Ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, ο οποίος ουσιαστικά κατέχει την εξουσία στη Δαμασκό, έχει μια εύγλωττη ιστορία: ξεκίνησε την τζιχαντιστική του δράση στις τάξεις της Αλ Κάιντα ως συνεργάτης του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, του «χαλίφη που ίδρυσε το 2013» της ISIS, στο «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας». Το 2011, κατά τη διάρκεια της προπαρασκευαστικής φάσης, ο αλ Μπαγκντάντι τον έστειλε στη Συρία με σημαντικά κεφάλαια για τη δημιουργία του Μετώπου al-Nusra, μιας επίσημα αυτόνομης φατρίας αλλά στην πραγματικότητα που ανήκει στο Ισλαμικό Κράτος.
Η φατρία al-Jolani συμμετέχει στην επιχείρηση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για την καταστροφή του συριακού κράτους από την ίδρυσή της. Ένας από τους λόγους αυτής της επιχείρησης είναι το γεγονός ότι η Συρία, το Ιράν και το Ιράκ είχαν υπογράψει συμφωνία τον Ιούλιο του 2011 για έναν αγωγό φυσικού αερίου που θα συνέδεε το ιρανικό κοίτασμα South Pars, το μεγαλύτερο στον κόσμο, με τη Συρία και συνεπώς με τη Μεσόγειο και προς την Ευρώπη, δημιουργώντας έναν εναλλακτικό ενεργειακό διάδρομο σε αυτούς που διασχίζουν την Τουρκία και άλλες διαδρομές, που ελέγχονται από αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες.
Ο κρυφός πόλεμος στη Συρία ξεκινά με μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων, που πραγματοποιήθηκαν κυρίως στη Δαμασκό και το Χαλέπι. Εκατοντάδες επίλεκτες βρετανικές δυνάμεις SAS επιχειρούν στη Συρία, μαζί με αμερικανικές και γαλλικές μονάδες. Η διοίκηση επιχειρήσεων βρίσκεται σε πλοία του ΝΑΤΟ στο λιμάνι της Αλεξανδρέτας στην Τουρκία. Η δύναμη σοκ αποτελείται από έναν στρατό ισλαμιστικών ομάδων από το Αφγανιστάν, τη Βοσνία, την Τσετσενία, τη Λιβύη και άλλες χώρες. Τα όπλα φτάνουν μέσω ενός διεθνούς δικτύου που οργανώνεται από τη CIA, η οποία τα προμηθεύει σε ομάδες που έχουν διεισδύσει στη Συρία, που εκπαιδεύονται αρχικά σε τουρκικό και ιορδανικό έδαφος. Η επιχείρηση διευθύνεται από το στρατηγείο της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ στη βάση Al Udeid του Κατάρ.
Σε αυτό το σημείο, η Μόσχα αποφάσισε το 2015, κατόπιν αιτήματος της Δαμασκού, να επέμβει άμεσα προς υποστήριξη του συριακού στρατού. Η επέμβαση, που πραγματοποιήθηκε από τις αεροπορικές δυνάμεις, καταδεικνύει ότι ο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ «συνασπισμός κατά του ISIS» προσποιούνταν ότι πολεμούσε το ISIS. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια, ο ρωσοσυριακός συνασπισμός απελευθέρωσε περίπου τα τρία τέταρτα της εθνικής επικράτειας, η οποία είχε πέσει στα χέρια του ISIS και άλλων κινημάτων που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ.
Το 2016 ο al-Jolani διέκοψε επίσημα τους δεσμούς του με την Αλ Κάιντα, μετονομάζοντας την ομάδα Jabhat Fatah al-Sham και στη συνέχεια Hayat Tahrir al-Sham (HTS) το 2017. Υπό τον Jolani, το HTS έγινε η κυρίαρχη δύναμη στο Idlib, το πιο σημαντικό προπύργιο της οι «αντάρτες» στα βορειοδυτικά της Συρίας. Με την υποστήριξη ειδικότερα από την Τουρκία, η παράταξη του αλ Τζολάνι προετοιμάζεται για την επιχείρηση στη Συρία εδώ και ένα χρόνο. Για το σκοπό αυτό οπλίζεται μέσω μυστικών καναλιών και εκπαιδεύεται από τις ειδικές δυνάμεις Khimik της Ουκρανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Έχοντας εισέλθει στη Συρία στις 8 Νοεμβρίου, η ένοπλη ισλαμιστική φατρία του al-Jolani προχώρησε γρήγορα και κατέκτησε τη Δαμασκό στις 7 Δεκεμβρίου. Ο συριακός στρατός δεν προβάλλει καμία σημαντική αντίσταση, σύμπτωμα εσωτερικής αποσύνθεσης που καταδεικνύεται από το γεγονός ότι, ενώ ο Πρόεδρος Άσαντ λαμβάνει άσυλο στη Ρωσία, το προσωπικό της Πρεσβείας της Συρίας στη Μόσχα υψώνει τη σημαία των «ανταρτών»» των Ισλαμιστών που μόλις κατέκτησαν τη Δαμασκό.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβεβαιώνουν ότι βρίσκονται σε επαφή με τους «αντάρτες» μέσω της Τουρκίας, το Ισραήλ οικειοποιείται ένα άλλο κομμάτι συριακού εδάφους στα Υψίπεδα του Γκολάν και πραγματοποιεί εκατοντάδες αεροπορικές επιθέσεις, που ορίζονται ως «αμυντικές», εναντίον συριακών λιμανιών και αεροδρομίων. Η κατάκτηση της Συρίας από αυτές τις δυνάμεις αποτελεί ένα σκληρό πλήγμα τόσο για το Ιράν, το οποίο βλέπει το μέτωπο αντίστασης στην ισραηλινή επίθεση στη Μέση Ανατολή που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να αποδυναμώνεται, όσο και για τη Ρωσία, η οποία χάνει σχεδόν σίγουρα την πρόσβαση σε αυτήν όπως στο συριακό λιμάνι Tartus, το μόνο αγκυροβόλιο για τα στρατιωτικά της πλοία στη Μεσόγειο, και κινδυνεύει με την επιβράδυνση ή τη διακοπή του Μεταφορικού Διαδρόμου Βορρά-Νότου, ο οποίος, σε όλη τη Μέση Ανατολή, τον συνδέει και επιτρέπει την παράκαμψη του αποκλεισμού στη Δύση.mondialisation
dimpenews.com