Τις τελευταίες εβδομάδες, μια ενδιαφέρουσα αφηγηματική πλάνη αιωρείται στο ευρύ κοινό όσον αφορά τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών. Τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης υποδηλώνουν τώρα ανοιχτά ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με το να είναι κάποιος αντίθετος με το αφήγημα ορισμένων «μυστήριων» ομάδων, όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, για παράδειγμα, «επιτρέπουν» στον κόσμο να ανησυχεί, αρκεί να μην τολμήσει να εκφράσει πως όλο αυτό είναι μια συνωμοσία.
Αυτή η νέα τύπου προπαγάνδα αποκλίνει σημαντικά σε σχέση με την άθλια αντιμετώπιση είχαν την τελευταία δεκαετία σε ζητήματα έρευνας και δημοσιογραφικής κάλυψης που αφορούν αυτές τις ομάδες.
Όλοι έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τη συνηθισμένη γνωστική ασυμφωνία, τους ισχυρισμούς δηλαδή ότι οι παγκοσμιοποιητικές ομάδες «απλώς κάθονται και συζητούν για βαρετά οικονομικά ζητήματα» και τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σχέση με την παγκόσμια πολιτική ή την καθημερινότητά σας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μας είπαν ότι αυτές οι ομάδες ελίτ «δεν υπάρχουν».
Τώρα, τα Μέσα Ενημέρωσης παραδέχονται ότι ναι, ίσως οι παγκοσμιοποιητές έχουν κάτι περισσότερο από μια μικρή επιρροή στις κυβερνήσεις, τις κοινωνικές πολιτικές και τα οικονομικά αποτελέσματα. Όμως, αυτό που δεν αρέσει στο mainstream δημοσιογραφικό δίκτυο, είναι ο ισχυρισμός ότι οι παγκοσμιοποιητές έχουν κακόβουλες ή αυταρχικές προθέσεις. Δηλαδή οι «ψεκασμένοι» είχαν δίκιο σε μερικά πράγματα, αλλά δεν πρέπει να τα εκφράζουν δημόσια, σωστά;
Ο λόγος της αφηγηματικής τους μετατόπισης είναι προφανής. Πάρα πολλοί άνθρωποι έγιναν μάρτυρες της δράσης της πραγματικής παγκοσμιοποιητικής ατζέντας κατά τη διάρκεια του lockdown της «πανδημίας» και τώρα βλέπουν τη συνωμοσία πίσω από όλο αυτό το σκηνικό.
Οι παγκοσμιοποιητές, με τη σειρά τους, φαίνεται να σοκαρίστηκαν όταν ανακάλυψαν ότι πολλά εκατομμύρια άνθρωποι αντιτίθενται στις εντολές τους και οι αρνήσεις να συμμορφωθούν προς τα προστάγματα τους, ήταν σαφώς πολύ μεγαλύτερες από ό,τι περίμεναν. Εξακολουθούν βέβαια να προσπαθούν να σκορπίσουν τον φόβο για τον κορωνοϊό, τις γρίπες, τις ιώσεις, τις μεταλλάξεις και τις υπομεταλλάξεις, αλλά το πουλάκι έχει πετάξει τώρα.
Δεν κατάφεραν να πάρουν αυτό που ήθελαν στο 100% από την Δύση, που ήταν μια αέναη ιατρική τυραννία κινεζικού τύπου με τα πιστοποιητικά εμβολιασμού ως κύριο και απαράβατο κανόνα. Έτσι, η παγκοσμιοποιητική στρατηγική έχει αλλάξει και επιδιώκουν να προσαρμοστούν. Παραδέχονται ότι έχουν ένα ορισμένο επίπεδο επιρροής, αλλά προσποιούνται ότι ο ρόλος τους είναι καλοπροαίρετος και συμβολευτικός.
Η απάντηση σε αυτό το ψέμα είναι σχετικά απλή και εύκολη. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την συγκινησιακή έκσταση που ένιωθε ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Κλάους Σβαμπ, στην αρχική φάση αυτής της ψευτοπανδημίας, όταν και δήλωνε πως ο κορωνοϊός αποτελεί την τέλεια «ευκαιρία» για να ξεκινήσει αυτό που το WEF αποκαλεί ως «Μεγάλη Επανεκκίνηση».
