Όταν έχουμε δει επιχείρηση εμπορίας αμορτισέρ και καταστήματα εποχικών ειδών να προμηθεύουν με μάσκες προστασίας τα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας και κρεοπωλεία να προμηθεύουν με αντισηπτικά και είδη καθαριότητας τα υπουργεία, δεν πρέπει να μας κάνουν εντύπωση οι απευθείας διαγωνισμοί που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας. Πάρε – δώσε λέγεται. Με τη μόνη διαφορά ότι πρόκειται για λεφτά του Δημοσίου. Δηλαδή, δικά μου και δικά σου.
Πήρε λέει το υπ. Οικονομικών usb sticks – για να αποθηκεύσουν τον Προϋπολογισμό και να τον παραδώσουν στους βουλευτές – αξίας 26 ευρώ έκαστο, ενώ με αυτά τα χρήματα αγοράζεις ολόκληρο εξωτερικό σκληρό δίσκο, που και μεγάλη χωρητικότητα θα έχει και θα μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Όχι όπως το μικρής χωρητικότητας stickάκι, το οποίο θα πεταχτεί.
Διάβασα, επίσης, ότι δόθηκαν 30.000 ευρώ σε μια εταιρεία, η διεύθυνση της οποίας δείχνει μια μονοκατοικία, σπίτι δηλαδή, για να σχεδιάσει το λογότυπο του Μετρό Θεσσαλονίκης. Έβγαλαν άκυρους δύο διαγωνισμούς και επέλεξαν ένα άγνωστο γραφείο για να τους κάνει τη δουλειά.
Εν τω μεταξύ αν δείτε το λογότυπο της εταιρείας θα νομίζετε ότι το λογότυπο το σχεδίασε παιδάκι δημοτικού με paint από windows XP.
Το έχω γράψει πολλές φορές και θα το ξαναγράψω. Αν ήθελε πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αντιπολίτευση, όχι τώρα αλλά από το 2019, θα έπρεπε να έχει συγκροτήσει ομάδα εργασίας που θα εξετάζει ό,τι ανεβαίνει στη Διαύγεια. Απ’ όλα τα υπουργεία. Όλα αυτά που διαβάζουμε και μαθαίνουμε δεν αποτελούν παρά μερικούς κόκκους άμμου σε μια μεγάλη παραλία. Αυτό είναι το μέγεθος. Φανταστείτε τι έχουν τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ο Νικήτας Κακλαμάνης στριμώχνει εκ νέου την κυβέρνηση στα σχοινιά, καταθέτοντας ερώτηση για το Χρηματιστήριο Ενέργειας προς τον Θεόδωρο Σκυλακάκη. Νέος πονοκέφαλος στο Μαξίμου. Και ο Κακλαμάνης δεν καταλαβαίνει, όπως ξέρετε, ούτε από «μασάζ», ούτε από παϊδάκια, ούτε από ταβέρνες, ούτε τίποτα…
karditsastakra.