Τα στοιχεία που θα παρουσιάσω, αν δεν αποδομούν πλήρως, τουλάχιστον επισκιάζουν το (προσεκτικά φιλοτεχνημένο) «αντινεοταξίτικο προφίλ» του Ρώσου προέδρου και τον κατατάσσουν πολύ πιθανώς στην χορεία των νεοταξιτών ηγετών.
Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Πριν προχωρήσω στην έκθεση των λόγων που αποδεικνύουν την συμπόρευση της ρωσικής ηγεσίας με το εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημα της νεοταξίτικης υπερεθνικής ελίτ, θα προβώ εισαγωγικά σε δύο επισημάνσεις που διέπουν την σκέψη μου:
Α. Οποιαδήποτε θετική ή αρνητική προσωπική κρίση και εκτίμηση εν σχέσει προς τις πραγματικές προθέσεις και τα αληθινά κίνητρα του ηγέτη του Κρεμλίνου δεν μπορεί να περιβληθεί με την βεβαιότητα της μαθηματικής απόδειξης. Έχουμε ήδη εισέλθει σε μια πολύ κρίσιμη φάση της ανθρώπινης Ιστορίας και θα αντιμετωπίσουμε παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, βιώνοντας συγκλονιστικά γεγονότα «Αποκαλυπτικής έντασης».
Η πολιτική των μεγάλων και ισχυρών κρατών χαρακτηρίζεται από πολλές αμφισημίες, αντιφάσεις και παλινδρομήσεις, και επομένως κάθε επιμονή στην ορθότητα της γνώμης μας να εμφανίζεται εκ των προτέρων ως υπερβολική και αδικαιολόγητη και κάθε πρόβλεψη να είναι τουλάχιστον επισφαλής και παρακινδυνευμένη, δεδομένου ότι τα «κρύφια της καρδιάς» των ανθρώπων καθώς και η έκβαση των γεγονότων της Ιστορίας είναι γνωστή μόνο στον Θεό.
Β. Κατά την προσωπική μου γνώμη, η Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν ταυτίζεται με τον διεθνή σιωνισμό αλλά τον υπερβαίνει καθόσον κατανοείται ως η (δ)εμμονική επιβολή μιας ανθρωποκτόνου πολιτικής που εκπορεύεται από την υπερεθνική αντίχριστη ελίτ, η οποία –κατά τα τελευταία διακόσια χρόνια– εργάζεται εκ του παρασκηνίου με αξιοθαύμαστη μεθοδικότητα και επιμέλεια, προκειμένου να επιτύχει την πνευματική υποδούλωση της ανθρωπότητας, εισάγοντας ένα αδυσώπητο και απάνθρωπο παγκόσμιο σύστημα ψηφιακού ολοκληρωτισμού και υλοποιώντας την μετανθρωπιστική ατζέντα, με αποκλειστικό σκοπό τον βιολογικό μετασχηματισμό του ανθρώπου.
Ακολουθεί η παράθεση κρίσιμων δεδομένων που βοηθούν στην νηφάλια και αντικειμενική αξιολόγηση της Ρωσικής πολιτικής:
1. Στην Μόσχα τον Οκτώβριο του προηγούμενου έτους πραγματοποιήθηκε το ετήσιο Διεθνές Φόρουμ της Λέσχης Βαλντάι με θέμα «Ένας μετα-ηγεμονικός κόσμος, Δικαιοσύνη και ασφάλεια για όλους», όπου συμμετείχαν 111 εμπειρογνώμονες, πολιτικοί, διπλωμάτες και οικονομολόγοι από τη Ρωσία και 40 χώρες του εξωτερικού, κατά την διάρκεια του οποίου παρέστη και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, εκφωνώντας μια βαρυσήμαντη πολιτική ομιλία με κύριο αποδέκτη την πολιτικοκοινωνική ελίτ της Δύσης.
Ο ηγέτης του Κρεμλίνου άφησε άναυδους όλους τους παρατηρητικούς και οξυδερκείς πολίτες που «δεν πίστευαν στα αυτιά τους» ακούγοντας τον Πούτιν (ο οποίος εμφανίζεται από ορισμένους ως το «αντίπαλο δέος» της Ν.Τ.Π.) να αναφέρεται στο αγαπημένο και προσφιλές νεοταξίτικο αφήγημα της δαιμονοκίνητης δυτικής ελίτ, δηλ. στον κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής, ενώ την ίδια στιγμή η χώρα του βρίσκεται σε εμπόλεμη σύγκρουση με το ΝΑΤΟ στο έδαφος της Ουκρανίας!
