Στην εύθραυστη εβδομάδα που ακολούθησε την κατάπαυση του πυρός μεταξύ του Ισραήλ και της Hamas, οι εικόνες που έρχονται από τη Γάζα σκιαγραφούν μια πραγματικότητα που καμία συμφωνία εκεχειρίας δεν μπορεί να κρύψει: μια κατεστραμμένη γη, βυθισμένη στο αίμα και τον φόβο.
Ένα βίντεο που κυκλοφόρησε τις τελευταίες ημέρες δείχνει επτά άνδρες, τυφλωμένους και γονατισμένους, να περιβάλλονται από μαχητές. Οι σφαίρες πέφτουν διαδοχικά· τα σώματα σωριάζονται στο έδαφος· το πλήθος, αποσβολωμένο, σιωπά. Η σκηνή αποτυπώνει με ωμότητα τη βαρβαρότητα που εξακολουθεί να στοιχειώνει τη Γάζα, παρά τις διπλωματικές διαβεβαιώσεις για «ηρεμία» και «αποκλιμάκωση».
Οι εκτελέσεις αυτές αποδίδονται στη Hamas και παρουσιάζονται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως «εκκαθαριστική επιχείρηση» εναντίον τοπικών συμμοριών, εγκληματικών ομάδων και αντιπάλων φατριών. Η ερμηνεία αυτή, όμως, όπως τονίζουν παρατηρητές, λειτουργεί ως πολιτικό εργαλείο: ενισχύει την εικόνα της Hamas ως αυταρχικής δύναμης και προσφέρει στο Ισραήλ νέο ηθικό άλλοθι για τις επερχόμενες στρατιωτικές ενέργειες.
Hamas continues to torture Palestinians in Gaza. Will anyone speak out about this? pic.twitter.com/AsogVjdyVn
— Eretz Israel (@EretzIsrael) October 22, 2025
Ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, καταδίκασε τις ενέργειες της Hamas ως «βάρβαρες» και υποσχέθηκε «απάντηση με κάθε μέσο». Το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε «βαθιά ανησυχία», προειδοποιώντας ότι η Hamas ενδέχεται να στραφεί κατά αμάχων Παλαιστινίων και να οδηγήσει τη Γάζα σε εμφύλια σύρραξη.
Αυτή η αφήγηση, ωστόσο, αποκρύπτει ένα κρίσιμο στοιχείο: μεγάλο μέρος της βίας που αποδίδεται αποκλειστικά στη Hamas είναι το αποτέλεσμα μιας σύνθετης στρατηγικής υπονόμευσης, που εφαρμόζει εδώ και δεκαετίες το Ισραήλ. Πολλές από τις οργανώσεις που σήμερα πολεμούν τη Hamas στη Γάζα λαμβάνουν, σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, εξοπλισμό, προμήθειες και πληροφορίες από το Ισραήλ — ακόμη και μετά την κατάπαυση του πυρός.
Όταν οι ισραηλινές δυνάμεις αποσύρθηκαν από ορισμένες περιοχές, οι αρχηγοί αυτών των οργανώσεων αποχώρησαν μαζί τους, για να επιστρέψουν λίγες ημέρες αργότερα με περισσότερα όπλα και σαφή αποστολή: να αποσταθεροποιήσουν τη Γάζα εκ των έσω.
Η πολιτική αυτή δεν είναι καινούρια. Από τις πρώτες δεκαετίες της κατοχής, το Ισραήλ εφάρμοσε τη στρατηγική του «διαίρει και βασίλευε». Συνεργάστηκε με τοπικούς παλαιστινιακούς σχηματισμούς, δημιούργησε «συνομοσπονδίες οικισμών», και –όπως έχει αποκαλύψει σειρά Ισραηλινών αναλυτών– στήριξε σιωπηρά την άνοδο της Hamas ως αντίβαρο στην Παλαιστινιακή Απελευθερωτική Οργάνωση (PLO). Η Hamas, αρχικά θρησκευτικό-κοινωνικό κίνημα με περιορισμένη επιρροή, εξελίχθηκε υπό την ανοχή του Ισραήλ σε οργανωμένη πολιτικοστρατιωτική δύναμη που αποδυνάμωσε την PLO και διέσπασε τον παλαιστινιακό εθνικισμό.
Μετά τον παλαιστινιακό εμφύλιο του 2007, που οδήγησε στη διάσπαση μεταξύ Hamas και Παλαιστινιακής Αρχής (PA), το Ισραήλ βρέθηκε σε ιδανική θέση: μπορούσε να παίζει τον ρόλο του ρυθμιστή μεταξύ δύο αντίπαλων διοικήσεων, αποτρέποντας κάθε ενδεχόμενο ενιαίας παλαιστινιακής εκπροσώπησης. Η ισραηλινή πολιτική επιδίωξε να διατηρήσει τη Γάζα σε μια ελεγχόμενη αστάθεια – αρκετή ώστε να δικαιολογεί αποκλεισμό και στρατιωτική επέμβαση, αλλά όχι τόσο ώστε να προκαλεί διεθνή κατακραυγή.
#HamasTerrorists beating palestinians, even shooting at them freestyle,this morning, in #gaza.
Anyone interested in blaming HAMAS ?No ? Are you sticking to your fake story you tell yourself about the freedom-fightersmyass ?
