Υπάρχουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης; Ναι. Υπάρχουν και ορίζονται με σαφήνεια από τον νόμο. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος που θέλει να «εκφραστεί» βασανίζοντας ή δολοφονώντας συνανθρώπους του να το πράξει, επειδή θα τον εμποδίσει η κοινωνία, όπως εκείνη εκφράζει τη βούλησή της και προστατεύεται από τους κρατικούς μηχανισμούς.
Υπάρχουν, ωστόσο, και περιπτώσεις όπου οι κρατικοί μηχανισμοί επιδεικνύουν μια στάση αδιάφορη ως προς την τήρηση της νομοθεσίας, επειδή ελέγχονται από πρόσωπα και κόμματα με συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο.
Ο λόγος γίνεται για το επεισόδιο που έλαβε χώρα το βράδυ της Τετάρτης στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου του ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη, μετά την έναρξη της παράστασης του έργου «Πυρκαγιές» του Λιβανοκαναδού Ουαζντί Μουαουάντ. Σε αυτή την παράσταση ακούγονται ύβρεις για το πρόσωπο του Χριστού και μειωτικά σχόλια για τη χριστιανοσύνη.
Ολιγομελής ομάδα αντέδρασε σε όσα ακούγονται στην παράσταση και επιτέθηκε λεκτικά στον ηθοποιό την ώρα που εκστόμιζε τις ύβρεις εναντίον της πίστεώς μας. Σίγουρα, αυτή η αντίδραση δεν είναι ενδεδειγμένη, αλλά πόσο… ενδεδειγμένο είναι να πληρώνουν οι φορολογούμενοι χρήματα από το υστέρημά τους για τη λειτουργία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος για να ανεβαίνουν χυδαίες παραστάσεις, όπου ακούγονται ύβρεις για τον Χριστό; Κι όλοι αυτοί οι δικαιωματιστές και οι συριζαίοι, που υποτίθεται ότι κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα είχαν την ίδια στάση απέναντι στο περιστατικό αν στην παράσταση υβριζόταν μια μειονότητα ή μια άλλη θρησκεία;
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα η προστασία των μειονοτήτων και η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης δεν ισχύουν ουσιαστικά, αλλά τύποις. Αποτελούν προσχήματα, εργαλεία της Νέας Τάξης για την καταπίεση της πλειοψηφίας και την προσβολή του θρησκευτικού αισθήματος και των πεποιθήσεων των χριστιανών.
Η ελευθερία της έκφρασης κάποιου δεν μπορεί να περνά από την περιφρόνηση και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των άλλων. Αυτόν τον βασικό κανόνα επιλέγουν να «λησμονούν» όσοι τον παραβιάζουν…
Σχετικά