«Οι τρέχουσες εξελίξεις έχουν επισκιάσει τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, γι’ αυτό θα ήθελα να μιλήσω πρώτα σήμερα. Η κλιματική αλλαγή δεν βρίσκεται πλέον στην κορυφή της ατζέντας. Αλλά αυτή η θεμελιώδης πρόκληση δεν έχει εξαφανιστεί, είναι ακόμα μαζί μας και αυξάνεται»
Η συγκεκριμένη πολιτική δήλωση του αρχηγού του ρωσικού κράτους οπωσδήποτε διαψεύδει με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο την ελπίδα όλων όσοι είχαν επενδύσει στην πολιτική και στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας για τον τερματισμό της κυριαρχίας της Ν.Τ.Π.
Η πιο πάνω άποψη που διατυπώθηκε από τον Ρώσο ηγέτη υποδηλώνει την συμμόρφωσή του στο κυρίαρχο νεοταξίτικο αφήγημα της κλιματικής αλλαγής και εγείρει σοβαρές, εύλογες υπόνοιες για την ενδεχόμενη συμπόρευση του Πούτιν με τα προτάγματα της παγκοσμιοποίησης που κατά κόρον προβάλλει και προωθεί η Ν.Τ.Π.
2. Το Κρεμλίνο γνώριζε τουλάχιστον από το 2014 την εχθρική διάθεση, την σφοδρή αντιρωσική προπαγάνδα, καθώς και την άρτια πολεμική προπαρασκευή του ουκρανικού καθεστώτος, καθόσον το ΝΑΤΟ εκπαίδευε από τότε Ουκρανούς στρατιωτικούς στον χειρισμό δυτικών οπλικών συστημάτων και ως εκ τούτου μπορεί ο υπόλοιπος κόσμος να αιφνιδιάστηκε από την ρωσική επίθεση όχι όμως και ο ρωσικός πληθυσμός για τον οποίο η εισβολή ήταν απλώς θέμα χρόνου. Μάλιστα το 2014 σύμφωνα με δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου, ο Πούτιν σε τηλεφωνική του επικοινωνία με τον απερχόμενο πρόεδρο της Κομισιόν, Μανουέλ Μπαρόζο, φέρεται να είχε δηλώσει «αν θέλω, παίρνω το Κίεβο σε δύο εβδομάδες»
Επομένως, η Ρωσική ηγεσία, μολονότι μπορούσε να αναλάβει στρατιωτική δράση πολύ νωρίτερα –ακόμη και κατά την διάρκεια της πανδημίας, καθώς είχε την πολύτιμη και μοναδική ευκαιρία να «τινάξει στον αέρα» το παγκόσμιο πείραμα κοινωνικής συμμόρφωσης της Ν.Τ.Π. που υλοποιήθηκε μέσω του αφηγήματος της απειλής της δημόσιας υγείας–, εντούτοις επέλεξε να εισβάλει στην Ουκρανία μόλις τον Φεβρουάριο του 2022, την στιγμή που ο κόσμος εξερχόταν ψυχικά ταλαιπωρημένος από την υγειονομική κρίση του κορωνοϊού, ώστε πριν προλάβει να πάρει μια «ανάσα κανονικότητας» να βρεθεί ξανά αντιμέτωπος με μια πολύ χειρότερη και οδυνηρότερη διπλή κρίση, δηλ. την επισιτιστική και ενεργειακή!
