Ένας καναδικός νόμος που στοχεύει να κάνει ασφαλέστερες τις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης αποδοκιμάζεται ευρέως, καθώς κάποιοι τον θεωρούν ως κυβερνητική υπερβολή και αρχή του ολοκληρωτισμού.
Ο νόμος για τις «βλάβες στο Διαδίκτυο», ή αλλιώς Bill C-63, που εισήχθη στα τέλη του περασμένου μήνα, θα επιτρέπει στους δικαστές να φυλακίζουν ισόβια τους ενήλικες εάν υποστηρίζουν οποιαδήποτε γενοκτονία.
Ο νόμος θα επέτρεπε επίσης σε οποιονδήποτε τοπικό δικαστή να επιβάλει κατ’ οίκον περιορισμό και πρόστιμο εάν υπήρχαν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι ένας κατηγορούμενος «θα διαπράξει» αδίκημα – μια διάταξη που ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, Michael Taube, παρομοίασε με την ταινία του 2002, The Minority Report.
Η Maragaret Atwood, συγγραφέας του The Handmaid’s Tale, επέκρινε το νομοσχέδιο ως «οργουελικό».
«Αν αυτό το νομοσχέδιο εφαρμοστεί όπως περιγράφεαι, έχουμε πάλι το Lettres de Cachet. Οι πιθανότητες για εκδίκηση με βάση ψεύτικες κατηγορίες + εγκλήματα σκέψης είναι πολύ ελκυστικές! Ο Οργουελικός νόμος του Τριντό για το διαδίκτυο, βλάπτει», έγραψε η Άτγουντ στο Twitter.
Γράφοντας στο Public, ο συντηρητικός συγγραφέας Stephen Moore το χαρακτήρισε ως «το πιο συγκλονιστικό από όλα τα ολοκληρωτικά, ανελεύθερα και αντιδιαφωτιστικά νομοθετήματα που έχουν εισαχθεί στον δυτικό κόσμο εδώ και δεκαετίες».
Σύμφωνα με εκπρόσωπο της κυβέρνησης, το νομοσχέδιο θα αυξήσει τη μέγιστη ποινή ειδικά για την υποστήριξη της γενοκτονίας από 5 χρόνια σε ισόβια κάθειρξη και από 2 σε 5 χρόνια, με κατηγορητήριο, για εσκεμμένη προώθηση μίσους.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Αρίφ Βιράνι, ο οποίος παρουσίασε το νομοσχέδιο, είπε, ότι ως πατέρας, «τρομάζει με τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο Διαδίκτυο για τα παιδιά μας».
Γιατί βλάπτει
Υπάρχει ένας τρόπος να κάνετε τα παιδιά να τρώνε κάτι που δεν τους αρέσει — ή να πάρουν ένα φάρμακο, για παράδειγμα — και να το βάζετε κρυφά σε μια κουταλιά μαρμελάδας; Οι Φιλελεύθεροι του Τζάστιν Τριντό δοκιμάζουν αυτήν τη μέθοδο με το νομοσχέδιο Online Harms Bill C-63. Αλλά μπορεί να μην δουλέψει τόσο καλά όσο νομίζουν.
Η δηλωμένη πρόθεση του νομοσχεδίου είναι κάτι που υποστηρίζει κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος: την προστασία των παιδιών από τη διαδικτυακή θυματοποίηση. Ωστόσο, πίσω από αυτόν τον ευγενή στόχο κρύβεται η αστυνομία της σκέψης.
Αυτό δεν είναι υπερβολή. Αυτή η νομοθεσία επιτρέπει τον κατ’ οίκον περιορισμό και την ηλεκτρονική επισήμανση για ένα άτομο που θεωρείται πιθανό να διαπράξει μελλοντικό έγκλημα. Το γράφει συγκριμένα το κείμενο: εάν ένας δικαστής πιστεύει ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι ότι μπορεί να συμβεί ένα μελλοντικό έγκλημα μίσους, κάποιος που είναι αθώος, μπορεί να καταδικαστεί σε κατ’ οίκον περιορισμό, με ηλεκτρονική επιτήρηση, υποχρεωτικό τεστ ναρκωτικών και απαγορεύσεις επικοινωνίας. Αν δεν συνεργαστείτε, τότε θα οδηγηθείτε στη φυλακή για ένα έτος. Αν αυτό δεν είναι η δημιουργία μιας αστυνομίας σκέψης, τότε τι είναι;
Τι είναι ένα έγκλημα μίσους; Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, πρόκειται για μια ανακοίνωση ή ένα κείμενο ή ένας λόγος που εκφράζει «αποστροφή ή δυσφήμιση». Αλλά, διευκρίνισε η κυβέρνηση, αυτό δεν είναι το ίδιο με «περιφρόνηση ή αντιπάθεια» ή ομιλία που «απαξιώνει, εξευτελίζει, πληγώνει ή προσβάλλει».
Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν σκέφτηκε να συμπεριλάβει ένα διαβαθμισμένο σχέδιο που να καθορίζει τη σχετική αποδοχή των λέξεων «προσβάλλω», «πληγώνω», «εξευτελίζω», «απαξίωση», «αντιπάθεια», «περιφρόνηση», «απέχθεια» και « κακολογώ.” Σύμφωνα με το C-63, μπορείς να φυλακιστείς ισόβια για ένα «έγκλημα» του οποίου η νομική ύπαρξη εξαρτάται από τη διάκριση μεταξύ «αντιπάθειας» και «απέχθειας».
