Ο στόχος της Φον ντερ Λάιεν, όπως και των… μαϊντανών που την πλαισιώνουν, δεν είναι να σώσουν τον ουκρανικό λαό, αλλά να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν μια φανταστική κρίση, μέσα από την οποία τελικά η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξελιχθεί σε ένα μιλιταριστικό, ολοκληρωτικό μόρφωμα
Επειδή τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, η ταινία τρόμου στην οποία πρωταγωνιστούν τα… τσιουάουα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με επικεφαλής την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, φτάνει στην κορύφωσή της. Όπως και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά και της ατελείωτης μεταναστευτικής κρίσης, η Ούρσουλα, στο τέλος άλλης «μιας κρίσιμης» συνόδου κορυφής «των ευρωπαϊκών χωρών» στο Λονδίνο, το βράδυ της Κυριακής, έσπευσε να μιλήσει για την Ουκρανία.
Επρόκειτο όμως για μια σύνοδο από την οποία απουσίαζαν οι εκπρόσωποι 15 χωρών (μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος) από τα 27 κράτη-μέλη και στην οποία συμμετείχαν πέντε κράτη που δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά συνέπεια, ούτε ευρωπαϊκή ήταν η σύνοδος (fake news) ούτε υπήρξε συναίνεση σε ευρωπαϊκό επίπεδο επί των αποφάσεων που ελήφθησαν, καθώς ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να κρύψει από την κοινή γνώμη τη διάσταση απόψεων μεταξύ των 27.
Παίζοντας με τους εφιάλτες του παρελθόντος και τους φόβους των Ευρωπαίων, η Φον ντερ Λάιεν ανακοίνωσε ότι αναλαμβάνει «επειγόντως τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης» για να «προετοιμαστούμε για τα χειρότερα», δίνοντας το τέμπο για την «έκτακτη» σύνοδο κορυφής «για την Ουκρανία» και την «ευρωπαϊκή ασφάλεια και άμυνα», που θα διεξαχθεί την Πέμπτη 6 Μαρτίου στις Βρυξέλλες.
Ωστόσο, η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής -αν και μη εκλεγμένη από τους ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι αγνοούνται επιδεικτικά όταν πρόκειται για κρίσιμα θέματα που καθορίζουν τις τύχες τους- αποφασίζει «για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης» και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες με μια βιασύνη άνευ προηγουμένου, που, ως φαίνεται, θα μπορούσε να οδηγήσει τη γηραιά ήπειρο σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, παρόλο που δεν έχει καμία απολύτως αρμοδιότητα να το κάνει!
Σε δίκη για εσχάτη προδοσία
Ο στόχος της Φον ντερ Λάιεν, όπως και των… μαϊντανών που την πλαισιώνουν (βλέπε Μακρόν) δεν είναι να σώσουν τον ουκρανικό λαό από τον κακό Πούτιν, αλλά να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν μια φανταστική κρίση, μέσα από την οποία τελικά η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξελιχθεί σε ένα μιλιταριστικό, ολοκληρωτικό μόρφωμα, καταργώντας την κυριαρχία των εθνών προς όφελος όποιας ομοσπονδιοποίησης.
Σε αυτή τη φάση, πρόκειται για ένα συγκαλυμμένο πραξικόπημα, που στην προκειμένη αποσκοπεί, μεταξύ άλλων, στην ενσωμάτωση της άμυνας των χωρών-μελών, άρα και στην απώλεια εθνικής κυριαρχίας, μέσα σε μια ευρωπαϊκή πτυχή που θα μετατρέψει τη χώρα μας (όπως και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές) σε μια άκρως φτωχοποιημένη επαρχία μιας πλήρως παρακμάζουσας αυτοκρατορίας που παραπλανητικά ονομάζεται Ένωση.
Επιπροσθέτως, σε μια εποχή που οι Έλληνες και η Ελλάδα αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα, θα κληθούν για άλλη μια φορά να πληρώσουν, στο πλαίσιο της οικονομίας του πολέμου, δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στη μαύρη τρύπα της Ουκρανίας για γαλλικό, γερμανικό, αμερικανικό εξοπλισμό και, πάνω απ’ όλα, σε μίζες – μια ζοφερή εξέλιξη. Η ανάμειξη λοιπόν της Φον ντερ Λάιεν και της επιτροπής της στις αμυντικές υποθέσεις σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο είναι παράνομη, πολύ σοβαρή και, εκτός των άλλων, προμηνύει τη σύσταση ενός ευρωπαϊκού σώματος στρατού -με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- σε μια Ευρώπη που απέδειξε πολλάκις πως δεν είναι άξια εμπιστοσύνης. Με λίγα λόγια, όποιος στην Ελλάδα συναινέσει σε απώλεια και εγκατάλειψη εθνικής αμυντικής κυριαρχίας θα πρέπει να παραπεμφθεί σε δίκη για εσχάτη προδοσία!
