Ο επικεφαλής της σιιτικής οργάνωσης του Λιβάνου, Χεζμπολάχ, συναντήθηκε με ηγετικά στελέχη των παλαιστινιακών ισλαμιστικών κινημάτων Χαμάς και Ισλαμικής Τζιχάντ, σύμφωνα με όσα μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο της Χεζμπολάχ, al-Manar TV, σημειώνοντας ότι αξιολογήθηκε η επόμενη πορεία της συμμαχίας τους « ώστε να επιτύχει μια πραγματική νίκη για την αντίσταση στη Γάζα».
Στη συνάντηση μετείχαν ο επικεφαλής της Χεζμπολάχ Σάγεντ Χάσαν Νασράλα, ο αναπληρωτής επικεφαλής της Χαμάς Σάλεχ αλ Αρούρι και ο επικεφαλής του Ισλαμικού Τζιχάντ Ζιάντ αλ Ναχάλα, πρόσθεσε το al-Manar.
«Η σύνοδος… αξιολόγησε τις θέσεις του διεθνούς παράγοντα και τι θα πρέπει να κάνει ‘ο Άξονας της Αντίστασης’», επισήμαινε τίτλος του al-Manar, ο οποίος αναφερόταν σε συμμαχία ανάμεσα στο Ιράν, παλαιστινιακές ένοπλες οργανώσεις, τη Συρία, την Χεζμπολάχ του Λιβάνου και άλλες παρατάξεις.
Guardian: «Παρά τη ρητορική τους, ούτε το Ιράν ούτε η Χεζμπολάχ θέλουν μια κλιμάκωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή»
Ωστόσο, σύμφωνα με άρθρο του Guardian το οποίο υπογράφει η Lina Khadib, από τις 7 Οκτωβρίου, αιωρείται το ερώτημα για το εάν η Χεζμπολάχ θα παρέμβει στον πόλεμο κατά του Ισραήλ για να βοηθήσει τη Χαμάς και για την έκταση της ανάμειξης του Ιράν στην επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ.
Το Ιράν υποστηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ. Είναι στρατιωτικοί εταίροι και έχουν συντονίσει την εκπαίδευση των μαχητών των δύο οργανώσεων υπό την εποπτεία του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης. Ούτε η Χαμάς ούτε η Χεζμπολάχ λαμβάνουν αποφάσεις όπως επί παραδείγματι να κηρύξουν πόλεμο χωρίς ρητή προηγούμενη συμφωνία με το Ιράν.
Ωστόσο, οι μάχες – συγκρούσεις δεν είναι το ίδιο με τον πόλεμο. Μέχρι σήμερα, η Χαμάς και η Χεζμπολάχ δεν έχουν εμπλακεί ποτέ σε πόλεμο σε δύο μέτωπα κατά του Ισραήλ. Αυτό είναι ένα σενάριο που ούτε οι δύο οργανώσεις ούτε το Ιράν το παίρνουν «ελαφριά», γιατί ένα τέτοιο σενάριο ισοδυναμεί με περιφερειακό πόλεμο στη Μέση Ανατολή, που δεν θα ήταν προς το συμφέρον κανενός.
Η Χεζμπολάχ αναγνωρίζει αυτήν την προσέγγιση καθώς ακολούθησε παρόμοια στρατηγική στον δικό της πόλεμο με το Ισραήλ το 2006. Εκείνη την εποχή, η Χαμάς δεν παρενέβη για να υποστηρίξει τη Χεζμπολάχ, αφήνοντας τη τελευταία να διεκδικήσει τη «νίκη» από μόνη της εναντίον του Ισραήλ. Καθώς η Χεζμπολάχ είναι η καλύτερα εξοπλισμένη από τις δύο στρατιωτικές ομάδες, υπάρχει σαφής προτεραιότητα για τη Χεζμπολάχ να αφήσει τη Χαμάς να είναι ο «πρωταγωνιστής» σε αυτόν τον πόλεμο, ώστε να μην επιτρέψει την μείωση ισχύος και του κύρους της. Με λίγα λόγια η Χεζμπολάχ δεν επιθυμεί να «καπελώσει» την Χαμάς.
Το Ιράν, από την άλλη, φρόντιζε πάντα να είναι γνωστή η υπεροχή του έναντι των ομάδων που υποστηρίζει. Το Ιράν δεν χρειάζεται να δώσει εντολή στη Χαμάς να ξεκινήσει πόλεμο με το Ισραήλ ή ακόμη και να εμπλακεί άμεσα στον πολεμικό σχεδιασμό της Χαμάς. Αυτό που κάνει είναι πιο διακριτικό. Αφενός εκφράζει την υποστήριξή του στις ενέργειες της Χαμάς και στη συνέχεια χρησιμοποιεί την απειλή της Χεζμπολάχ ως φόβητρο εναντίον του Ισραήλ. Αυτό φάνηκε κατά την την ομιλία του Ιρανού υπουργού Εξωτερικών, Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν, στις 12 Οκτωβρίου, κατά την επίσκεψή του στη Βηρυτό, όταν άφησε να αιωρείται η απειλή πως το Ισραήλ θα λάβει απάντηση από «τον υπόλοιπο άξονα». Με αυτόν τον τρόπο το Ιράν αφενός δεν υπονομεύει το πολιτικό ανάστημα της Χαμάς ενώ ταυτόχρονα η επίκληση της Χεζμπολάχ αναβαθμίζει αλλά έως ένα σημείο (ως μέλη ενός ευρύτερου άξονα) το status των υποστηριζόμενων από το Ιράν πολιτοφυλακών στη Μέση Ανατολή – συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς – και ως εκ τούτου επιβεβαιώνει τη θέση του Ιράν ως προστάτη τους.
Όπως έχουν τα πράγματα, η πιθανότητα κλιμάκωσης από τη Χεζμπολάχ είναι χαμηλή και μειώνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι, σε αντίθεση με το 2006, δεν χρειάζεται άλλη «νίκη» για να εδραιώσει τη θέση της στη χώρα, καθώς είναι ο αναμφισβήτητα ο ισχυρότερος πολιτικός παράγοντας στον Λίβανο. Ούτε το Ιράν θα θέλει να θυσιάσει τα πολιτικά κέρδη της Χεζμπολάχ για χάρη της Χαμάς, καθώς ο ρόλος της λιβανέζικης μαχητικής ομάδας στη βοήθεια των Ιρανών συμμάχων σε όλο τον αραβικό κόσμο είναι σημαντικότατος για την περιφερειακή επιρροή του Ιράν.