Παρόλα αυτά ο Τριντό ισχυρίζεται ότι αντιστέκεται στον αυταρχισμό.
Ο Καναδός ψυχολόγος και συγγραφέας Τζόρνταν Πίτερσον λέει ότι σύμφωνα με το C-63, η ποινικοποίησή του θα ήταν σίγουρη. Η νομοθεσία φαίνεται να ισχύει αναδρομικά, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε να παραπεμφθείτε ενώπιον του δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων για οποιοδήποτε υλικό έχετε αφήσει στο διαδίκτυο, ανεξάρτητα από την ημερομηνία ανάρτησής του. Ανώνυμες κατηγορίες και μυστικές μαρτυρίες επιτρέπονται (κατά την κρίση του δικαστηρίου). Οι καταγγελίες υποβάλλονται δωρεάν και ένας κατήγορος, εάν είναι επιτυχής, μπορεί να ελπίζει ότι θα αποκομίσει έως και 20.000δολάρια ως πληρωμή, με έως και άλλα $50.000 να πηγαίνουν στην κυβέρνηση.
Ίσως να σκέφτεστε, τι σχέση έχουν όλα αυτά με την προστασία των παιδιών στο διαδίκτυο; Μέχρι στιγμής όλο αυτό μοιάζει ως μια προσπάθεια προστασίας της κυβέρνησης των Φιλελευθέρων στο διαδίκτυο, η οποία δημοσκοπικά καταρρέει. Υπάρχει στην πραγματικότητα ένα τμήμα που απαιτεί από τις εταιρείες κοινωνικών μέσων να καταρτίσουν σχέδια για την προστασία των χρηστών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Αλλά αν βασίζετε τις ελπίδες σας σε κάτι τέτοιο, προετοιμαστείτε να τις ακυρώσετε.
Όλες οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα εποπτεύονται από έναν ολοκαίνουργιο κρατικό φορέα που ονομάζεται επιτροπή ψηφιακής ασφάλειας. Η επιτροπή μπορεί, χωρίς επίβλεψη, να απαιτήσει από τις εταιρείες να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε οποιοδήποτε περιεχόμενο, να διεξάγουν έρευνες, να διεξάγουν μυστικές ακροάσεις, να απαιτούν από τις εταιρείες να παραδώσουν συγκεκριμένο περιεχόμενο και να παρέχουν όλα τα δεδομένα που συλλέγονται σε τρίτους ερευνητές που είναι διαπιστευμένοι από την επιτροπή. Όλα τα δεδομένα. Οποιοδήποτε περιεχόμενο. Καμία επίβλεψη.
Ακούγεται τρελό; Υπάρχουν περισσότερα.
Ο φαινομενικός σκοπός της ανάθεσης της επιτροπής (και όχι της απλής αστυνομίας) είναι να μπορεί να ενεργεί ανεπίσημα και γρήγορα (δηλαδή χωρίς ένταλμα) σε καταστάσεις όπου υλικό που θυματοποιεί ένα παιδί θα μπορούσε να εξαπλωθεί γρήγορα στο διαδίκτυο. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι η επιτροπή δεν είναι υπόλογη και δεν χρειάζεται να αιτιολογήσει τις ενέργειές της. Όπως λέει η Canadian Civil Liberties Association στην αυστηρή κριτική της για το νομοσχέδιο, παρέχει στους κυβερνητικούς διορισμένους τεράστιες εξουσίες «να ερμηνεύουν το νόμο, να θεσπίζουν νέους κανόνες, να τους επιβάλλουν και στη συνέχεια να λειτουργούν ως δικαστές, ένορκοι και εκτελεστές».
Είναι δυνατόν, στην όμορφη και άλλοτε πολιτισμένη χώρα του Καναδά, κορυφαίοι πολιτικοί να θέλουν σοβαρά να τιμωρήσουν ανθρώπους για εγκλήματα που μπορεί ( αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν) διαπράξει; Ο Καναδάς έχει ήδη έναν νόμο που ποινικοποιεί τη συνωμοσία και έναν άλλο νόμο που ποινικοποιεί τις απειλές — επομένως δεν μιλάμε για κάποιον που σχεδιάζει φόνο ή τρομοκρατία. Τότε για ποιον μιλάμε ; Άτομα που διαβάζουν λάθος ιστότοπους; Άτομα που δεν εμβολιάστηκαν; Άνθρωποι που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση; Οι άνθρωποι που πηγαίνουν στην εκκλησία και πιστεύουν ‘οτι ορισμένα είδη ανηθικότητας θα σας στείλουν στην κόλαση;
Υπάρχει κάτι που ο Τριντό και τα τσιράκια του δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν. Με το νομοσχέδιο για τις διαδικτυακές βλάβες, όπως και με την απερίσκεπτη επίκληση του νόμου για τα έκτακτα περιστατικά και την απομάκρυνση των διαδηλωτών υπό τον εκβιασμό του παγώματος των περιουσιακών τους στοιχείων, κοροϊδεύουν το κράτος δικαίου και τη δημόσια τάξη που έχουν ορκιστεί να τηρούν.