Η κρίση στη Γάζα, αν και συχνά παρουσιάζεται μέσω του πρίσματος της σύγκρουσης Ισραήλ – Παλαιστινίων, κρύβει πολλές άλλες πτυχές, οι οποίες συνδέονται με ευρύτερους γεωπολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες.
Η σύγκρουση, πέρα από τον βάρβαρο πόλεμο του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, αποτελεί ένα κομβικό σημείο στον αγώνα για τον έλεγχο στρατηγικών περιοχών και φυσικών πόρων, ενώ συνδέεται άμεσα με τα σχέδια της κυβέρνησης Νετανιάχου για τη δημιουργία του «Μεγάλου Ισραήλ». Παράλληλα, το Ισραήλ εντάσσει την κρίση στη Γάζα σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό ανταγωνισμό, που αφορά τον οικονομικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.
Αυτός ο πόλεμος στη Γάζα, ενώ επικεντρώνεται στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, σύμφωνα με το Ισραήλ, και στον αγώνα κατά της ισραηλινής αποικιοκρατίας και γενοκτονίας, σύμφωνα με τους Παλαιστίνιους, έχει πολλές άγνωστες πτυχές που σχετίζονται με τη στρατηγική σημασία των φυσικών πόρων και των ναυτιλιακών οδών. Ο Ισραηλινός στρατηγικός σχεδιασμός αφορά, εκτός από την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, και την επιθυμία του Ισραήλ να ελέγξει τις ναυτιλιακές διαδρομές και τους ενεργειακούς πόρους της περιοχής.
Ένα από τα σημαντικά έργα που αναδύονται από αυτό το γεωπολιτικό τοπίο είναι η Διώρυγα Ben Gurion, η οποία σχεδιάστηκε το 1963 κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Το έργο αυτό περιλαμβάνει την κατασκευή μιας διώρυγας μήκους 260-300 χιλιομέτρων, που θα συνδέει τη Μεσόγειο Θάλασσα με τον Κόλπο της Άκαμπα και την Ερυθρά Θάλασσα, μέσω της Έρημου Νεγκέβ. Αυτή η διαδρομή, η οποία πιθανόν να περνά κοντά ή και μέσα από το βόρειο τμήμα της Γάζας, θα έχει δύο θαλάσσιες οδούς πλάτους 200 μέτρων και βάθους 50 μέτρων, ικανές να φιλοξενήσουν τα μεγαλύτερα πλοία του κόσμου.
Αυτή η στρατηγική πρωτοβουλία ανταγωνίζεται άμεσα τη Διώρυγα του Σουέζ, η οποία έχει αντιμετωπίσει προβλήματα καθυστερήσεων, όπως αποδείχθηκε με την περίπτωση του Ever Given το 2021, όταν ο αποκλεισμός της Διώρυγας προκάλεσε ζημιά ύψους 9,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε εμπόριο για έξι ημέρες. Ο σχεδιασμός της Διώρυγας Ben Gurion θα μπορούσε να μειώσει τέτοιες καθυστερήσεις και να προσφέρει μια πιο αποδοτική ναυτιλιακή διαδρομή για το διεθνές εμπόριο.
Ωστόσο, το έργο αυτό έχει συναντήσει αρκετές προκλήσεις, τόσο από τεχνική όσο και από στρατηγική άποψη. Ένα από τα πιο εκκεντρικά σχέδια του 1960 προέβλεπε τη χρήση πυρηνικών βομβών για την εκσκαφή της διώρυγας (στο πλαίσιο του Project Plowshare), αλλά απορρίφθηκε λόγω της επικινδυνότητας της ραδιενέργειας. Η συμβατική κατασκευή εκτιμάται ότι θα κοστίσει από 55 έως 100 δισεκατομμύρια δολάρια και θα απαιτήσει τη συνεργασία 300.000 μηχανικών και τεχνικών. Επίσης, η ασφάλεια παραμένει ένα σημαντικό πρόβλημα, καθώς οι επιθέσεις με drones και πυραύλους, όπως αυτές από τους Houthi στην Ερυθρά Θάλασσα, καταδεικνύουν τους κινδύνους που ενέχουν οι θαλάσσιες διαδρομές.
Παράλληλα, υπάρχει και το ζήτημα των φυσικών πόρων, καθώς αναφέρονται εκτιμήσεις που υποδεικνύουν ότι το Ισραήλ επιδιώκει να εκμεταλλευτεί τα αποθέματα φυσικού αερίου στις ακτές της Γάζας. Οι πόροι αυτοί, σε συνδυασμό με τη στρατηγική σημασία της Διώρυγας Ben Gurion, αποτελούν δύο αλληλένδετους παράγοντες που ενδέχεται να εξηγούν την ένταση και την αιματοχυσία στη Γάζα, καθώς το Ισραήλ και άλλοι διεθνείς δρώντες επιδιώκουν να ελέγξουν αυτούς τους πόρους και τις στρατηγικές θαλάσσιες οδούς.
The post Τα σχέδια της κυβέρνησης Νετανιάχου για τη δημιουργία του «Μεγάλου Ισραήλ» first appeared on Prime News.