Άρθρο της Παναγιώτας Κεμανετζή
Αν μπορούσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς να μιλήσει…
Η είδηση
Την Πέμπτη, στις 26 Σεπτεμβρίου, την ημέρα της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε στην Θεία Λειτουργία που πραγματοποιήθηκε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στην Θεσσαλονίκη [1]. Λίγο μετά την Απόλυση, ο Μητροπολίτης κ. Φιλόθεος και ο Πατριάρχης αντάλλαξαν λόγους εν Χριστώ αγάπης, παρουσία πολιτικών εκπροσώπων, κληρικών, μοναχικών ταγμάτων και πιστών, ενώ απεδόθη από τον κ. Βαρθολομαίο προς τον Αρχιμανδρίτη Μεθόδιο Αλεξίου τιμητική διάκριση μετά από εισήγηση του κ. Φιλοθέου.
Τι μας προβλημάτισε
Με την περαίωση της Πατριαρχικής χοροστασίας, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος προσφώνησε τον Πατριάρχη με ευγενείς λόγους, υπερθεματίζοντας, μεταξύ άλλων, την ικανότητά του να πορεύεται ορθά και να λύνει τα προβλήματα με ακρίβεια και οικονομία. Συσχέτισε, εμμέσως πλην σαφώς, τη σοφία του σημερινού Πατριάρχη με αυτή των Πατριαρχών του Γένους σε θέματα υψηλής σημασίας για την Εκκλησία και την Ελλάδα, κάνοντας ειδική αναφορά σε εθνικά θέματα που αφορούσαν την Μακεδονία και την Θεσσαλονίκη. Τέλος, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ανάγκη για συνύπαρξη και συμπόρευση, σε θέματα Πίστεως, μεταξύ σύσσωμης της Ορθοδοξίας ανά την οικουμένη και του Πατριαρχείου του Φαναρίου για να αποφευχθεί ο κίνδυνος του προτεσταντικού κατατεμαχισμού μεταξύ των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Και όλα αυτά ακούστηκαν μέσα στον Ιερό Ναό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που υπήρξε ο μεγαλύτερος θεολόγος της 2ης χιλιετίας και ο οποίος, διακόπτοντας τη μνημόνευση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, είχε καθαιρεθεί, αφοριστεί και φυλακιστεί για 4 χρόνια στις φυλακές των βασιλικών ανακτόρων [2][3].
Ακολούθησε η ανάγνωση της εκφώνησης του Πατριάρχη επί τη εορτή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου σχετικά με τη χριστιανική αγάπη προς τον πλησίον. Επιπλέον, έκανε εκτενείς αναφορές στην αγάπη που δίδαξαν και άλλοι Άγιοι της Ορθοδοξίας, η οποία διατήρησε την ενότητα της Πίστεως ανά τους αιώνες. Μετά την εκφώνηση, ο κ. Βαρθολομαίος ανταπέδωσε τα εύσημα στον κ.Φιλόθεο, κάνοντας μνεία στις ικανότητές του, όπως και στην άψογη συνεργασία με το Πατριαρχείο, προφανώς ως φιλικά διακείμενος σε αυτό.
Η ομιλία έκλεισε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη να απονέμει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού θρόνου στον Αρχιμανδρίτη Μεθόδιο Αλεξίου, συνοδευόμενο από το σχετικό πιττάκιο προαγωγής, υπογεγραμμένο από τον κ. Βαρθολομαίο. Επιπλέον, του απεδόθη, εν μέσω συγκίνησης, ο Σταυρός της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας της Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης, με την τιμητική διάκριση «Άξιος» και με το χριστεπώνυμο ποίμνιο να επαναλαμβάνει τον ευφημισμό.
Να διευκρινίσουμε ότι η Σύνοδος της Κρήτης είναι η γνωστή Ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου, στην οποία δεν υπήρχε απαρτία των αυτοκέφαλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και η οποία δικαίως κατηγορήθηκε ως κέντρο προώθησης της νεοεποχίτικης ατζέντας του Οικουμενισμού.
Απορίες ενός Πιστού
Αναρωτιόμαστε τι να πρωτοσχολιάσουμε.
«…πώς ερείς τω αδερφώ σου, άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, και ιδού η δοκός εν τω οφθαλμώ σου;» (Κατά Ματθαίον :7.4, 7.5). Πώς μιλάει ο κ. Φιλόθεος για προτεσταντικούς κατατεμαχισμούς και σύμπλευση με το Πατριαρχείο όταν και τα κηρύγματα για διαθρησκειακή ένωση και οι αντικανονικές συμπροσευχές μετά αιρετικών «παίζουν» συνεχώς στα ταμπλό της Εκκλησιαστικής επικαιρότητας με τις ευλογίες του κ. Βαρθολομαίου; [4]
Πώς πρέπει να σταθούμε απέναντι στη συνεχή αναμόχλευση, εδώ και 8 χρόνια, της Ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου που βρέθηκε στην περιδίνηση της αίρεσης αλλά για κάποιον απροσδιόριστο λόγο αποτελεί «πρότυπο» ιεροκανονικής Αγιοπατερικής Συνόδου, μετατρέποντας το άσπρο σε μαύρο; [5]
Και γιατί ο Ηγιασμένος Σταυρός που απεδόθη στον Αρχιμανδρίτη χρειαζόταν οπωσδήποτε κάτι από την «αίγλη» μίας αιρετικής Συνόδου;
Το να αμαρτάνει κανείς, αυτό ίσως είναι ανθρώπινο. Αλλά το να παραμένει κανείς στην αμαρτία και να επιμένει, αυτό είναι πέρα για πέρα σατανικό (Ιερός Χρυσόστομος). Και αυτή η επιμονή σε κάθε αμφιλεγόμενη καινοτομία στην Ορθοδοξία δεν εγγυάται ούτε ευδόκιμη, ούτε καλήκαρπη, ούτε Θεοφίλητη Ποιμαντορία. Το μόνο που καταφέρνει είναι να παραπλανεί προς το έρεβος της πονηρής Πανθρησκείας, με πρόσχημα πάντα, την αγάπη προς όλους ανεξαιρέτως. Από την οποία αγάπη όμως λείπει η αλήθεια.
Ας μην υπάρχει αυτή η πλάνη που αποπροσανατολίζει τους πιστούς και που οδηγεί στον κατήφορο του οικουμενισμού. Ευχόμαστε ο Κύριος να δώσει φώτιση στους Ποιμενάρχες, ώστε να αναγνωρίσουν την ορθή Ποιμαντορία και να πορευτούν μαζί με το Ποίμνιό τους στον αληθινό δρόμο προς την Σωτηρία.
katanixi