Η βραδινή φρίκη πίσω από τα φώτα της μεγαλούπολης
Η είδηση ήρθε νωρίς το πρωί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μεταδόθηκε σαν ένα ακόμα έκτακτο γεγονός ρουτίνας, χωρίς εκπλήξεις: Τουλάχιστον δύο άνθρωποι νεκροί, εννέα τραυματίες, έφηβοι ανάμεσά τους. Η σκηνή του εγκλήματος; Το πάρκο Φέρμαουντ, στη Φιλαδέλφεια. Μια μεγαλούπολη των αντιθέσεων, μια σύγχρονη μητρόπολη που διατηρεί την ψευδαίσθηση της ασφάλειας –μέχρι να σκοτεινιάσει.
Το επεισόδιο διαδραματίστηκε το βράδυ της Δευτέρας, σε μια περιοχή κατά τα φαινόμενα φιλήσυχη, τη στιγμή που βρισκόταν σε εξέλιξη συνάντηση αυτοκινητιστών. Σύμφωνα με το CBS News, το οποίο επικαλέστηκε πηγές από την αστυνομία, επρόκειτο για “mass shooting”. Έναν όρο που, δυστυχώς, έχει ενσωματωθεί πλέον στην καθημερινότητα των Αμερικανών, χαρακτηρίζοντας περιστατικά όπου τουλάχιστον τέσσερα άτομα πέφτουν θύματα ένοπλης βίας.
Ο τηλεοπτικός σταθμός WPVI, θυγατρικός του εθνικού δικτύου ABC News, μετέδωσε πως οι νεκροί είναι δύο, οι τραυματίες τουλάχιστον εννέα, με θύματα και εφήβους ανάμεσά τους. Ελικόπτερο του σταθμού κατέγραψε εικόνες από το σημείο: περιπολικά με αναμμένους φάρους, ασθενοφόρα, κορδέλες της αστυνομίας και έναν πολιορκητικό δακτύλιο γύρω από το πάρκο. Μια ζώνη αποκλεισμού που επιχειρεί να κρατήσει απέξω την κοινωνική οργή, αλλά και την αίσθηση του πλήρους αδιεξόδου.
Και πάλι, η αστυνομία δεν προχώρησε σε επίσημες δηλώσεις. Το πρακτορείο Ρόιτερς ζήτησε σχόλιο, αλλά η απάντηση ήταν η σιωπή. Μια σιωπή ηχηρή. Ένοχη. Ίσως και επικίνδυνη.
Η Αμερική της κανονικοποιημένης βίας
Τα γεγονότα αυτά μόνο τυχαία δεν είναι. Δεν είναι ούτε μεμονωμένα. Αποτελούν πλέον ένα μοντέλο που αναπαράγεται με μαθηματική ακρίβεια. Πάρκο, συναθροίσεις, πυροβολισμοί, έφηβοι νεκροί ή τραυματίες, έρευνες που δεν καταλήγουν. Κάθε φορά με διαφορετικό σκηνικό, αλλά πάντα με το ίδιο σενάριο.
Η Φιλαδέλφεια δεν είναι η πρώτη, ούτε θα είναι η τελευταία. Κάθε πόλη, κάθε πολιτεία, φιλοξενεί τις ίδιες εικόνες τρόμου, το ίδιο κενό βλέμμα των αστυνομικών, την ίδια αδυναμία των Αρχών να αποτρέψουν το επόμενο χτύπημα. Όλα αυτά, σε μια χώρα που διατηρεί ανέγγιχτο το “ιερό δικαίωμα” της οπλοκατοχής. Ένα δικαίωμα που πλέον στοιχίζει ζωές κάθε εβδομάδα.
Το τραγικό είναι πως ακόμη και τα μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν πια τέτοια γεγονότα με αυτοματισμό. Ψυχρά, μηχανικά, σαν να περιγράφουν τον καιρό. Δύο νεκροί, εννιά τραυματίες. Ούτε ένας προβληματισμός. Ούτε μία πολιτική ανάγνωση. Ούτε ένα ερώτημα για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Ίσως επειδή όλοι γνωρίζουν την απάντηση, αλλά κανείς δεν θέλει να την αντιμετωπίσει.
Αυτή είναι η Αμερική του 2025. Όχι εκείνη του σινεμά, της Silicon Valley και των αστραφτερών γιοτ. Αλλά η Αμερική των πάρκων-παγίδων, των ανήλικων θυμάτων, των σιωπηρών Αρχών και των τηλεοπτικών δελτίων που καταγράφουν, αλλά δεν ερμηνεύουν. Μια χώρα όπου η ζωή του πολίτη κρέμεται από τη σκανδάλη ενός αγνώστου και η βία είναι πλέον τόσο κανονική όσο η ανατολή του ήλιου.