Θα μπορούσε επίσης να επισημανθεί ότι το όραμα του Κλάους Σβαμπ για την «Επανεκκίνηση», αυτό που ο ίδιος αποκαλεί ως «4η Βιομηχανική Επανάσταση», είναι πραγματικά ένας εφιαλτικός κόσμος στον οποίο η Τεχνητή Νοημοσύνη διαχειρίζεται τα πάντα, η κοινωνία συμπυκνώνεται σε ψηφιακούς θύλακες που ονομάζονται «έξυπνες πόλεις» και οι άνθρωποι απλά καταπιέζονται από τη «φορολογία του άνθρακα». Το WEF άλλωστε υποστηρίζει ενεργά την έννοια της «Κοινής Οικονομίας» με βάση την οποία δεν θα «κατέχετε τίποτα, δεν θα έχετε ιδιωτικότητα» και υποτίθεται ότι θα είστε χαρούμενοι γι’ αυτό, αλλά μόνο και μόνο επειδή δεν θα έχετε άλλη επιλογή.
Ενδιαφέρον ωστόσο έχει η διαδικασία με την οποία οι ελίτ ελπίζουν να επιτύχουν τη δυστοπική τους φιλοδοξία, καθώς και την παγκοσμιοποιητική νοοτροπία που προσφέρεται για τη φρίκη της τεχνοκρατίας. Η κοινή αφελής υπόθεση μεταξύ των σκεπτικιστών της συνωμοσίας είναι ότι οι παγκοσμιοποιητές είναι κανονικά ανθρώπινα όντα με τις ίδιες ορμές και περιορισμένες επιθυμίες που έχουν οι απλοί, κανονικοί άνθρωποι. Μπορεί να έχουν κάποια δύναμη, αλλά τα παγκόσμια γεγονότα εξακολουθούν να είναι τυχαία και σίγουρα δεν ελέγχονται.
Αυτό είναι μια πλάνη. Οι παγκοσμιοποιητές δεν είναι σαν εμάς. Δεν είναι άνθρωποι. Ή, μάλλον, περιφρονούν την ανθρωπότητα και επιδιώκουν να την καταργήσουν. Και, εξαιτίας αυτού, έχουν τελείως διαφορετικές φιλοδοξίες σε σύγκριση με την πλειονότητα της ανθρωπότητας, καθώς περιλαμβάνουν φιλοδοξίες κυριαρχίας.
Δεν έχουμε να κάνουμε με κανονικούς ανθρώπους με συνείδηση, ηθική ή ενσυναίσθηση. Η συμπεριφορά τους μοιάζει πολύ περισσότερο με ψυχοπαθών και κοινωνιοπαθών με τάσεις μαζοχισμού, παρά με καθημερινούς φιλήσυχους ανθρώπους που συναντάμε στο δρόμο. Το βιώσαμε αυτό με μεγαλοπρέπεια κατά τη διάρκεια των lockdown για τον κορωνοϊό και των φαύλων προσπαθειών επιβολής των πιστοποιητικών εμβολιασμού καθώς οι ίδιες οι πράξεις τους προδίδουν το μακροχρόνιο παιχνίδι τους.
Ρίξτε μια ματιά στα σχόλια της πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας και μόνιμης συμμετέχουσας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, Τζασίντα Άρντερν, πριν από ένα χρόνο. Παραδέχεται τη σκόπιμη τακτική της δημιουργίας ενός συστήματος δύο διαφορετικών επιπέδων τάξης και κοινωνικών ομάδων στη χώρα της με βάση το καθεστώς εμβολιασμού. Δεν υπάρχουν τύψεις, στεναχώριες ή ενοχές στη συμπεριφορά της, είναι περήφανη που κάνει τέτοιες αυταρχικές ενέργειες παρά τις πολυάριθμες μελέτες που αποδεικνύουν ότι οι εντολές και αποφάσεις που έπαιρνε, ήταν αναποτελεσματικές.
Πέρα από την ιστορία με τον κορωνοϊό, καλό είναι οι άνθρωποι που αρνούνται ακόμα και τώρα πως επιχειρείται η υποδούλωσή τους, με πρόσχημα την «παγκοσμιοποίηση» να βουτήξουν βαθύτερα στις φιλοσοφικές ρίζες οργανισμών όπως το WEF. Ολόκληρη η ιδεολογία τους μπορεί να συνοψιστεί σε δύο λέξεις: Φουτουρισμός και Θέωση.
