«Εχουμε συμφωνία» αναφώνησε ο Χερτ Βίλντερς, ο αρχηγός του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας στην Ολλανδία, αναγγέλλοντας με πρόδηλη ικανοποίηση τον σχηματισμό κυβέρνησης έξι μήνες μετά την εκλογική νίκη του, σε μια εξέλιξη που σηματοδοτεί τη νέα εικόνα του ευρωπαϊκού πολιτικού χάρτη: Η Ακροδεξιά γίνεται mainstream πετυχαίνοντας τον στόχο της να κυβερνήσει κι αυτό δίνει αέρα στα πανιά της ενόψει των ευρωεκλογών του άλλου μήνα σε ένα άκρως ευνοϊκό γι’ αυτήν περιβάλλον άγρας ψήφων με πολέμους, ακρίβεια, ξενοφοβία σε έξαρση.
«Υπάρχει συμφωνία για τον σχηματισμό της πιο δεξιάς κυβέρνησης στην Ολλανδία εδώ και δεκαετίες» σχολιάζει το Reuters και με τη σειρά του ο Guardian γράφει: «Έξι μήνες μετά τη νίκη-σοκ του Βίλντερς με το ένα τέταρτο των κοινοβουλευτικών εδρών που απέσπασε, το αντι-ισλαμικό, αντιμεταναστευτικό Κόμμα της Ελευθερίας (PVV) αναλαμβάνει επικεφαλής σε έναν ετερόκλητο τετρακομματικό συνασπισμό».
Ο Βίλντερς, που σε μεγάλο βαθμό έχει διαμορφώσει την ολλανδική μεταναστευτική πολιτική από τα έδρανα της αντιπολίτευσης ήδη από το 2006 και είναι γνωστός για τις ακραίες θέσεις του για το Ισλάμ, ανακοίνωσε ο ίδιος την επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων μεταξύ των τεσσάρων κομμάτων: του δικού του, του Κόμματος της Ελευθερίας, του δεξιού νεοφιλελεύθερου Λαϊκού Κόμματος Ελευθερίας και Δημοκρατίας (VVD) του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε -που προαλείφεται για νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ-, του λαϊκιστικού Κινήματος Πολιτών Αγροτών (ΒΒΒ) και ενός νεόκοπου σχήματος με σημαία του τον αγώνα κατά της διαφθοράς, του κεντρώου Νέου Κοινωνικού Συμβολαίου (NSC). Συνολικά τα κόμματα αυτά συγκεντρώνουν τις 88 από τις 150 έδρες της ολλανδικής Κάτω Βουλής.
Η «κυοφορία» της νέας κυβέρνησης ήταν δύσκολη, κράτησε έξι μήνες, υπήρχαν σοβαρές διαφωνίες μεταξύ των εταίρων για κομβικά ζητήματα πολιτικής -στα οποία η Ακροδεξιά γενικά «τζογάρει» πολιτικά- όπως η μετανάστευση, η οικονομία και η κλιματική κρίση.
Από τις χθεσινές αναγγελίες και δηλώσεις απουσίαζε το όνομα του νέου πρωθυπουργού καθότι δεν υπάρχει ακόμη προτεινόμενος υποψήφιος από τον Βίλντερς. Κατά τα φαινόμενα, προτίμησε να «θυσιαστεί» ο ίδιος, αφού εικάζεται ότι μία από τις προϋποθέσεις των υπόλοιπων εταίρων για να συζητήσουν μαζί του για σχηματισμό κυβέρνησης ήταν να μην είναι αυτός επικεφαλής της. O γρίφος της πρωθυπουργίας.
Ετσι όλοι τώρα περιμένουν ποιον θα προτείνει για πρωθυπουργό. Ο ίδιος αρκέστηκε να δηλώσει ότι οι συζητήσεις για τον κατάλληλο υποψήφιο θα «αρχίσουν αργότερα». Από την πλευρά του ο Πίτερ Όμτσιχτ, αρχηγός του Κοινωνικού Συμβολαίου, είπε με στωική διάθεση ότι «θα περιμένουμε να δούμε ποιον θα μας προτείνει ο Βίλνετρς για πρωθυπουργό».
Δεν υπάρχουν ούτε ενδείξεις ούτε φήμες για το ποιος μπορεί να είναι ο «εκλεκτός» του ακροδεξιού αρχηγού που θα αναλάβει την πρωθυπουργία στη θέση του αποχωρούντος Ρούτε. Ακούγεται ωστόσο ευρέως το όνομα του πρώην υπουργού Παιδείας και Εσωτερικών Ρόναλντ Πλάστερκ, του ανθρώπου που διαδραμάτισε ρόλο-κλειδί στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των κομμάτων. Οι επικεφαλής τους θα πρέπει τώρα να συζητήσουν τη συμφωνία με τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες, οι οποίες και θα δώσουν -ή δεν θα δώσουν- την τελική έγκρισή τους.
Φυσικά, με το «καλημέρα» η νέα κυβέρνηση υπό την ομπρέλα του Βίλντερς ξεδίπλωσε και τα πρώτα σχέδιά της. Ο τετρακομματικός συνασπισμός θα επιδιώξει να υιοθετήσει «το αυστηρότερο καθεστώς ασύλου» με ενισχυμένους ελέγχους στα σύνορα και σκληρότερους κανόνες για τους αιτούντες άσυλο που φτάνουν στην Ολλανδία.
«Θα υποβληθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το συντομότερο δυνατό πρόταση για την εξαίρεσή μας από τις ευρωπαϊκές πολιτικές ασύλου και μετανάστευσης» επισημαίνει ο συνασπισμός στο κείμενο της συμφωνίας. Παράλληλα, η νέα κυβέρνηση της Ολλανδίας θα επιδιώξει να περιορίσει την είσοδο στη χώρα μεταναστών εργατών, ενώ πιο αυστηροί θα γίνουν και οι όροι για τη φοίτηση αλλοδαπών στα ολλανδικά πανεπιστήμια.
Η νέα κυβέρνηση έχει επίσης ανακοινώσει ότι θα εξακολουθήσει να στηρίζει πολιτικά και στρατιωτικά την Ουκρανία και ότι θα δαπανά το 2% του ΑΕΠ της χώρας για την άμυνα.