Η υστερία Σιωνισμού και Δύσης απέναντι στην Ιστορία και τα γεγονότα.

Η Δύση αντιδρά με τόση υστερία σήμερα αρνούμενη τα ιστορικά γεγονότα, με σκοπό να γλιτώσει από τις ευθύνες που έχει για την ισραηλινή κατοχή.

Η Σιωνιστική και η Δυτική υστερία κλιμακώθηκε τις τελευταίες μέρες με φρενήρη ρυθμό απέναντι στον πρόεδρο Μαχμούτ Αμπάς «Αμπού Μάζεν» με αφορμή την ομιλία του για γεγονότα της Ιστορίας του Ιουδαϊσμού και το νόημα των επιθυμιών και των ορισμών του σημιτισμού στη διάρκεια της συνεδρίασης του Επαναστατικού Συμβουλίου του Κινήματος της Φατάχ.

Η αποικιοκρατική Δύση, που έχει την ηθική ευθύνη για την εξάλειψη των Εβραίων που έλεγχαν τις χρηματοπιστωτικές δομές στις ευρωπαϊκές χώρες πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνέβαλε στη μετανάστευσή τους και την αποικιακή εγκατάστασή τους στην Παλαιστίνη και στη δημιουργία του κράτους τους. Αυτή η Δύση εξακολουθεί να διατηρεί σιγή σχετικά με τα εγκλήματά της, που διαρκούν εδώ και 75 χρόνια, ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης.

Η Δύση, λοιπόν, συνεχίζει να συμφωνεί με τον τρόπο κατά τον οποίο το Ισραήλ προβάλλεται μέσα από τη φρίκη σαν «θύμα της Ιστορίας», ενώ η αμέτρητη «δικαιοσύνη του στέκεται ενάντια στην αδικία» και στους «αντι-Εβραίους», «προστατεύοντας από κινδύνους» συμβάλλοντας στην παραποίηση των γεγονότων και της ιστορίας σε σχέση με το θέμα του εβραϊκού ζητήματος στην Ευρώπη. Συμβάλλει επίσης η Δύση στη διατήρηση του πολιτικού, οικονομικού έργου και του σχεδίου ασφαλείας του αποικιοκρατικού Σιωνιστικού Κινήματος με δειλές προφορικές ανακοινώσεις.

Πέρσι, ο Πρόεδρος Αμπάς «Αμπού Μάζεν» επιβεβαίωσε ξεκάθαρα την αδιαμφισβήτητη αλήθεια που δεν επιδέχεται ερμηνειών για τις πάνω από 50 σφαγές σε βάρος των Παλαιστινίων, που τις παρομοίασε σαν Ολοκαύτωμα σε βάρος του λαού μας, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με τον Γερμανό Καγκελάριο.

Οι απαντήσεις του Προέδρου συμφωνούσαν με τα προ 75 ετών ιστορικά γεγονότα αναφορικά με τις σιωνιστικές συμμορίες βαρβαρότητας και φασιστών ηγετών του Κράτους του Ισραήλ που διέπραξαν σφαγές, τα εγκλήματα της εθνοκάθαρσης και του Απαρτχάιντ, αναφέρθηκαν (όπως έγινε και στην ομιλία του στη σύνοδο του Επαναστατικού Συμβουλίου της Φατάχ) σε ό,τι είχε πει ο Γερμανός φιλόσοφος Καρλ Μαρξ αναφορικά με εβραϊκά ιστορικά γεγονότα.

Σε δύο περιστατικά, δεν ήταν απαραίτητο να δοθούν διευκρινιστικά στοιχεία για αυτό που είπε ο πρόεδρος Αμπού Μάζεν, το οποίο ήταν σαφές και δεν επιδέχεται την κατασκευασμένη ερμηνεία της Δύσης. Επιπροσθέτως, η ομιλία του προέδρου υπό την ιδιότητα και τη θέση του, δε χρειάζεται διευκρινίσεις.

Εμείς οι Παλαιστίνιοι δεν προκαλέσαμε το Ολοκαύτωμα και δε θα σταματήσουμε να το καταδικάζουμε, όπως και όλα τα εγκλήματα της Ιστορίας κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένου του κοινού Ναζισμού και του φασισμού. Όμως, την ίδια στιγμή, όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν πως υπήρξε και ένα ολοκαύτωμα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού πριν 75 χρόνια, η συνέχιση της κατοχής και της εγκατάστασης εποίκων που αυτά είναι από μόνα τους καραμπινάτα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σύμφωνα με τις θέσεις διεθνών οργανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων και εβραϊκοί αντισιωνιστικοί οργανισμοί.

Όμως, το να παραμένει κανείς σιωπηλός για αυτά συνιστά ένα ακόμη έγκλημα.