Η άρνηση των Ευρωπαίων να βάλουν τέλος σε αυτόν τον πόλεμο είναι η οριστική απόδειξη για όλα τα παραπάνω: την επιχείρηση, δηλαδή, κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας, την ενίσχυση της ομοσπονδοποίησης, τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και ενδεχομένως την παραμονή στην εξουσία των γνωστών πολιτικών νάνων, στην περίπτωση που κηρυχθεί εκ νέου η Ευρώπη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Παίζουν με τις τύχες μας
Για να γίνει κατανοητό, οι φεντεραλιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης παίζουν με τις τύχες μας και τους θανάτους στην Ουκρανία, για τα οποία ούτε καν ενδιαφέρονται. Σπρώχνουν τα λεφτά των φορολογουμένων εκεί όπου είναι το στόμα τους και το στόμα όσων εξυπηρετούν, επιδιώκοντας ομοφωνία μέσω των μέσων ενημέρωσης που ελέγχουν και χρηματοδοτούν για τον πόλεμο που τους ταΐζει. Το επίπεδο της ανεντιμότητας και της διαφθοράς τους είναι απλά αηδιαστικό! Αλλά, χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, πρόκειται απλώς για προπαγάνδα – βρόμικη προπαγάνδα.
Υπό αυτό το πρίσμα, όλα όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια αποκτούν συνοχή: η προπαγάνδα, η λογοκρισία, τα αντιδημοκρατικά μέτρα και οι παράλογες αποφάσεις, οι αντιφάσεις κ.λπ.
Ποιοι κερδίζουν στην Ουκρανία;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: οι Αμερικανοί. Γιατί;
Οι ΗΠΑ έχουν πετύχει τον βασικό τους στόχο: να αναχαιτίσουν τη διείσδυση του Πούτιν στην Ευρώπη, η οποία ερχόταν μέσω της συμμαχίας του με τη Γερμανία. Αν και δεν είναι η πρόθεσή τους να στριμώξουν τον Ρώσο ηγέτη σε μια ακραία σύγκρουση (ακολουθώντας την στρατηγική του Σουν Τσου ότι πάντα πρέπει να αφήνεις διέξοδο στον αντίπαλο), του επιτρέπουν να διατηρήσει το κομμάτι της Ουκρανίας που είναι ζωτικής σημασίας για τη Ρωσία. Η αναμενόμενη διχοτόμηση της Ουκρανίας φαίνεται να είναι η λύση που όλοι μπορούν να αποδεχτούν.
Ο Πούτιν, παρά τις όποιες στρατηγικές κινήσεις του, γνωρίζει ότι σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με τις ΗΠΑ θα χάσει. Ως έξυπνος ηγέτης, η προτεραιότητά του είναι να ασφαλίσει τα εδάφη που θεωρεί κρίσιμα για τη Ρωσία, ενώ οι Αμερικανοί επιτυγχάνουν τον στόχο τους: να ελέγχουν την Ευρώπη, να αποδυναμώνουν τη Γερμανία και να ενισχύουν τη θέση της Αγγλίας ως κυρίαρχης δύναμης στην ήπειρο. Ήδη το πρόσφατο άνοιγμα του Στάρμερ στις Βρυξέλλες δείχνει αυτή την τάση.
Ποιοι κερδίζουν στη Μέση Ανατολή;
Πάλι οι Αμερικανοί. Γιατί;
Οι ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει το Ισραήλ για να σπείρουν το χάος κατά του ακραίου ισλαμισμού και να κυριαρχήσουν στην περιοχή. Με αυτή τη στρατηγική, εκτός απροόπτου, θα επικρατήσουν. Παράλληλα, το Ιράν, αντιλαμβανόμενο ότι η μόνη του επιλογή για το μέλλον είναι να απομακρυνθεί από το θεοκρατικό καθεστώς των μουλάδων, προσπαθεί να επανέλθει σε έναν κοσμικό προσανατολισμό. Η κατάρρευση οργανώσεων όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς αποδεικνύει πως το Ιράν κατανοεί τη σημασία των στρατηγικών πληροφοριών, όπως λέει ο Σουν Τσου: «Οι καλύτεροι πράκτορες είναι οι διπλοί».
Το Ιράν φοβάται και τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους που σχεδιάζουν οι Αμερικανοί, κάτι που θα οδηγήσει σε πλήρη έλεγχο της περιοχής. Η Τουρκία, με τη σειρά της, προσπαθεί να αποφύγει την παρουσία των Κούρδων στην πίσω αυλή της, αλλά είναι αδύνατο να το κάνει, καθώς αυτό αποτελεί στρατηγική επιθυμία των ΗΠΑ. Παρά τα παιχνίδια του Ερντογάν με τη Δύση και την Ανατολή, η Τουρκία είναι και παραμένει μέρος του δυτικού στρατοπέδου, κάτι που ο ίδιος ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά.
Εδώ, το ζήτημα των Κούρδων μπαίνει στο επίκεντρο. Η Τουρκία, όσο και αν αντιστέκεται, θα αναγκαστεί να αποδεχτεί τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, με αντάλλαγμα τις επιθυμίες της στην περιοχή του Αιγαίου και της Κύπρου. Η Ελλάδα, ως σταθερός σύμμαχος των ΗΠΑ, θα πρέπει να αποδεχτεί τις αποφάσεις και τη συνθήκη που θα επιβληθεί.