Μπορεί κανείς βάσιμα να υποστηρίξει ότι η επιλογή του χρόνου της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής υπήρξε το αποτέλεσμα συμπαιγνίας μεταξύ της Ν.Τ.Π. και του Κρεμλίνου με σκοπό την κατατρομοκράτηση της ανθρωπότητας, διά της προκλήσεως διαδοχικών παγκόσμιων και ενδεχομένως προσυμφωνημένων πολλαπλών κρίσεων
3. Στο Μετρό της Ορθόδοξης Μόσχας έχει εγκατασταθεί από τις αρχές του 2021 προηγμένο τεχνολογικό σύστημα βιομετρικής αναγνώρισης προσώπου, όπου οι επιβάτες ταυτοποιούνται καθώς πλησιάζουν στα σημεία πώλησης των εισιτηρίων και εγκρίνεται η είσοδός τους στις αποβάθρες και στα τρένα.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι επιβάτες οι οποίοι δεν επιθυμούν την χρήση εισιτηρίων, περιμένοντας σε μια ουρά, οφείλουν να διαθέτουν τραπεζικό λογαριασμό που συνδέεται με τα βιομετρικά τους δεδομένα, ώστε να ενεργοποιείται η διαδικασία των ανέπαφων συναλλαγών. Η διοίκηση του μετρό της ρωσικής πρωτεύουσας υποστηρίζει ότι το βιομετρικό σύστημα που εγκατέστησε μπορεί να προχωρά στην ταυτοποίηση ενός επιβάτη ακόμη και αν αυτός φορά μάσκα!
Όσο και αν μας λυπεί αυτό που συμβαίνει στην ομόδοξη χώρα της Ρωσίας με την πλούσια εκκλησιαστική και θρησκευτική παράδοση, δεδομένου ότι ο Ελληνικός λαός συνδέεται με τον Ρωσικό με ακατάλυτους ιστορικούς, θρησκευτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς, είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε ότι στους δρόμους, στα μέσα μαζικής μεταφοράς ακόμη και στις εισόδους των πολυκατοικιών (!) της ρωσικής πρωτεύουσας έχουν μέχρι στιγμής τοποθετηθεί περί τις 200.000 κάμερες παρακολούθησης!
Η ρωσική κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει ένα παρόμοιο πρόγραμμα μαζικής τοποθέτησης καμερών και στα υπόλοιπα αστικά κέντρα της ρωσικής επικράτειας. Μάλιστα, οι εν λόγω κάμερες βιομετρικής αναγνώρισης προσώπου χρησιμοποιήθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας για τον εντοπισμό των ασθενών που δεν τηρούσαν την καραντίνα! Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Βρετανία εκδόθηκε δικαστική απόφαση που απαγόρευσε στις τοπικές αρχές την χρήση συστήματος βιομετρικής παρακολούθησης των πολιτών
.Μήπως ο Ρώσος πρόεδρος –απαγορεύοντας τις εκδηλώσεις «υπερηφάνιας» των ομοφυλοφίλων– ωθεί με μικρά βήματα την ρωσική ορθόδοξη κοινωνία στην κινεζοποίησή της, όπου ο έλεγχος και η παρακολούθηση όλων των πολιτών θα είναι μια ανηλεής καθημερινότητα; Άραγε, η ασφυκτική επιτήρηση των πολιτών δεν αποτελεί έναν από τους πιο φιλόδοξους στόχους των νεοταξιτών ηγετών;
4. Με απόφαση των τοπικών αρχών της Μόσχας, ο εμβολιασμός κατέστη υποχρεωτικός για τους εργαζομένους στους τομείς του λιανεμπορίου, της εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης, των μέσων μαζικής μεταφοράς και σε άλλες ομοειδείς επιχειρήσεις που παρέχουν υπηρεσίες σε μεγάλο αριθμό πολιτών.
Συνεπώς διαπιστώνουμε ότι στην Ρωσική επικράτεια το πλαίσιο της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού ήταν σαφώς διευρυμένο και περιελάμβανε περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων συγκριτικά με όσα ίσχυαν στους κόλπους της Ε.Ε. (όπου και εκεί υπήρχαν σημαντικές παραλλαγές και διαβαθμίσεις στην άσκηση της υγειονομικής πολιτικής του κάθε κράτους) στην οποία η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού εφαρμόστηκε αποκλειστικά στους εργαζομένους των υγειονομικών δομών και δεν επεκτάθηκε στις υπόλοιπες κατηγορίες υπαλλήλων.
Μάλιστα ο δήμαρχος της ρωσικής πρωτεύουσας προκειμένου να αντιστρέψει τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού του ρωσικού πληθυσμού είχε δηλώσει ότι όσοι κάνουν την πρώτη δόση του εμβολίου κατά της COVID-19 θα μπαίνουν αυτόματα σε κλήρωση για ένα αυτοκίνητο (!)
