Το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής 19 Οκτωβρίου στα Κατεχόμενα της Κύπρου προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην τουρκική πολιτική σκηνή, καθώς αμφισβήτησε την πολιτική των δύο κρατών που προωθεί η Άγκυρα. Σημαντική υπήρξε η αντίδραση του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ηγέτη του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), γνωστού για τη στενή συνεργασία του με τον Ερντογάν και τη διασύνδεσή του με τον παρακρατικό-παραστρατιωτικό μηχανισμό, ο οποίος λειτουργεί ως εξισορροπητικός παράγοντας στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία.
Ο Μπαχτσελί, τη νύχτα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, κάλεσε το ψευδοκοινοβούλιο να μην αναγνωρίσει το αποτέλεσμα των εκλογών και να αποφασίσει για ένωση των Κατεχομένων με την Τουρκία.
Η αντίδραση αυτή συνοδεύτηκε από σειρά άρθρων που χαρακτήρισαν το αποτέλεσμα καταστροφικό, ευθυγραμμισμένα με τη γραμμή του Μπαχτσελί. Ο έμπειρος αρθρογράφος της «Τζουμχουριέτ», Εμρέ Κογκάρ, υπενθύμισε την ιστορική παράδοση της Κύπρου και την παράδοσή της στους Βρετανούς, με άρθρο τίτλο «Πώς έχασε ο Αμπντουλχαμίτ την Κύπρο;».
Αναφερόμενος στον πρέσβη ε.τ. Σουχά Ομέρ, ο Κογκάρ τόνισε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών στην ΤΔΒΚ δεν αφορά απλά την επιλογή μεταξύ «λύσης δύο κρατών» ή «ομοσπονδίας», αλλά καταδεικνύει την απόρριψη της πολιτικής του ΑΚΡ και του Τατάρ, που ακολουθούν την Τουρκία υπό τον Ερντογάν, και αποτελούν σαφές μήνυμα προς την Άγκυρα να ευθυγραμμιστεί με τον πρόεδρο Ερχούρμαν.
Ο Κογκάρ υπενθύμισε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται: ο σουλτάνος Αμπντουλχαμίτ Β’ παραχώρησε την Κύπρο στη Βρετανία για να διασφαλίσει την αμυντική υποστήριξή της έναντι της Ρωσίας μετά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878. Η βρετανική πρόταση προβλέπονταν στις 2 Μαΐου 1878, ενώ το υπουργικό συμβούλιο της Βρετανίας ενέκρινε την προσφορά στις 16 Μαΐου, και στις 23 Μαΐου ο λόρδος Σόλσμπερι έστειλε τελεσίγραφο στον πρέσβη Χένρι Λέγιαρντ, δίνοντας προθεσμία 48 ωρών για αποδοχή της συμφωνίας.
Το τελεσίγραφο προέβλεπε ένοπλη υποστήριξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε περίπτωση ρωσικής επέμβασης στα ασιατικά εδάφη, ενώ η Κύπρος θα κατεχόταν και θα διοικούνταν από τη Βρετανία. Ο σουλτάνος Αμπντουλχαμίτ Β’ αποδέχθηκε τη συμφωνία στις 25 Μαΐου, και η Σύμβαση της Κύπρου υπογράφηκε στις 4 Ιουνίου 1878, παραμένοντας μυστική έως πριν από το Συνέδριο του Βερολίνου (13 Ιουνίου – 13 Ιουλίου). Η Βρετανία ανέλαβε τη διοίκηση και την προστασία των οθωμανικών εδαφών, ενώ το 1914 προσάρτησε επισήμως το νησί.
Η ιστορική αναφορά του Κογκάρ αποκτά ιδιαίτερη σημασία υπό το πρίσμα των τρεχουσών γεωπολιτικών εξελίξεων. Η Άγκυρα και το τουρκικό βαθύ κράτος θεωρούν ότι η ενίσχυση του Ισραήλ και ο περιφερειακός του ρόλος, σε συνδυασμό με τη γεωπολιτική αναβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την προεδρία της Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2026, δημιουργούν συνθήκες που ενδέχεται να αμφισβητήσουν την τουρκική κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού, που διαρκεί από το 1974.
Οι πολιτικές εξελίξεις στα Κατεχόμενα και η ιστορική αναφορά στη διαχείριση της Κύπρου από τον Αμπντουλχαμίτ συνθέτουν ένα πλαίσιο που υποδεικνύει αυξημένη αβεβαιότητα για τις μελλοντικές εξελίξεις στην περιοχή.