Ο μοναχός Λεόντιος που έλεγε marca depositata (σήμα κατατεθέν)… τη σφραγίδα του θηρίου σε γλώσσα λανθάνουσα!
Ο μοναχός Λεόντιος μου μιλούσε όλο για μια marca depositata (σήμα κατατεθέν) τώρα άνοιξε η συνείδηση μου και τον έπιασα…χρόνια μετά, ίσως εννοούσε με δικά του λόγια σε γλώσσα λανθάνουσα τη σφραγίδα του θηρίου . Απλός, καρδιακός, της αγάπης…Ένας μοναχός μπορεί να γίνει φίλος με έναν κοσμικό; μπορεί αν είναι άνθρωπος της αγάπης. Ο μόνος που έχω δει ν΄αναλύεται σε ακατάσχετα αναφιλητά πριν τη θεία κοινωνία. Είχε το χάρισμα των δακρύων. Κρουνοί τα μάτια του . Καθαρτήριο βάπτισμα. Αμφιλεγόμενος κι αυτός όπως όλοι οι χαρισματικοί..Τον γνώρισα όταν ήταν σε προχωρημένη ηλικία. Έχω ξαναγράψει γι αυτόν. Αρχικά Αγιορείτης στην Ιβήρων από τα 27 στο μοναστήρι και μετά εγκαταβίωσε στους Ταξιάρχες στο Αίγιο-Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας. Όχι ψυχή, ψυχούλα..
Με πήγε και στο ασκητήριο του Αγ Λεοντίου που ήταν Λάκωνας και ασκήτεψε πάνω από το σημερινό θαυματουργό μοναστήρι των Ταξιαρχών στο Αίγιο που βγάζει και την περιώνυμη ροδοζάχαρη. Αυτήν επεξεργαζόταν ο παππούλης.. Για να γλυκάνει τον κόσμο δηλ. να γλυκάνει τις ψυχές να τις κάνει πιο καλοσυνάτες...Και με μια καραμέλα γλυκαίνει η ψυχή.. αρκεί να στη δώσει αγιασμένος..
Από το ασκητήριο που είναι σπηλαιώδες ένα όρυγμα, κατάλαβα και το εξής γιατί κλείνονταν οι άνθρωποι σε τέτοια σκηνώματα. Για να είναι πιο επικεντρωμένοι για να συγκλίνει το πνεύμα στο κέντρο στον Έναν. Όταν κλείνεται το σώμα κλείνεται και η ψυχή και ενεργοποιείται πιο εύκολα ο νους στην προσευχή. Γίνεται τότε αβίαστη η προσευχή αφού δεν έχει διαφυγή.. Η ψυχή απελευθερώνεται στην απόλυτη ιδιωτεία στην εγκλείστρα…διαστέλεται. Στη συστολή του κόσμου διαστολή ψυχής..
ΥΓ Λεόντιος … τα λιοντάρια από παλιά με πάνε από πίσω δεν ξεφεύγεις με τίποτα
dimpenes.com