Ο φουτουρισμός είναι ένα ιδεολογικό κίνημα που πιστεύει ότι όλες οι «νέες» καινοτομίες, κοινωνικές ή τεχνολογικές, θα πρέπει να αντικαταστήσουν τα προηγούμενα υπάρχοντα συστήματα για χάρη της προόδου. Πιστεύουν ότι όλοι οι παλιοί τρόποι σκέψης, συμπεριλαμβανομένων των εννοιών των αρχών, της κληρονομιάς, των συστημάτων θρησκευτικών πεποιθήσεων, των κωδίκων συμπεριφοράς κ.λπ. είναι δεκανίκια που κρατούν πίσω την ανθρωπότητα στο δρόμο του για το «μεγαλείο».
Ποιο είναι όμως το μεγαλείο που αναζητούν οι μελλοντολόγοι; Όπως προαναφέρθηκε, θέλουν να γίνουν θεοί. Μια εποχή στην οποία ο φυσικός κόσμος και η ανθρώπινη βούληση υποδουλώνονται στα χέρια λίγων εκλεκτών. Υπόθεση – Η ακόλουθη παρουσίαση πίσω στο 2018 από τον «γκουρού» του WEF, Γιουβάλ Χαράρι παρουσιάζει το μέλλον της ανθρωπότητας, έτσι όπως το βλέπουν οι παγκοσμιοποιητές:
Τα συμπεράσματα του Χαράρι έχουν τις ρίζες τους σε ελιτιστικές προκαταλήψεις και αγνοούν πολλές ψυχολογικές και κοινωνικές πραγματικότητες, αλλά μπορούμε να τις αφήσουμε στην άκρη για μια στιγμή και να εξετάσουμε τη βασική του υπόθεση ότι η ανθρωπότητα όπως την ξέρουμε δεν θα υπάρχει πλέον τον επόμενο αιώνα λόγω της «ψηφιακής εξέλιξης» και «του χακαρίσματος του ανθρώπου».
Η βάση του οράματος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, βασίζεται στην ιδέα ότι τα δεδομένα είναι το νέο «Άγιο Δισκοπότηρο», η νέα κατάκτηση. Αυτό είναι κάτι το οποίο έχει περιγραφεί στο «Artificial Intelligence: A Secular Look At The Digital Antichrist» αλλά είναι καλό να το βλέπουμε να εκφράζεται με τέτοια αλαζονεία από κάποιον σαν τον Χαράρι γιατί είναι αναμφισβήτητη απόδειξη του ότι οι παγκοσμιοποιητές πιστεύουν ότι πρόκειται να οικοδομήσουν μια εντελώς συγκεντρωτική οικονομία και κοινωνία βασισμένη σε ανθρώπινα δεδομένα και όχι στην παραγωγή. Με άλλα λόγια, ΕΣΥ θα γίνεις το προϊόν. Ο μέσος πολίτης, οι σκέψεις και οι συμπεριφορές του, θα γίνουν το «απόθεμα» του εμπορίου.
Οι παγκοσμιοποιητές πιστεύουν επίσης ότι τα δεδομένα είναι πιο πολύτιμα επειδή μπορούν να αξιοποιηθούν για να ελέγξουν τις συμπεριφορές των ανθρώπων, να χακάρουν το σώμα και το μυαλό για να δημιουργήσουν ανθρώπινες μαριονέτες ή να δημιουργήσουν υπερ-όντα. Ονειρεύονται να γίνουν μικροί θεοί με παντοδύναμη γνώση.
Ο Χαράρι μάλιστα διακηρύσσει περήφανα ότι ο ευφυής σχεδιασμός δεν θα είναι πλέον το «βασίλειο του Θεού στον παράδεισο», αλλά του νέου ψηφιοποιημένου ανθρώπου.
Ενώ ο Χαράρι δηλώνει υποστηρικτής της «δημοκρατίας» εναντίον της «ψηφιακής δικτατορίας», συνεχίζει να υποστηρίζει ότι ο συγκεντρωτισμός μπορεί να γίνει το defacto σύστημα διακυβέρνησης. Το λέει αυτό όχι επειδή φοβάται τη δικτατορία, αλλά επειδή αυτή ήταν πάντα η πρόθεση του WEF. Υποστηρίζει μάλιστα ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί τις κυβερνήσεις που έχουν το μονοπώλιο στην ψηφιακή πηγή και ότι κάποιος πρέπει να παρέμβει για να ρυθμίσει τα δεδομένα. Αλλά «ποιος θα το έκανε αυτό;», ρωτάει.