Το Ισραήλ ιδρύθηκε ως αποικιοκρατικό κράτος σε βάρος των δικαιωμάτων του έθνους και της πατρίδας μας και αρνήθηκε να απολογηθεί για τα εγκλήματα που διέπραξε από την περίοδο της Καταστροφής της Παλαιστίνης, της Νάκμπα, το 1948 ως σήμερα, παρά τις νέες πληροφορίες για τα γεγονότα και ομολογίες για τις σφαγές των Παλαιστινίων και το ρόλο που έπαιξε το διεθνές σιωνιστικό κίνημα αντικαθιστώντας τους Άραβες με Εβραίους από τις χώρες τους σε Ιράκ, Συρία, Αίγυπτο, Μαρόκο και εγκαθιστώντας τους στη δική μας γη, κάτι το οποίο η Δύση πρέπει να γνωρίζει προτού μας ζητήσει, γελοιωδέστατα να ζητήσουμε εμείς συγνώμη!

Το Σιωνιστικό κίνημα, που από την ίδρυσή του έχει υιοθετήσει την παραποίηση της Ιστορίας, την αξιοποίηση της εβραϊκής εθνότητας πάνω σε μύθους ενώ από την δημιουργία του ήταν ένα ρατσιστικό, αντιδραστικό κίνημα και ένα εργαλείο στην υπηρεσία της αποικιοκρατίας και του διεθνούς ιμπεριαλισμού που καταδικάστηκες από τα Ηνωμένα Έθνη κατά το παρελθόν.

Υπό αυτή την έννοια, πρέπει να επανέλθω ξανά σε ένα προηγούμενο άρθρο μου για τη σημασία όσων ο Πρόεδρος Μαχμούτ Αμπάς έγραψε στο βιβλίο του με τον τίτλο «Το Σιωνιστικό Κίνημα στα έργα του Λένιν» (ηγέτη της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης), στην πρώτη έκδοση του 1979 και στη δεύτερη του 2011, όπου λέει: «Ο Λένιν θεώρησε πως η συνεχιζόμενη εκμετάλλευση του εβραϊκού αγώνα για τα συμφέροντα της αποικιοκρατίας ήταν αυτό που εξυπηρετούσε τους σκοπούς του Σιωνιστικού Κινήματος που τροφοδοτεί αυτή την υπόθεση, την προωθεί και επωφελείται από αυτήν».

Το βιβλίο συνεχίζει με το ακόλουθο κείμενο:

«Εάν οι ηγέτες του κόσμου είχαν ακολουθήσει το παράδειγμα του Λένιν σε σχέση με την εκτίμηση και αντιμετώπιση του ζητήματος του Ιουδαϊσμού, το κίνημα του Σιωνισμού δεν θα επεκτεινόταν στους Εβραίους, και δεν θα υπήρχε το Κράτος του Ισραήλ. Εν ολίγοις, ο Λένιν πίστεψε πως οι Εβραίοι δεν αποτελούν έθνος και δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του έθνους, και θα έπρεπε να ζουν μέσα στις κοινωνίες στις οποίες συνυπήρχαν για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια».

Το ίδιο βιβλίο αναφέρει στα τελευταία μέρη του τα ακόλουθα:

«Ο Λένιν δεν αποδέχθηκε την αρχή του διαχωρισμού ανάμεσα στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό από τη μία και του σιωνιστικού κινήματος από την άλλη».

Σημειώνεται πως σήμερα η Ευρωπαϊκή Δύση εξακολουθεί να ζει στη σκιά ενός σύνθετου τρόμου ως αποτέλεσμα του εβραϊκού μίσους από την Ευρώπη πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, για λόγους που δεν αφορούν την θρησκεία τους, και φοβούνται την ιδέα του σιωνιστικού κινήματος που φυτεύτηκε στα μυαλά πολλών εξ αυτών, που εξισώνει την κριτική στις πολιτικές του Ισραήλ με τον αντισημιτισμό, ενώ και εμείς οι Παλαιστίνιοι είμαστε Σημίτες λόγω της καταγωγής από την Καναά. Σε αυτή τη βάση, πολλοί Ευρωπαίοι, ιδιαίτερα εκείνοι που εμφορούνται από τις εβραϊκές και ακροδεξιές λαϊκίστικες ιδεολογίες, εντάχθηκαν στο παγκόσμιο Σιωνιστικό Κίνημα, και συνεχίζουν να παίζουν το ρόλο που θέλουν, γιατί απορρίπτουν τη διάλυση του Ιουδαϊσμού εντός των ευρωπαϊκών κοινωνιών στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και πριν από αυτόν και ως σήμερα. Δημιούργησαν την ιδέα της λεγόμενης «δικής τους εθνικής πατρίδας».

