχολής μου εμελέτων τους αρχαίους Έλληνας συγγραφείς και ιδίως τους εν τη βιβλιοθήκη του σοφού Κοραή υπαρχόντων… διακαιόμενος υπό του πόθου να αντλήσω τα προς διαφώτισιν της αρχαίας ιστορίας της Κρήτης, δι’ αν ανασκαφήν (εποιησάμην) της ιδίας της καθ’ Όμηρον μεγάλης πόλεως Κνωσού, βασιλείου του Μίνωος»

Η σκαπάνη του φέρνει στο φως μέρος των αποθηκών του Ανακτόρου και σιγά αλλά σταθερά αρχίζει να αποκαλύπτει τμήματα του μεγάλου Μινωικού πολιτισμού.

Αμέσως μετά του απαγορεύετε η συνέχιση των ανασκαφών από τον Χριστιανό Πασά και έτσι ο ίδιος αναγκάζεται να στείλει δείγματα των ευρημάτων στην Αγγλία αναζητώντας συμμάχους για την συνέχιση του έργου του.

Η κίνηση αυτή του Kαλοκαιρινού προσελκύει το ενδιαφέρον του διευθυντή του μουσείου της Οξφόρδης Άρθουρ Έβανς ο οποίος αμέσως αρχίζει να ασχολείται με το θέμα.

Δεν ήταν καθόλου εύκολο εφόσον οι Τούρκοι οι οποίοι διοικούσαν το νησί, δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να αποκαλυφθεί η ύπαρξη αυτού του μεγάλου πολιτισμού. Το αποτέλεσμα από αυτή την δίωξη είναι ότι δολοφονείται ο αδερφός και ο γιος του Καλοκαιρινού κατά την διάρκεια των ταραχών στις 25 Αυγούστου του 1898.

Μετά της απελευθέρωση της Κρήτης το 1898 ο Έβανς έρχεται ξανά και με την σύμφωνη γνώμη της Κρητικής εθνοσυνέλευσης και αφού έχει αγοράσει όλη την περιοχή των ανασκαφών, ξεκινά δύο χρόνια αργότερα τις ανασκαφές στον χώρο.

Σίγουρα ο Καλοκαιρινός θα είχε σεβαστεί περισσότερο τον χώρο από τον Έβανς ο οποίος άρχισε να κτίζει αυθαίρετα πάνω στα αρχαία ερείπια σύμφωνα με την δική του οπτική μέρη του ανακτόρου.

Όμως για να μην αδικούμε την προσφορά του τελικά κατάφερε και έκανε γνωστή την Κνωσό σε όλο τον κόσμο, μια πόλη που κατά τον αρχαιολόγο Σπύρο Μαρινάτο, στην ακμή της αριθμούσε περί τους 100.000 κατοίκους. Η Κνωσός η οποία ακόμα και μετά την καταστροφή της, χιλιάδες χρόνια μετά, εφοδίασε τους ενετούς με λαξευμένες πέτρες τις οποίες χρησιμοποίησαν για την κατασκευή του τοίχους του Χάνδακα.

Οπότε αν αναλογιστεί κανείς το έργο που έμεινε πίσω από αυτούς τους δύο μεγάλους άνδρες, θα καταλάβει ότι τους οφείλουμε πολλά και στον Έβανς ο οποίος γνώρισε στον κόσμο την Κνωσό αλλά και στον Καλοκαιρινό ο οποίος με αυταπάρνηση αλλά και με μεγάλο προσωπικό κόστος προσπάθησε να φέρει στο φως αυτή την μεγαλειώδη πολιτεία.