Επομένως, η τοπική ηγεσία της Μόσχας (προφανώς με την σύμφωνη γνώμη και με την άδεια του ισχυρού άνδρα του Κρεμλίνου) εφάρμοσε την ίδια και απαράλλακτη πολιτική του νεοταξίτη κ. Μητσοτάκη, ο οποίος διασκεδάζοντας την διστακτικότητα και την απροθυμία του νεανικού πληθυσμού να εμβολιαστεί, προσέφερε στους νέους ηλικίας 18-25 ετών «εν είδει επιβράβευσης» –μετά την πρώτη δόση του εμβολίου– την προπληρωμένη «κάρτα ελευθερίας» αξίας 150 Ευρώ που τους εξασφάλιζε ελεύθερη είσοδο σε κινηματογράφους, θέατρα και σε μουσεία
Επομένως, η Ρωσία του Πούτιν δεν υιοθέτησε απλώς «κάποια» μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά εφάρμοσε μια άτεγκτη υγειονομική πολιτική που χαρακτηρίστηκε δικαιολογημένα ως μια από τις αυστηρότερες στον κόσμο.
5. Η αντίχριστη υπερεθνική ελίτ, χρησιμοποιώντας το δόλωμα της ψηφιακής απλούστευσης των γραφειοκρατικών διαδικασιών και της αποφυγής της ταλαιπωρίας των πολιτών στις συναλλαγές τους, προχωρά ακάθεκτη στον σχεδιασμό του ψηφιακού μετασχηματισμού της ανθρωπότητας, στον οποίο υποκρύπτεται η αφανής επιδίωξή της να μεταβάλει τον κόσμο σε ένα αόρατο παγκόσμιο ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου οι πολίτες θα παρακολουθούνται, θα ελέγχονται και θα επιτηρούνται με την εφαρμογή και την χρήση των συστημάτων υψηλής ψηφιακής τεχνολογίας.
Δυστυχώς η Μόσχα, και στο πεδίο της ψηφιακής επιτήρησης των ανθρώπων, ταυτίζεται με την κυρίαρχη δυστοπική πολιτική της δυτικής ελίτ, καθώς και η ίδια προωθεί με ζήλο το αφήγημα του ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομικής και κοινωνικής ζωής των Ρώσων πολιτών.
Ο Ρώσος Πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν υποστηρίζει ένθερμα τον ολοκληρωτικό ψηφιακό μετασχηματισμό όλων των σφαιρών της ζωής, καθώς αποτελεί τον διακηρυγμένο στόχο των «ψηφιακών ειδικών δυνάμεων» της κυβέρνησής του.
Παίρνοντας την σκυτάλη, το ρωσικό υπουργείο παιδείας προωθεί στις παιδικές κατασκηνώσεις εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα που αποσκοπούν στην εξοικείωση των παιδιών από την πρώιμη παιδική τους ηλικία με τις βασικές αρχές της ψηφιακής ασφάλειας (τα πιο πάνω στοιχεία αντλήθηκαν από το ρωσικό ιστολόγιο RIA KATYUSHA).
Πολλές από τις επισημάνσεις του π. Σεραφείμ που περιέχονται στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο είναι ορθές και εύστοχες, αλλά δεν πρέπει να οδηγούν στην εξαγωγή εσφαλμένων συμπερασμάτων.
Η κοινωνική πολιτική που ακολουθείται από την ρωσική ηγεσία (επιβολή κυρώσεων εις βάρος της λοάτκι προπαγάνδας, ενίσχυση των δικαιωμάτων πολύτεκνων οικογενειών, περιορισμός της μετανάστευσης κ.λπ.) ενδέχεται να προσφέρει κάποια παρηγοριά και ανακούφιση στον ρωσικό λαό, επιδέχεται όμως και διαφορετική ανάγνωση, καθώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως παραπλανητική –ήτοι κατά την λαϊκή ρήση να λειτουργεί ως «ξεκάρφωμα»–, προκειμένου να καλυφθεί το νεοταξίτικο πρόσωπο της κυρίαρχης πολιτικοοικονομικής ελίτ, ώστε η ρωσική κοινωνία να συναινέσει ευκολότερα στην βιομετρική της παρακολούθηση και στον ψηφιακό της μετασχηματισμό.