Ως εκ τούτου, δεν έχουμε δυναμικές θέσεις ακόμη και από ευρωπαϊκές χώρες για να τελειώσει πρωτίστως η ισραηλινή κατοχή σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, από κάποιο είδος υποταγής στις πολιτικές του βαθέως κράτους των ΗΠΑ, που είναι εχθρικό προς τα δικαιώματα των λαών που υπομένουν την ευθύνη για την πρόκληση ιστορικής αδικίας σε πολλούς λαούς, συμπεριλαμβανομένου του παλαιστινιακού λαού μας, σε συνεργασία με τη Βρετανία από τότε που σχεδίαζε με το σιωνιστικό κίνημα να εκπληρώσει την υπόσχεση της «διακήρυξης του Μπάλφουρ το 1917».

Το παγκόσμιο Σιωνιστικό κίνημα, εξαιτίας των αποικιοκρατικών πολιτικών θέσεων, θυσίασε μεγάλους αριθμούς φτωχών Εβραίων στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε συνεργασία με τους Ναζιστές εκείνης της εποχής, που διευκόλυναν την μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη στο πλαίσιο της «Συμφωνίας Haavara» με αντάλλαγμα χρήματα και μία προσπάθεια εκκένωσης της Ευρώπης από τους Εβραίους με τους οποίους οι Ευρωπαίοι είχαν μπουχτίσει εξαιτίας του ελέγχου που είχαν πάνω στις χρηματοπιστωτικές δομές εκείνη την εποχή.

Στον απολογισμό του Ολοκαυτώματος, που το Σιωνιστικό κίνημα εκμεταλλεύτηκε και ψευδεπίγραφα μονοπώλησε με τη χρήση της συγκεκριμένης λέξης παρά την ελληνική προέλευσή της, έγιναν στόχος όχι μόνον οι Εβραίοι από τους Ναζιστές αλλά και πολλοί Ευρωπαίοι, άρρωστοι άνθρωποι και ανάπηροι, κάτι που είναι εντελώς καταδικαστέο και εντάσσεται στην κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως και εκείνη των ΗΠΑ, αγνόησαν τις διάφορες εκκλήσεις για αντιμετώπιση της επανεγκατάστασης των εκτοπισμένων Εβραίων ως καθήκον και υποχρέωση όλης της διεθνούς κοινότητας και αρνήθηκαν να χαλαρώσουν τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν για την στήριξη της μετανάστευσης, αναγκάζοντας πολλούς Ευρωπαϊκούς Εβραίους να αναζητήσουν την τύχη τους ζώντας ως έποικοι στην Παλαιστίνη εντός του πλαισίου διαφόρων συμφωνιών και συνωμοσιών μεταξύ του Σιωνιστικού Κινήματος και της Ναζιστικής Γερμανίας, και υπό τις εντολές της εκμετάλλευσης των Εβραίων από την Αμερική προς εφαρμογή του σιωνιστικού αποικιοκρατικού σχεδίου. Σχεδίου που προωθήθηκε σε βάρος της δικής μας παρουσίας στη γη μας και σε βάρος των πιστών της εβραϊκής θρησκείας που ζούσαν στην Παλαιστίνη στην οποία υπάρχουν και Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Αυτά, ενώ πολλοί Εβραίοι προτίμησαν να εγκατασταθούν αλλού ή στις ευρωπαϊκές χώρες καταγωγής τους, και πολλοί από αυτούς παραμένουν απέναντι στην ιδεολογία του σιωνιστικού κινήματος και στις πρακτικές της κατοχής και του Απαρτχάιντ και αρνούνται να εξισώσουν τον αντι-σιωνισμό με τον αντι-σημιτισμό.

Πρόκειται για τη θεωρία που λέει ότι το Σιωνιστικό κίνημα προσπαθεί να επιβάλλει και να εκβιάσει στη βάση των σχέσεων με τους άλλους και γι’ αυτό το λόγο θέσπισε την «Διεθνή Συμμαχία για την Μνήμη του Ολοκαυτώματος», που ξεκίνησε επί Τραμπ και τον γαμπρό του,Τζάρεντ Κούσνερ, και εγκρίθηκε από ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μέσω της νομοθεσίας τους.