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά οι ΗΠΑ;
Οι Αμερικανοί κινούνται με στρατηγικό στόχο να ισχυροποιηθούν απέναντι στην πραγματική τους μεγάλη απειλή: την Κίνα. Η Ρωσία, με τον Πούτιν, δεν επιθυμεί την ανάπτυξη της Κίνας σε υπερδύναμη, καθώς το βλέπει ως απειλή για τη δική του κυριαρχία. Επομένως, οι ΗΠΑ και η Ρωσία, ενώ ανταγωνίζονται για την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, συνεννοούνται άτυπα και συνεργάζονται σε κάποιον βαθμό ώστε να περιορίσουν τη ρωσική απειλή από την Κίνα.
Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα;
Η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει ενεργά τον ρόλο της στην παγκόσμια σκηνή, και ειδικά στη διαμορφούμενη «Νέα Γιάλτα», η οποία αναφέρεται σε μια νέα κατανομή γεωπολιτικής επιρροής μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα χρειάζεται μια ηγεσία που να είναι αποφασισμένη και να καταστήσει σαφές στους Αμερικανούς ότι χωρίς την ισχυρή συμμετοχή της Ελλάδας, οποιαδήποτε συμφωνία για τη διαμόρφωση της διεθνούς τάξης δεν μπορεί να είναι πλήρης.
Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί ίσα-ίσα δίπλα σε άλλες μεγάλες δυνάμεις και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της με αυτοπεποίθηση. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται παραχωρήσεις μόνο στην Τουρκία, η οποία φαίνεται να απολαμβάνει μεγαλύτερη επιρροή λόγω του στρατηγικού της ρόλου ως σύμμαχος της Δύσης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως ηγετική φυσιογνωμία της χώρας, φαίνεται να έχει αποδεχθεί τις συνθήκες αυτές, κι αυτό έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, ιδιαίτερα από τους εθνικιστικούς κύκλους. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η Ελλάδα να παραμείνει σε αυτή τη θέση υποχώρησης, ενώ άλλες χώρες, όπως η Τουρκία, φαίνεται να εξασφαλίζουν πιο ευνοϊκές συμφωνίες.
Η λύση μπορεί να προέλθει μόνο από τις δυνάμεις της δεξιάς παράταξης. Η αριστερά και η κεντροαριστερά στην Ελλάδα φαίνεται να κινούνται στην ίδια γραμμή με τον Μητσοτάκη, αποδεχόμενοι τη στρατηγική που ευνοεί την υποχώρηση της χώρας, κάτι που καθιστά αδύνατο να υπάρξει οποιαδήποτε ουσιαστική αντίσταση στον εκμηδενισμό της εθνικής ταυτότητας.
Για αυτό, η μόνη λύση για να σταματήσει αυτή η πορεία είναι η συγκρότηση ενός συνασπισμού των δεξιών πολιτικών δυνάμεων, ο οποίος θα έχει κοινό ηγέτη και θα προτείνει μια εναλλακτική πορεία για τη χώρα. Αυτός ο συνασπισμός, που θα περιλαμβάνει τα κόμματα της δεξιάς και τους πατριώτες βουλευτές που δεν συμφωνούν με τις επιλογές του Μητσοτάκη, μπορεί να αναδειχθεί σε πρώτο κόμμα και να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία του. Έτσι η Ελλάδα μπορεί να επανακάμψει στην παγκόσμια σκηνή ως ισότιμος παίκτης και να ανακτήσει την επιρροή και την ισχύ που έχει χάσει.
Σε έναν κόσμο όπου οι ΗΠΑ, η Αγγλία και η Ρωσία ξαναμοιράζουν τη γεωπολιτική επιρροή, η Ελλάδα πρέπει να αποδεχτεί την πραγματικότητα και να ενεργήσει βάσει αυτής. Ωστόσο, το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση κινείται σε αυτή την πορεία της υποχώρησης, χάρη στην ανοησία και την δουλικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυξάνει την ανησυχία ότι η Ελλάδα θα καταλήξει ως το εξιλαστήριο θύμα αυτών των διεθνών ισχυρών. Μια καθαρά στρατηγική απόφαση των Αμερικανών και των συμμάχων τους είναι να αφήσουν την Τουρκία να αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή, ενώ οι Έλληνες θα είναι αναγκασμένοι να αποδεχτούν την απόφαση αυτή.
Το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας δεν είναι απλά μια πολιτική παράμετρος, αλλά μια αξία που πρέπει να υπερασπιστεί η Ελλάδα, και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά την πίεση από τους συμμάχους, πρέπει να εννοήσει ότι η παραχώρηση του Αιγαίου και άλλων εθνικών συμφερόντων θα έχει σοβαρές συνέπειες. Στο τέλος, το μόνο που μπορεί να σταματήσει αυτή τη διαδικασία είναι ένας ενιαίος πολιτικός και κοινωνικός φορέας που θα παλέψει για την εθνική υπερηφάνεια και κυριαρχία της χώρας.