Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς! ή πως ο Πούτιν έγινε Ζελένσκι!
Δεν θέλω να πέσω σε ηθικό καθαρμό ή συναισθηματισμό. Αλλά δεν μπορώ επίσης να κρύψω την αηδία που νιώθω βλέποντας τον Πούτιν να υποδέχεται τόσο άνετα τον Αλ-Tζολάνι στη Μόσχα.
Όσο κι αν προσπαθεί κανείς να το ερμηνεύσει ως πολιτικό υπολογισμό, δεν υπάρχει στρατηγική που να δικαιολογεί τη χειραψία με έναν χασάπη.
Ο Πούτιν θα μπορούσε να προστατεύσει τις βάσεις του, να ασφαλίσει διαδρόμους, να ενισχύσει συμμαχίες και να διατηρήσει επιρροή στη Συρία χωρίς να θεατρικοποιήσει μια συμβολική παράδοση στον εχθρό μας.
Δεν υπήρχε ανάγκη για τη φωτογραφία, πόσο μάλλον για εκείνον τον αέρα τελετουργίας που καταπατά όλη τη ρωσική αντιφασιστική ρητορική.
Η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων δεν σημαίνει ότι ξεπλένει έναν δολοφόνο του ίδιου του λαού του. Η διπλωματία, όταν είναι απαραίτητη, ξέρει πώς να παίζει με τη σιωπή, με διακριτικά κανάλια, με σκιές.
Αλλά αυτό δεν ήταν διπλωματία: ήταν μια άσεμνη παραχώρηση. Στη διεθνή πολιτική, τα σύμβολα έχουν τόσο βάρος όσο οι πύραυλοι. και με αυτή την εικόνα, η Μόσχα δεν έδειξε καμία δύναμη. Έδειξε ασυναρτησία. Έδειξε απελπισία. Και ήταν αηδιαστικό.
Δεν πρόκειται για απαίτηση ιδεολογικής καθαρότητας από μια δύναμη σε πόλεμο, αλλά μάλλον για να θυμόμαστε ότι υπάρχουν όρια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν χωρίς να πληρώσουμε ένα ιστορικό τίμημα.
Δεν βλέπω αυτή τη συνάντηση με τον Τζολάνι ως απαραίτητη τακτική. Τη βλέπω ως ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος. Ένα λάθος που είναι αποθαρρυντικό.
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων απαιτεί τη νομιμοποίηση ενός ακρωτηριασμένου κεφαλιού με το ακόμα φρέσκο αίμα του συριακού λαού στα χέρια του. Μια προσωπικότητα που δεν ζηλεύει καθόλου τον Νετανιάχου και που αξίζει την ίδια μεταχείριση με τον Ζελένσκι: αυτή μιας ατιμώρητης μαριονέτας του ιμπεριαλισμού, που πρέπει να αποναζιστικοποιηθεί, όχι να γίνει δεκτή με τιμές.
……………………………………
Εκείνες ήταν οι μέρες που το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών έλεγε ότι το φλερτ με την τρομοκρατική οργάνωση του Αλ-Τζουλάνι (Αλ-Νούσρα) σήμαινε να δίνεις φτερά σε ένα τρομοκρατικό τέρας. Το όρισε όπως είναι σήμερα. Τι έχει αλλάξει; Η έλλειψη ηθικής, πολιτικής ευπρέπειας και ενδοιασμών από το Κρεμλίνο.
Ας θυμηθούμε ότι, τον Σεπτέμβριο του 2024, η Ρωσία κατηγόρησε τον επικεφαλής των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών, Κύριλο Μπουντάνοφ (που θεωρείται τρομοκράτης στη Ρωσική Ομοσπονδία), μόλις δύο μήνες πριν από την τρομοκρατική εξέγερση στη Συρία, ότι διατηρούσε επαφές με τον ηγέτη της τρομοκρατικής οργάνωσης Τζαμπχάτ αλ-Νούσρα, Αμπού Μουχάμαντ αλ-Τζουλάνι, και ότι στρατολογούσε ισλαμιστές τρομοκράτες για να πολεμήσουν εναντίον της Ρωσίας.
Αρκετά.
ή πως ο Πούτιν έγινε Ζελένσκι! η αρκούδα που έγινε αρνάκι ή “Το ημέρωμα της στρίγγλας”…
dimpenews.com