Πολλοί Ευρωπαίοι εξαπολύουν πόλεμο υπό τις εντολές της αμερικανικής πολιτικής και της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας με την υποστήριξη του Σιωνιστικού κινήματος και των Χριστιανών Σιωνιστών και των νεο-ναζιστών συμμάχων τους στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ για να καταστρέψουν την τώρα αναδυόμενη ρωσική ισχύ, προκαλώντας εχθρότητα απέναντι στην αναδυόμενη Κίνα, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ενόψει της αμερικανικής μονοπολικής ηγεμονίας και της εκδίκησης για τη νίκη του Κόκκινου Στρατού κατά του ναζισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως επισήμανε ο Ρώσος πρώην υπουργός Άμυνας, ιδιαίτερα μετά από εκείνους που υποστηρίζουν τον Ζελένσκι και είναι οι Εβραίοι Σιωνιστές Ναζί, θέμα στο οποίο έχει αναφερθεί και ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν, λέγοντας:

«Είναι αηδιαστικό πως ο Ουκρανός ηγέτης, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που στηρίχτηκε από τη Δύση και είναι, ως Εβραίος από καταγωγή, για να καλύψει τις εκδηλώσεις δόξας του Ναζισμού στη χώρα», ο οποίος μέρες πριν είχε έρθει σε επαφή με τον ομόλογό του, τον νεοφασίστα Νετανιάχου, για να συντονίσουν τις θέσεις τους και την κοινή δράση.

Ακόμη και όταν οι ΗΠΑ και ορισμένες δυτικές ευρωπαϊκές χώρες, μετά τη συμμαχική νίκη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφιερώθηκαν στον ανταγωνισμό των εταίρων τους σε αυτόν τον πόλεμο, τη Σοβιετική Ένωση, υποστήριξαν τους εναπομείναντες φασίστες και ναζιστές, όπως τον Φράνκο στην Ισπανία και τα δικτατορικά καθεστώτα σε λατινοαμερικανικές χώρες εκείνης της εποχής.

Γι’ αυτό η Δύση αντιδρά με τόση υστερία σήμερα αρνούμενη τα ιστορικά γεγονότα, με σκοπό να γλιτώσει από τις ευθύνες που έχει για το τελείωμα της ισραηλινής κατοχής και για να δικαιολογήσει τα εγκλήματα που αυτό διαπράττει ως κράτος Απαρτχάιντ, όπως παραδέχθηκε και ο πρώην αρχηγός της Μοσάντ, Ταμίρ Μπάρντο, μιλώντας πρόσφατα στο πρακτορείο Associated Press.

Το Ισραήλ, που τώρα υποστηρίζεται από τα νεο-ναζιστικά κινήματα στην Ευρώπη και τους λευκούς εθνικιστές, συντηρητικούς και νεοευαγγελιστές στις ΗΠΑ, είναι σε θέση άμυνας σε μία μάχη που θα χάσει, εάν δεν την έχει ήδη χάσει. Δεν είναι δυνατόν για αυτό να αντιμετωπίσει ένα εντεινόμενα ενισχυμένο διεθνές μαζικό κίνημα ενώ το ίδιο είναι κτισμένο σε βάση πραγματικών εγκλημάτων και καθεστώτος Απαρτχάιντ, ενώ το κατοχικό κράτος πραγματοποιεί εκστρατεία δημοσίων σχέσεων, ανεξάρτητα από κόστος, μην έχοντας κανένα στοιχείο ή θέσεις πάνω σε μία σοβαρή ειρηνευτική διαδικασία στη βάση της εφαρμογής του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του λαού μας και της ίδρυσης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Όλα αυτά έρχονται σε αντίφαση με το σχέδιο του Σιωνιστικού κινήματος στην περιοχή, με την προέλευσή του και τα ποικίλα στοιχεία του διεθνώς, τα οποία επιδιώκουν την εφαρμογή του παρά τις συνεχιζόμενες κρίσεις στο Ισραήλ.

Επίσης, για διάφορους λόγους, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί ό,τι επιδιώκει η Αμερική, που απέρριψε τα απλά παλαιστινιακά αιτήματα ανεξάρτητα από την ουσία τους ώστε να σηματοδοτήσει τη νέα συμφωνία ομαλοποίησης σχέσεων ανάμεσα στο κατοχικό κράτος και τη Σαουδική Αραβία, που είναι αφοσιωμένη στην Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία, σύμφωνα με ό,τι έχει γίνει γνωστό. Αυτά, ενώ η ίδια μπορεί να πετύχει ό,τι θέλει μέσω των νέων σχέσεών της με τη Ρωσία και την Κίνα και την ένταξή της στους BRICS, αλλά και μέσω των διεθνών σχέσεων, που είναι ανοικτές σε αυτή και την προηγμένη της θέση τώρα στην περιοχή και στον αραβικό κόσμο. Γι’ αυτό και ο γνωστός Αμερικανός δημοσιογράφος Τ. Φρίντμαν συμβούλεψε τους Αμερικανούς και τους Σαουδάραβες, λέγοντας: