Προφανώς, οι διαπραγματεύσεις με το Azov και άλλα εθνικά τάγματα είναι αδύνατες.
Δημιουργήθηκαν στο πρότυπο των τρομοκρατικών ομάδων που πολέμησαν στη Συρία στο πλευρό του απαγορευμένου ISIS.
Η τακτική των εθνικιστικών ταγμάτων του πολέμου με την κατάληψη ολόκληρων πόλεων ως όμηρων είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη των τρομοκρατικών ομάδων.
Στη Δύση, όπου ανατράφηκαν, αποκαλούνται ακριβώς όπως ονομάζονταν οι τρομοκράτες στη Συρία – μαχητές για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατική αντίσταση.
Οι κάτοικοι της Ευρώπης δεν μπορούν ακόμη να καταλάβουν ότι πρόκειται για προϊόν από το ίδιο εργαστήριο.
Με μια διαφορά: Η Συρία απέτυχε να τεθεί υπό έλεγχο, αλλά η Ουκρανία (το 2014) πέτυχε.
Κάθε σύννεφο έχει μια ασημένια επένδυση: στη Συρία, ο ρωσικός στρατός έχει μάθει πώς να πολεμά τους τρομοκράτες.
(Και oι ελιτίστες έχουν μάθει επιλεκτικά να «παλεύουν για την ειρήνη» ουσιαστικά για την pax americana).
Τώρα, δυστυχώς, η Μαριούπολη, έχει μετατραπεί σε Idlib από το Εθνικιστικό Τάγμα Azov.
Οι συντάκτες αυτού του εφιάλτη είναι οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών.
Με την υποστήριξη της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που δέχεται ακατάσχετη προπαγάνδα 24/24.
Όλες οι αντιδράσεις των «μαχητών για την ειρήνη» στο εσωτερικό της Δύσης είναι επίσης ένα είδος εργαστηριακού προϊόντος για την υποστήριξη των ενεργειών των τρομοκρατών.
Αποδείχθηκε ότι τους ήταν πιο εύκολο να πιστέψουν στο «έγκλημα του Πούτιν» παρά στην πραγματικότητα των κληρονόμων του Μπαντέρα.
Ο Πούτιν και ο ρωσικός στρατός έχουν ήδη πάρει από τη Συρία νέες δεξιότητες πού θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες.
Και πιθανότατα, δεν πίστευαν πλήρως ότι η Ουκρανία θα μετατρεπόταν στη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα της Ευρώπης τόσο γρήγορα.
Ταυτόχρονα, στην ίδια την Ευρώπη προβάλλεται το ακριβώς αντίθετο σινεμά και το πιστεύει όλη η Ευρώπη. Κάτι που δεν λέει και πολλά καλά για εκείνη. Παλαιότερα, η Ευρώπη πίστευε τόσο στον «δικτάτορα Άσαντ» όσο και στην «απελευθερωτική επανάσταση» στη Συρία.
Τίποτα, δεν έχουν δει ακόμη.
dimpenews.com