Για άλλη μια φορά, η υποτακτική κυβέρνηση της Λιβύης υπό τον Αμπντέλχαμιτ Ντμπέιμπα ενεργεί ως υποχείριο της Τουρκίας, επιβεβαιώνοντας τον απόλυτο έλεγχο που ασκεί ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Βόρεια Αφρική. Σε μια κατάφωρα εχθρική ενέργεια, Τουρκία και Λιβύη συντονίζονται προκλητικά κατά της Ελλάδας, στήνοντας σκηνικό έντασης στη Μεσόγειο.
Η φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα Türkiye, με ύφος πανηγυρικό και εθνικιστικό, παρουσιάζει την είδηση ως «στρατηγική συνεργασία», ανακοινώνοντας ότι οι δύο χώρες θα ξεκινήσουν σεισμικές έρευνες σε τέσσερις θαλάσσιες περιοχές ― δηλαδή μέσα σε περιοχές ελληνικών συμφερόντων.
Η συμφωνία, που υπογράφηκε παρασκηνιακά στην Κωνσταντινούπολη, μεταξύ της κρατικής τουρκικής πετρελαϊκής εταιρείας TPAO και της ελεγχόμενης από την Άγκυρα λιβυκής εταιρείας πετρελαίου, ανοίγει τον δρόμο για παράνομες έρευνες 10.000 χλμ σεισμικών εργασιών ― όλα σε χρόνο ρεκόρ, προκαλώντας την κοινή λογική και την κυριαρχία της Ελλάδας.
Μετά τη μονομερή αντίδραση της Λιβύης στον ελληνικό διαγωνισμό για υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης, ο Ντμπέιμπα φτάνει στο σημείο να αναμασά τις τουρκικές θέσεις περί «παραβίασης κυριαρχίας», καλώντας τον Έλληνα πρέσβη για εξηγήσεις, σαν να ήταν η Ελλάδα το κράτος-ταραξίας και όχι η Τουρκία που υπονομεύει σταθερά τη διεθνή νομιμότητα.
Η δήθεν «έκκληση για διάλογο» από τη λιβυκή πλευρά είναι υποκριτική και κατευθυνόμενη από την Άγκυρα, ενώ η Ελλάδα παρακολουθεί μια ακόμη επιθετική κίνηση εναντίον της κυριαρχίας και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, με την ανοχή ενός διεθνούς συστήματος που αδυνατεί (ή αρνείται) να βάλει φρένο στον αναθεωρητισμό του Ερντογάν.
Η Τουρκία εργαλειοποιεί συστηματικά αδύναμα ή διεφθαρμένα καθεστώτα όπως αυτό της Τρίπολης, προκειμένου να πατήσει πόδι στη Μεσόγειο, να αρπάξει ενεργειακούς πόρους και να προκαλέσει αποσταθεροποίηση στην ευρύτερη περιοχή. Αν αυτό δεν είναι ανοιχτός εκβιασμός και πρόκληση, τότε τι είναι;