Μια ελβετική μελέτη του 2011 αποκάλυψε ότι μόλις 147 εταιρείες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι ευρωπαϊκές, ελέγχουν το 40% του παγκόσμιου πλούτου, με την Barclays να βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της συγκέντρωσης.
Αυτή η συγκέντρωση οικονομικής δύναμης δεν περιορίζεται απλώς στην οικονομική σφαίρα, αλλά επεκτείνεται σε κρίσιμους τομείς όπως η παγκόσμια υγεία, η κλιματική πολιτική και οι αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων, όπως δείχνουν οι έρευνες οργανώσεων όπως η γερμανική Λέσχη Der Klaren Worte.
Η έκθεση της συγκεκριμένης Λέσχης για το 2021 ανέδειξε ένα στενό δίκτυο ατόμων και ιδρυμάτων που ασκούν σημαντική επιρροή και φαίνεται ότι ενορχηστρώνουν την αντίδραση στην πανδημία COVID-19, την κλιματική ατζέντα αλλά και τα μονοπώλια στον τομέα των τροφίμων.
Ανάμεσα στα βασικά πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτή τη συγκρότηση περιλαμβάνονται το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και γνωστά πολιτικά πρόσωπα, τα οποία κατηγορούνται ότι μέσω αυτών των δικτύων επιχειρούν μια ευρεία αναδιαμόρφωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης μέσω τεχνοκρατικού ελέγχου.
Η μελέτη της ελβετικής ομάδας το 2011 αναδεικνύει τον μικρό πυρήνα εταιρειών που κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία, ενώ η γερμανική έρευνα της Λέσχης Der Klaren Worte επικεντρώνεται πιο συγκεκριμένα στο δίκτυο που διαμόρφωσε την πολιτική για την πανδημία COVID-19. Η έκθεση αυτή περιγράφει μια στενή ομάδα 20-30 ατόμων με μεγάλη επιρροή, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται η Άνγκελα Μέρκελ, ο Tedros Adhanom Ghebreyesus, διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο Bill Gates και ο Klaus Schwab, ιδρυτής του WEF.
Οι οργανισμοί που συνδέονται με αυτή την ομάδα περιλαμβάνουν τον ΠΟΥ, το GAVI, το Wellcome Trust, το Ίδρυμα Rockefeller και τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες – μια ομάδα που χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates.
Η έκθεση ισχυρίζεται ότι αυτή η ομάδα οδήγησε τις πολιτικές αντιμετώπισης της πανδημίας, συχνά παρακάμπτοντας ή αγνοώντας αντιδράσεις και διαφωνίες, ενώ ο Bill Gates εμφανίζεται ως κεντρικός παράγοντας, με επιρροή σε μέσα ενημέρωσης, υγεία και παγκόσμια πολιτική.
Παράλληλα με το δίκτυο που αφορά την πανδημία, η έρευνα αποκαλύπτει ότι η ατζέντα για την κλιματική αλλαγή συνδέεται στενά με χρηματοπιστωτικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας. Πρόσωπα όπως ο Mark Carney, πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας και απεσταλμένος του ΟΗΕ για το κλίμα, μαζί με τον Michael Bloomberg, έχουν πρωτοστατήσει στη δημιουργία και προώθηση της Ομάδας Εργασίας για τις Χρηματοοικονομικές Γνωστοποιήσεις που σχετίζονται με το Κλίμα (TCFD). Αυτή η πρωτοβουλία πιέζει τις τράπεζες να υιοθετήσουν πολιτικές που στοχεύουν στο «καθαρό μηδέν» εκπομπών ρύπων.
Επιπλέον, το Green Finance Institute και η Glasgow Financial Alliance for Net Zero (GFANZ) – που υποστηρίζεται από τον Larry Fink, επικεφαλής της BlackRock, καθώς και από το WEF – ασκούν τεράστια επιρροή στις χρηματοπιστωτικές αγορές και την πολιτική για το κλίμα.
Μέσω αυτών των οργανισμών προωθείται η «χρηματιστικοποίηση της φύσης», μια διαδικασία κατά την οποία η φύση και οι φυσικοί πόροι μετατρέπονται σε χρηματοοικονομικά προϊόντα, ενώ παράλληλα απαιτούνται επενδύσεις ύψους πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για την υλοποίηση πολιτικών για την κλιματική αλλαγή.