&info : @ZechariahSharab pic.twitter.com/PUBVDZdH9P
— miha schwartzenberg (@mihaschw) February 6, 2024
&info : @ZechariahSharab Στη σημερινή συγκυρία, αυτή η στρατηγική έχει εξελιχθεί σε πιο ανοιχτή μορφή. Σύμφωνα με ανάλυση του Responsible Statecraft, το Ισραήλ ενισχύει ένοπλες φατρίες εντός της Γάζας, παρέχοντάς τους όπλα, χρηματοδότηση και προστασία. Ορισμένες από αυτές τις ομάδες, όπως οι «Λαϊκές Δυνάμεις» υπό τον διαβόητο Yasser Abu Shabab, συνδέονται με λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών και ακόμη και με δίκτυα που σχετίζονται με το ISIS. Ο Abu Shabab έχει κατηγορηθεί ότι λήστευε φορτηγά ανθρωπιστικής βοήθειας για να πουλάει τα προϊόντα στη μαύρη αγορά, ενώ η ομάδα του έχει συγκρουστεί επανειλημμένα με τη Hamas, προκαλώντας δεκάδες θύματα αμάχων.
Το αποτέλεσμα είναι ένα πολυσύνθετο μωσαϊκό ένοπλων ομάδων, συμμοριών και φατριών που λειτουργούν ταυτόχρονα ως όργανα ισραηλινής επιρροής και ως εσωτερικοί αντίπαλοι της Hamas. Οι συγκρούσεις αυτές, που παρουσιάζονται διεθνώς ως «ενδοπαλαιστινιακές», στην πραγματικότητα αποτελούν συνέπεια μιας πολιτικής αποσταθεροποίησης μεθοδικά σχεδιασμένης για να αποτρέψει κάθε προοπτική ενότητας και κρατικής συγκρότησης.
Για το Ισραήλ, τα οφέλη είναι πολλαπλά. Η ύπαρξη πολλών ανταγωνιστικών κέντρων ισχύος μέσα στη Γάζα αποδυναμώνει τη Hamas χωρίς να απαιτείται άμεση στρατιωτική εμπλοκή. Η αδιάκοπη βία προσφέρει επιχειρήματα υπέρ της θέσης ότι οι Παλαιστίνιοι είναι «ανίκανοι να αυτοκυβερνηθούν», ενώ επιτρέπει στο Ισραήλ να διατηρεί τον αποκλεισμό με τη σιωπηρή ανοχή των συμμάχων του. Η διαίρεση των Παλαιστινίων καθιστά αδύνατη κάθε σοβαρή διαπραγμάτευση για ανεξάρτητο κράτος.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν και επισήμως υποστηρίζουν την «αποκλιμάκωση», συνεχίζουν να παρέχουν στο Ισραήλ πλήρη διπλωματική κάλυψη. Ο πρώην Αμερικανός διπλωμάτης Maik Casey, που παραιτήθηκε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κατήγγειλε ότι η Ουάσιγκτον «αναπαράγει μια πολιτική συνενοχής», επιτρέποντας στο Ισραήλ να χειρίζεται τη Γάζα ως πειραματικό πεδίο για τη «διαχείριση συγκρούσεων χαμηλής έντασης». Όπως τόνισε, «η αμερικανική ανοχή δεν είναι ουδετερότητα — είναι συνενοχή σε μια στρατηγική μόνιμης βίας».
Η Γάζα, πλέον, θυμίζει όλο και περισσότερο τη Συρία της δεκαετίας του 2010: ένα ερειπωμένο τοπίο όπου δρουν πολλαπλές παραστρατιωτικές ομάδες, με τις διεθνείς δυνάμεις να επιδιώκουν όχι την ειρήνη, αλλά τον έλεγχο μέσω χάους. Η κατάπαυση του πυρός μοιάζει περισσότερο με αναπνοή πριν από την επόμενη θύελλα. Η ισραηλινή στρατηγική του διχασμού, με τη σιωπηρή ανοχή της Δύσης, εγκλωβίζει τη Γάζα σε μια μόνιμη κατάσταση εσωτερικού πολέμου.
Οι συνέπειες είναι ολέθριες: χιλιάδες αμάχοι εγκλωβισμένοι σε μια ατέρμονη ζώνη συγκρούσεων· η ανθρωπιστική βοήθεια λεηλατείται από ένοπλες ομάδες· οι δομές πολιτικής διοίκησης έχουν καταρρεύσει· τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε καταυλισμούς, χωρίς σχολεία, χωρίς μέλλον. Κάθε νέα έκρηξη βίας τροφοδοτεί τη διεθνή αδιαφορία και επιβεβαιώνει τη νομιμότητα του αποκλεισμού.
Η «στρατηγική του χάους» είναι, στην ουσία, μια πολιτική διαιώνισης του πολέμου μέσω της κατασκευής εσωτερικών εχθρών. Μέχρι να εγκαταλειφθεί αυτή η τακτική —μέχρι να αναγνωριστεί πως η ειρήνη δεν μπορεί να χτιστεί πάνω σε ερείπια και χειραγωγημένες φατρίες— η Γάζα θα παραμένει ένα αιματοβαμμένο εργαστήριο γεωπολιτικών πειραμάτων. Και ο κόσμος, θεατής μιας σύγχρονης τραγωδίας, θα συνεχίσει να μετρά νεκρούς σε έναν πόλεμο που κανείς δεν θέλει να τελειώσει, γιατί για κάποιους η καταστροφή είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο ελέγχου.
The post Η στρατηγική του χάους — πώς το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του μετατρέπουν τη Γάζα σε εργαστήριο μόνιμης αποσταθεροποίησης first appeared on Prime News.