Εξάλλου, και ο κ. Μητσοτάκης ακολουθώντας επιδοματική πολιτική (βαπτίζοντας τα ψίχουλα κρατικής ελεημοσύνης «πακέτα οικονομικής στήριξης», όπως είναι τα «Fuel Pass», «Power Pass», «Market Pass» κ.λ.π.) επιχειρεί να εγκλωβίσει τους πολίτες σε ένα σύστημα ηλεκτρονικής σκλαβιάς, με σκοπό την ταχύτερη εισαγωγή τους στην εφιαλτική αχρήματη κοινωνία.
Οι Ρώσο-ισραηλινές σχέσεις χαρακτηρίζονται από πολυπλοκότητα και αμφισημία, καθώς τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα άλλοτε συμπίπτουν και άλλοτε συγκρούονται. Επομένως δεν μπορούν να ενταχθούν στην λογική του «άσπρου-μαύρου», αφού είναι διαρκώς μεταβαλλόμενες και η κατανόησή τους απαιτεί διεισδυτική ανάλυση και πολλαπλή ερμηνεία.
Το Ισραήλ μολονότι αποτελεί τον στενότερο σύμμαχο των Η.Π.Α. κατά την διάρκεια της Ρώσο-ουκρανικού πολέμου απέχει από την επιβολή οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας και μέχρις στιγμής έχει αποφύγει την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού. Από την άλλη πλευρά, συνεχίζονται απρόσκοπτα οι αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ επί του εδάφους της Συρίας (στενού συμμάχου της Μόσχας στην Μέση Ανατολή) χωρίς να παρατηρείται καμία απολύτως ρωσική αντίδραση.
Είναι δύσκολο να καθοριστεί με ασφάλεια το στίγμα της ρωσικής πολιτικής και κατ’ επέκταση του Ρώσου προέδρου, και τούτο συμβαίνει επειδή στο ρωσικό σύστημα άσκησης εξουσίας αντιμάχονται με σφοδρότητα δύο στρατόπεδα: το παραδοσιακό και το δυτικόφιλο.
Η ρωσική πολιτική χαρακτηρίζεται από λεπτές και εύθραστες ισορροπίες, εσωτερικές συγκρούσεις και παλινωδίες, ενώ στους κόλπους της ρωσικής κοινωνίας αναπτύσσεται ήδη ένα κριτικό ρεύμα που αμφισβητεί τις επιλογές και την αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης του Πούτιν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στάση του Ρώσου πολιτικού φιλοσόφου και γεωπολιτικού αναλυτή Αλεξάντερ Ντούγκιν που επέκρινε ανοιχτά το Κρεμλίνο επειδή απέτυχε να υπερασπιστεί τις «ρωσικές πόλεις», και συγκεκριμένα την Χερσώνα.
Η ρωσική πολιτική ηγεσία μοιάζει με εκκρεμές που αιωρείται μεταξύ Ανατολής και Δύσης, καθώς έχει αδιευκρίνιστη και επαμφοτερίζουσα στάση αναφορικά με τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, όπως είναι η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, η τεχνητή νοημοσύνη, η καινοτόμος τεχνολογία blockchain, το διαδίκτυο των πραγμάτων (5G), η επέκταση των mRNA εμβολίων που προωθούνται για την αντιμετώπιση όλων των ασθενειών και, τέλος, με το εν εξελίξει συντελούμενο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, το οποίο συνεχίζει να υλοποιείται μέσω του παγκόσμιου προγράμματος εμβολιασμού με πειραματικά, επικίνδυνα και άχρηστα φαρμακευτικά σκευάσματα.
Η ηγεσία του Κρεμλίνου έλκεται από την (απατηλή) ιδέα της παγκόσμιας κυριαρχίας που θα στηρίζεται στην στρατιωτική και τεχνολογική της υπεροχή, ευελπιστώντας ότι θα κατορθώσει να επιβληθεί στις ανταγωνίστριες χώρες, δηλ. στις Η.Π.Α. και στην Κίνα.
Καθεμία από τις ελίτ της Δύσης, της Ρωσίας και της Κίνας επιδιώκει για τον εαυτό της, την αποκλειστική κυριαρχία και την απόλυτη νομή της παγκόσμιας εξουσίας, και επομένως η πλεονεξία και τα αντιμαχόμενα συμφέροντά τους θα οδηγήσουν νομοτελειακά την ανθρωπότητα σε ένα τρομακτικό παγκόσμιο πόλεμο αλληλοσπαραγμού και αλληλοεξόντωσης.