Τα δύσκολα ξεκινούν για τον πρωθυπουργό της Γαλλίας Σεμπαστιάν Λεκορνί, ο οποίος καλείται να αντιμετωπίσει δύο προτάσεις μομφής στην Εθνοσυνέλευση, ωστόσο όλα δείχνουν ότι θα καταφέρει να επιβιώσει πολιτικά, χάρη στη στάση των Σοσιαλιστών που αναμένεται να μην τις στηρίξουν. Οι προτάσεις μομφής, κατατεθειμένες από τη Μαρίν Λεπέν της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης και τον Ζαν-Λικ Μελανσόν της ριζοσπαστικής αριστερής «Ανυπότακτης Γαλλίας», συζητούνται από το πρωί της Πέμπτης, σε μια συνεδρίαση που μπορεί να καθορίσει τις επόμενες πολιτικές ισορροπίες στη χώρα.
Οι δύο αυτές πολιτικές δυνάμεις είχαν καταφέρει στο παρελθόν να ρίξουν κυβερνήσεις μόνο με τη στήριξη των Σοσιαλιστών, οι οποίοι αυτή τη φορά αποφάσισαν να προσφέρουν προσωρινό «σωσίβιο» στον Λεκορνί, αποτρέποντας έτσι μια νέα κυβερνητική κατάρρευση και πιθανές πρόωρες εκλογές. Η στάση αυτή δίνει ανάσα στην κυβέρνηση, σε μια περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας που έχει αφήσει τη Γαλλία χωρίς σαφές σχέδιο για την αντιμετώπιση του διογκωμένου δημοσιονομικού ελλείμματος, ενώ παράλληλα έχει προκαλέσει ανησυχία στις Βρυξέλλες.
Η αναμενόμενη αποτυχία των προτάσεων μομφής θεωρείται προσωρινή νίκη για τον πρωθυπουργό, ο οποίος αποφεύγει ένα πολιτικό ναυάγιο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε διάλυση της Εθνοσυνέλευσης. Η σταθεροποίηση της κυβέρνησης έχει ήδη καθησυχάσει τις αγορές, καθώς μειώθηκε το κόστος δανεισμού της χώρας, ενώ η Γαλλία κερδίζει χρόνο για να επεξεργαστεί ένα σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής. Ωστόσο, η απόφαση του Λεκορνί να αναστείλει έως το 2028 την εφαρμογή του νόμου του 2023, που αύξανε την ελάχιστη ηλικία συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη, έχει επιφέρει σημαντικό πολιτικό πλήγμα στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.
Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού αποτελούσε κεντρικό πυλώνα της φιλοεπιχειρηματικής πολιτικής Μακρόν και η προσωρινή της αναστολή θεωρείται παραδοχή αδυναμίας μπροστά στις κοινωνικές πιέσεις και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η απόφαση έχει επίσης σοβαρό δημοσιονομικό κόστος, που εκτιμάται στα 400 εκατομμύρια ευρώ για το 2025 και 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2027, γεγονός που δυσχεραίνει περαιτέρω τη σύνταξη του κρατικού προϋπολογισμού.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη, καθώς ο Λεκορνί έχει δηλώσει ότι δεν σκοπεύει να κάνει χρήση του άρθρου 49.3 του Συντάγματος, το οποίο θα του επέτρεπε να περάσει τον προϋπολογισμό χωρίς κοινοβουλευτική ψήφο. Με αυτή την επιλογή παραχωρεί ουσιαστικά μεγαλύτερο έλεγχο στους βουλευτές, αλλά ταυτόχρονα εκθέτει την κυβέρνησή του σε πιθανές πολιτικές ανατροπές, αφού μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις μειοψηφίας στη Γαλλία βασίζονταν στη συγκεκριμένη διάταξη για να αποφύγουν εκπλήξεις από τις ριζοσπαστικές τροπολογίες της αντιπολίτευσης.
Η προσωρινή συμμαχία με τους Σοσιαλιστές αποδεικνύεται κρίσιμη, αλλά και εύθραυστη. Οι Σοσιαλιστές, γνωρίζοντας ότι κατέχουν πλέον ρυθμιστικό ρόλο, επιδιώκουν να αποσπάσουν πρόσθετες παραχωρήσεις από τον Λεκορνί. Ήδη αντιδρούν στα σχέδια περικοπών κοινωνικών δαπανών, όπως το πάγωμα των συντάξεων και των επιδομάτων πρόνοιας, και προειδοποιούν ότι η απόφασή τους να μη στηρίξουν τις προτάσεις μομφής δεν συνιστά «λευκή επιταγή» προς τον πρωθυπουργό. «Θα δούμε τι θα περιλαμβάνει ο προϋπολογισμός, δεν έχουμε δεσμευτεί να τον ψηφίσουμε», δήλωσε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής τους ομάδας, Μπορίς Βαλό, στο ραδιόφωνο Franceinfo.
Ταυτόχρονα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα ετοιμάζεται να ανοίξει μέτωπο με την κυβέρνηση, προωθώντας την πρόταση για την επιβολή ενός νέου φόρου πλούτου –τον λεγόμενο «φόρο Ζουκμάν»– που προέρχεται από την ιδέα του Γάλλου οικονομολόγου Γκαμπριέλ Ζουκμάν. Ο φόρος αυτός θα επιβάλλεται με συντελεστή 2% στις περιουσίες άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ, στοχεύοντας μόλις το 0,01% των Γάλλων φορολογουμένων. Ο ηγέτης των Σοσιαλιστών, Ολιβιέ Φορ, έχει δηλώσει ότι αν η κυβέρνηση απορρίψει τον «φόρο Ζουκμάν», το κόμμα του θα επανέλθει με νέες προτάσεις για τη φορολόγηση μεγάλων περιουσιών και εταιρικών κερδών.
Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί, από την πλευρά του, έχει ήδη εκφράσει τη διαφωνία του με τον συγκεκριμένο φόρο, ωστόσο στην πρόσφατη ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση παραδέχθηκε ότι θα χρειαστούν «έκτακτες εισφορές σε μεγάλες περιουσίες» για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που δημιουργεί η αναστολή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. «Η Γαλλία πρέπει να κρατήσει τον δημοσιονομικό της προσανατολισμό και να προστατεύσει το κοινωνικό της μοντέλο χωρίς να υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητά της», ανέφερε, επιχειρώντας να εξισορροπήσει την οικονομική ανάγκη με την πολιτική πίεση.
Παρά την προσωρινή του επιβίωση, ο Λεκορνί βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα εξαιρετικά ρευστό πολιτικό τοπίο. Η επόμενη περίοδος θα κρίνει αν η κυβέρνηση μειοψηφίας του Μακρόν μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο ή αν η Γαλλία θα οδηγηθεί αναπόφευκτα σε μια νέα φάση πολιτικής αστάθειας.