Ενδεικτική είναι η Terra Carta, μια πρωτοβουλία του πρίγκιπα Καρόλου, που επιδιώκει την ενσωμάτωση των «δικαιωμάτων της φύσης» στην παγκόσμια οικονομία, ενώ η Πρωτοβουλία για τις Αειφόρες Αγορές (SMI) προωθεί το ίδιο όραμα μέσα από τον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Ταυτόχρονα, τα ίδια ιδρύματα και δίκτυα ασκούν επιρροή και στον τομέα της παγκόσμιας διατροφής. Το Ίδρυμα Rockefeller, το Ίδρυμα Gates και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην ενοποίηση και μονοπώληση της γεωργίας και της τροφικής αλυσίδας, μέσω της προώθησης πατεντών γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ), συνθετικών τροφίμων και μιας «βιώσιμης» γεωργίας που συχνά ταυτίζεται με τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών.
Η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» που προωθεί το WEF περιγράφεται ως προσπάθεια οικονομικής και κοινωνικής αναδιάρθρωσης μετά την πανδημία, αλλά έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις καθώς θεωρείται όχημα συγκέντρωσης εξουσίας σε λίγα χέρια.
Η Terra Carta, που αποτελεί μέρος αυτής της ατζέντας, καλεί σε αναγνώριση των «δικαιωμάτων της φύσης» και ενσωμάτωση αυτών στην οικονομία, όμως πολλοί κριτικοί το ερμηνεύουν ως υπερβολικό τεχνοκρατικό έλεγχο που παραβλέπει την ατομική και τοπική αυτονομία. Η συγχώνευση κολοσσών όπως η Bayer με τη Monsanto εξασφαλίζει τη σταθερή κυριαρχία των ελίτ στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων, ενισχύοντας το μονοπώλιο και την εξάρτηση από μεγάλες εταιρείες.
Ο φάκελος της Λέσχης Der Klaren Worte που αναλύει το δίκτυο COVID-19 εντοπίζει πάνω από 7.200 συνδέσεις μεταξύ 6.500 οντοτήτων, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη ενός εκτεταμένου και πολύπλοκου ιστού επιρροής που περιλαμβάνει πρόσωπα και οργανισμούς παγκόσμιας εμβέλειας. Με επίκεντρο προσωπικότητες όπως ο Tedros Adhanom Ghebreyesus και την Angela Merkel, αλλά και οργανώσεις συνδεδεμένες με τον Bill Gates, το δίκτυο αυτό φέρεται να καθόρισε τις πολιτικές για την πανδημία, ελέγχοντας τη ροή της πληροφορίας και παραγκωνίζοντας φωνές αμφισβήτησης.
Η επιρροή του Ιδρύματος Bill & Melinda Gates φαίνεται να επεκτείνεται βαθιά στα μέσα ενημέρωσης και στις πολιτικές πρωτοβουλίες της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», η οποία παρουσιάζεται από το WEF ως ευκαιρία για ανασυγκρότηση της παγκόσμιας οικονομίας μετά την πανδημία, αλλά από πολλούς κριτικούς ως προσπάθεια για συγκεντρωτικό έλεγχο.
Ο Mark Carney, που συνδυάζει τη θέση πρώην διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας με ρόλο απεσταλμένου του ΟΗΕ για το κλίμα, αποτελεί παράδειγμα της σύνδεσης μεταξύ χρηματοοικονομικής ισχύος και πολιτικής για το κλίμα. Μαζί με τον Michael Bloomberg διοργάνωσε το 2015 την Task Force on Climate-Related Financial Disclosures (TCFD), η οποία εξελίχθηκε στην Glasgow Financial Alliance for Net Zero (GFANZ), μια πρωτοβουλία που πλέον διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία αξίας 47 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και επιταχύνει την χρηματιστικοποίηση της φύσης. Επικριτές όπως ο αναλυτής Dan Fournier υποστηρίζουν ότι οι δεσμοί αυτών των χρηματοπιστωτικών ελίτ με τις παγκόσμιες τράπεζες είναι σαφείς και δημιουργούν οικονομική αστάθεια σε χώρες που συμμορφώνονται με αυτές τις πολιτικές.
Από την αντιμετώπιση των ψευτο-πανδημιών έως τη χρηματοδότηση της απάτης του κλίματος, μια επαναλαμβανόμενη σειρά θεσμών και ατόμων -Barclays, Gates, Carney, WEF- φαίνεται να ασκούν δυσανάλογη επιρροή στα παγκόσμια συστήματα. Ενώ οι υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι αυτά τα δίκτυα προωθούν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, οι επικριτές βλέπουν μια επικίνδυνη παγίωση της εξουσίας.
Καθώς η συζήτηση για τη «Μεγάλη Επανεκκίνηση» μαίνεται, η ένταση μεταξύ συλλογικής δράσης και ατομικής αυτονομίας παραμένει μια καθοριστική πρόκληση του 21ου αιώνα.
primenews