Ξέρετε ήδη την απάντηση. Ο ΟΗΕ, ένα παγκοσμιοποιητικό οικοδόμημα, έχει εκφραστεί ξεκάθαρα ότι πρέπει να είναι εκείνος το «μη κυβερνητικό όργανο» που θα αναλάβει τον έλεγχο της τεχνητής νοημοσύνης και της ρύθμισης των δεδομένων μέσω της UNESCO. Δηλαδή, ο Χαράρι, κάνοντας τον ανίδεο, ξέρει ότι οι άνθρωποι που θα εισχωρήσουν για να ελέγξουν τα δεδομένα, είναι άνθρωποι σαν αυτόν.
Σε κανένα σημείο οποιασδήποτε ομιλίας του, ο Χαράρι δεν αποσαφηνίζει και δεν προειδοποιεί ότι οποιαδήποτε από αυτές τις εξελίξεις θα πρέπει να παρεμποδιστεί ή να σταματήσει. Σε κανένα σημείο δεν προσφέρει την άποψη ότι η ψηφιοποίηση της ανθρωπότητας είναι λάθος και ότι υπάρχουν άλλοι, καλύτεροι τρόποι ζωής. Στην πραγματικότητα χλευάζει την έννοια της «επιστροφής» στα παλιά.
Μόνο το μέλλον και η Tabula Rasa (η επιστημολογική θεωρία που ορίζει πως ο άνθρωπος δεν γεννιέται με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις, αλλά η γνώση του αποκτάται μέσω της εμπειρίας και αντίληψης του, μια αντίληψης που εκείνοι θέλουν να διαμορφώσουν κατά το δοκούν) έχουν αξία για τους παγκοσμιοποιητές, όλα τα άλλα αποτελούν εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Αλλά το μεγάλο πρόβλημα σε αυτό που προσπαθούν να καταφέρουν οι παγκοσμιοποιητές, είναι πως αυτό αποτελεί μια φαντασίωση. Οι άνθρωποι δεν είναι αλγόριθμοι, παρά το πόσο πολύ θα ήθελε ο Χαράρι να είναι. Οι άνθρωποι έχουν συνήθειες, ναι, πολλές από αυτές είναι άσχημες, ναι, χειραγωγούνται και εξαπατώνται εύκολα, αλλά είναι επίσης απρόβλεπτοι και είναι επιρρεπείς σε ξαφνικές αφυπνίσεις σε στιγμές μεγάλων κρίσεων.
Οι ψυχοπαθείς τείνουν να είναι ρομποτικά άτομα, που ενεργούν παρορμητικά αλλά και πολύ προβλέψιμα. Δεν έχουν φαντασία, διαίσθηση και προνοητικότητα, και επομένως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οργανώσεις ψυχοπαθών όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, θα έδιναν μια τέτοια εμμονική αξία στην τεχνητή νοημοσύνη, τους αλγόριθμους και σε μια ψυχρή τεχνοκρατική εξέλιξη. Δεν βλέπουν τον συγκεντρωτισμό των δεδομένων ως το μέλλον της ανθρωπότητας, τον βλέπουν ως το μέλλον ΤΟΥΣ – το μέλλον των μη-ανθρώπων ή των μετ-ανθρώπων.
Ποιος θα παράγει όλα τα αγαθά, τις υπηρεσίες και τις ανάγκες που απαιτούνται σε αυτόν τον «γενναίο νέο κόσμο»;
Λοιπόν, όλοι εμείς οι παίωνες (θύματα-σκλάβοι), φυσικά. Φυσικά, οι παγκοσμιοποιητές θα προσφέρουν μεγάλες υποσχέσεις για μια οικονομία παραγωγής με ρομπότ, στην οποία οι άνθρωποι δεν θα χρειάζεται πλέον να ασχολούνται με τις «ταπεινές και απαξιωτικές» εργασίες, αλλά αυτό θα είναι άλλο ένα ψέμα. Ακόμα και τότε θα χρειάζονται ανθρώπους για να φυτέψουν τις καλλιέργειες, να συντηρήσουν τις υποδομές, να φροντίσουν την παραγωγή, να τους κάνουν τα θελήματα κ.λπ., απλώς χρειάζονται λιγότερους από εμάς. Στο κάτω κάτω, μια οικονομία που βασίζεται σε δεδομένα είναι μια οικονομία που εξαρτάται από την ψευδαίσθηση.
