Σε μια συγκινητική ανάρτηση εξάλλου προχώρησε και η σύζυγος του Ανθυπασπιστή Κλεάνθη Κλεάνθους, Κάτια Κλεάνθους. 

Αυτούσια η ανάρτηση του κ.Τράγκολα, τέως Διευθυντή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κύπρου:

Εννέα (9) Χρόνια μετά. Έξι (6) αναμμένα κεριά.Λίγα λόγια μόνο.. τόσο λίγα.Μάθε τον πόνο το γερό, βουβά στα δόντια σου ν ‘αλέθεις….είπε ο ποιητής.Έτσι άρχισα την ομιλία μου ως Αναπληρωτής Διευθυντής, στην πρώτη εκδήλωση τιμής προς τους Αθάνατους Ήρωες της Πυροσβεστικής, το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012 στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου. Γιατί τότε έπρεπε να ξεπεράσουμε τις τρομακτικές συνέπειες της τραγωδίας που κτύπησε την Υπηρεσία. Να μαζέψουμε τα συντρίμμια, να οικοδομήσουμε ξανά με ψηλό ηθικό και περηφάνια την Υπηρεσία μας. Το καθήκον της Διάσωσης ζωής και περιουσίας, δεν άφηνε καθόλου περιθώρια.

Φως και δύναμη για μας ή λαμπρότητα και το μεγαλείο της θυσίας τους.

Πιστοί στο καθήκον και το χρέος προς την πατρίδα, τίμησαν με την φωνή της συνείδησης και έμπρακτα τον όρκο τους. Έγιναν τα φωτεινότερα αστέρια στον πολυάστερο ουρανό. Έτσι έκλεισα τότε, 1 χρόνο μετά, στις 12 Ιουλίου 2012 την ομιλία μου στο Αρχαίο θέατρο Κουρίου.

Ξημερώματα 11ης Ιουλίου 2011, 5.50 ώρα  ημέρας Δευτέρας. Οι λάμψεις από την καύση μέρους των 98 εμπορευματοκιβωτίων, που βρισκόντουσαν στοιβαγμένα (αλήθεια, τραγικά αντιεπαγγελματική, ανεύθυνη και καταστροφική απόφαση) και που φώτιζαν στιγμιαία, την γύρω από την ναυτική βάση περιοχή από αρκετή ώρα πριν, βλέποντας ακόμα και τις φιγούρες των Στρατιωτικών και των Πυροσβεστών, μετατράπηκαν σε βιαιότατη ανάφλεξη /έκρηξη, σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή.

Δεν είναι καθόλου υπερβολική η έκφραση “κρανίου τόπος”.

Αλήθεια ή όποια περιγραφή δεν μπορεί να περιγράψει με λόγια την σκηνή του συμβάντος που κάλυπτε χιλιόμετρα απόσταση. Μόνο σ’ ένα τεράστιο πίνακα θα μπορούσε να αποτυπωθούν οι εικόνες, νοουμένου ότι ο ταλαντούχος ζωγράφος θα ήταν παρών την κρίσιμη ώρα.Έφυγαν ταυτόχρονα 13 ψυχές εν ώρα καθήκοντος.

Ομιχλώδες, μπαρουτοκαπνισμένο, θανατομυρισμένο, και δεν τολμώ να περιγράψω την κατάσταση των Αθάνατων Ηρώων μας, ανάμεσα στις πυρκαγιές και τα διάσπαρτα σε μεγάλη απόσταση μέταλλα και άλλα συντρίμμια πεδίο.

Συγχωρέστε με για την περιγραφή αλλά αυτή απεικονίζει την πραγματικότητα και τραγικότητα της επικρατούσας αμέσως μετά την έκρηξη κατάστασης.Έξι επίλεκτους Πυροσβέστες έχασε η Πυροσβεστική. Ένας και ένας πιστέψτε με και το λέω γιατί τους έζησα όλους και σε επιχειρήσεις, ιδιαίτερα τους 4 αρχαιοτέρους ως ο πρώτος Διοικητής τους στην ΕΜΑΚ.

Γι’ αυτούς γράφω και θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο από την στιγμή που έφθασα στην Ναυτική βάση και εργαστήκαμε για την κατάσβεση των πυρκαγιών, την αποπαγίδευση από συντρίμμια, και μετέπειτα είχαμε τις κηδείες, τα μνημόσυνα, τις εκδηλώσεις τιμής και μετονομασίας των Πυροσβεστικών σταθμών, έξι από τους οποίους φέρουν το όνομα τους , τις πορείες, τον αγώνα για επανεκκίνηση της Υπηρεσίας, γιατί δεν θα επιτρέψω εν όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, η μνήμη της θυσίας τους να ξεθωριάσει. Γιατί η θυσία τους έδωσε φως για να εργαστούμε με περισσότερο επαγγελματισμό, σοβαρότητα, με ασφάλεια και υπευθυνότητα ώστε να μην συμβεί ξανά τέτοιο τραγικό γεγονός.

Και τώρα συνταξιούχος πια, επαναλαμβάνω, ότι, ” Σ’ αυτη την πολύ δύσκολη και αδυσώπητη συνάμα για το πνεύμα εποχή που ζούμε, θα πρέπει να είμαστε αγνοί, άξιοι και ανιδιοτελείς υπηρέτες του λαού μας” .

Αιωνία τους ή μνήμη. ΑΘΑΝΑΤΟΙ.

Υ. Γ. Συχνά με ρωτούν ποιο γεγονός σημάδεψε την 40χρονη υπηρεσία μου στην Πυροσβεστική, η έκρηξη στο Μαρί ή οι έρευνες στις λίμνες;
Οι έρευνες στις λίμνες σημάδεψαν την καρδιά μου ενώ η έκρηξη στο Μαρί την ψυχή μου. Αυτή είναι η απάντηση και εύχομαι να κέρδισα λίγες μετοχές όταν ο Θεός αποφασίσει και για μένα.