Τα δεδομένα είναι άχρηστα και συχνά χωρίς νόημα επειδή υπόκεινται στις προκαταλήψεις του εκάστοτε αναλυτή τους. Οι αλγόριθμοι μπορούν επίσης να προγραμματιστούν σύμφωνα με τις προκαταλήψεις των μηχανικών. Δεν υπάρχει τίποτα αντικειμενικό σχετικά με τα δεδομένα – όλα εξαρτώνται από τις προθέσεις των ανθρώπων που τα αναλύουν.
Για παράδειγμα, ακούστε το ανέκδοτο του Χαράρι για έναν αλγόριθμο που και καλά “γνωρίζει ότι είστε γκέι” πριν καν το εξομολογηθείτε. Κάθε διεστραμμένη ομάδα ανθρώπων θα μπορούσε απλώς να γράψει έναν κώδικα για έναν αλγόριθμο που να λέει και να καθοδηγεί την πλειονότητα των εύκολα χειραγωγούμενων παιδιών ότι είναι ομοφυλόφιλοι, ακόμα κι όταν δεν είναι. Και, αν είστε αρκετά ευκολόπιστοι για να πιστέψετε ότι ο αλγόριθμος είναι αλάνθαστος, τότε θα μπορούσατε να οδηγηθείτε να πιστέψετε ότι πολλά ψέματα είναι αληθινά και να πειστείτε ότι συμπεριφέρεστε ενάντια στη φύση σας. Θα είναι σαν να επιτρέπετε σε ένα προκατειλημμένο ψηφιακό φάντασμα να υπαγορεύσει την ταυτότητά σας και κάνατε τον εαυτό σας «διαθέσιμο για χακάρισμα».
Εν τω μεταξύ, οι ελιτιστές τρέφουν αυταπάτες ότι ξεπερνούν τους θανάσιμους περιορισμούς τους «χακάροντας» το ανθρώπινο σώμα, καθώς και διαβάζοντας τα μυαλά των μαζών και προβλέποντας το μέλλον με βάση τις τάσεις δεδομένων. Αυτή είναι μια εμμονή που αγνοεί τις απρόβλεπτες παραμέτρους της ανθρώπινης ψυχής, αυτό ακριβώς το στοιχείο της συνείδησης και της φαντασίας που λείπει από τους ψυχοπαθείς. Είναι κάτι που δεν μπορεί να χακαριστεί.
Η νομιμότητα του συστήματος που βασίζεται σε δεδομένα και το χακάρισμα της ανθρωπότητας που φιλοδοξεί το WEF είναι λιγότερο σημαντικά από αυτό για το οποίο μπορούν να πειστούν οι μάζες. Εάν ο μέσος άνθρωπος πειστεί τελικά να εμφυτεύσει το κινητό του στο κρανίο του στο εγγύς μέλλον, τότε ναι, η ανθρωπότητα μπορεί να γίνει πεδίο χακαρίσματος με στοιχειώδη τρόπο.
Οι αλγόριθμοι στη συνέχεια υποκαθιστούν τη συνείδηση, την ενσυναίσθηση και τις αρχές. Και, χωρίς αυτά τα πράγματα, όλη η ηθική γίνεται σχετική εξ ορισμού. Το κακό γίνεται καλό, και το καλό γίνεται κακό.
Με την ίδια λογική, εάν η ανθρωπότητα μπορεί να πειστεί να αφήσει τα κινητά της τηλέφωνα και να ζήσει μια ζωή λιγότερο επικεντρωμένη στην τεχνολογία, τότε η ψηφιακή αυτοκρατορία των παγκοσμιοποιητών καταρρέει πολύ εύκολα. Δεν υπάρχει σύστημα που να μπορούν να επιβάλουν οι ελίτ που θα έκανε την ψηφιακή τους συνείδηση πραγματικότητα χωρίς τη συγκατάθεση του ευρύτερου κοινού.
Χωρίς ένα τεράστιο παγκόσμιο πλαίσιο στο οποίο οι άνθρωποι θα ασπαστούν πρόθυμα τους αλγόριθμους και όχι τη δική τους εμπειρία και διαισθήσεις, η παγκοσμιοποιητική θρησκεία του ολοκληρωτικού συγκεντρωτισμού θα πεθάνει.
Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτούμε ότι η συνωμοσία υπάρχει πράγματι. Το δεύτερο βήμα είναι να αποδεχθούμε ότι η συνωμοσία είναι κακόβουλη και καταστροφική.
Το τρίτο βήμα είναι η άρνηση συμμόρφωσης, με οποιοδήποτε μέσο είναι απαραίτητο.
primenews.