Η Kayla Pollock είναι μια νεαρή γυναίκα από τον Καναδά που πριν από το 2022 ζούσε μια δραστήρια ζωή. Εργαζόταν με παιδιά, μεγάλωνε τον γιο της και είχε καθημερινότητα γεμάτη ενέργεια και υγεία. Με την έναρξη της εκστρατείας εμβολιασμού κατά της COVID-19, αποφάσισε να εμβολιαστεί πλήρως, λαμβάνοντας και την αναμνηστική δόση του εμβολίου της Moderna.
Η απόφασή της συνδέθηκε με την επιθυμία της να συνεχίσει να εργάζεται και να μπορεί να επισκέπτεται τον πατέρα της στο γηροκομείο.
Δύο ημέρες μετά τον αναμνηστικό εμβολιασμό, άρχισε να παρουσιάζει ανησυχητικά συμπτώματα. Μούδιασμα, μυϊκή αδυναμία και πόνοι στην πλάτη εξελίχθηκαν ραγδαία. Οι ιατροί που την παρακολούθησαν διέγνωσαν εγκάρσια μυελίτιδα, μια σπάνια και σοβαρή φλεγμονή του νωτιαίου μυελού. Η ιατρική έκθεση που συντάχθηκε κατέδειξε ότι η πάθηση σχετίζεται αιτιωδώς με τον εμβολιασμό.
Η κατάσταση κρίθηκε μη αναστρέψιμη και η Kayla παρέμεινε παράλυτη από το στήθος και κάτω. Η κινητικότητα των χεριών της περιορίστηκε σημαντικά, ενώ δεν είναι πλέον σε θέση να φροντίζει τον εαυτό της ή να ελέγχει βασικές σωματικές λειτουργίες. Από τότε είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο, αντιμετωπίζοντας χρόνιους πόνους και πληγές κατάκλισης, εξαρτημένη από συνεχή φροντίδα.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι είδους υποστήριξη προσφέρθηκε στην Kayla από την καναδική κυβέρνηση και τους υπευθύνους των εμβολίων μετά τη διάγνωση της αναπηρίας. Δεν της παρασχέθηκε οικονομική ενίσχυση, προσβάσιμη κατοικία, μόνιμη ομάδα φροντιστών, ούτε στήριξη στις μετακινήσεις της. Αντιθέτως, όπως καταγγέλλεται, αυτό που της προσφέρθηκε επανειλημμένως ήταν η επιλογή της ιατρικά υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.
Η πρώτη αναφορά έγινε, σύμφωνα με τη μαρτυρία της, όταν βρισκόταν ακόμη σε κατάσταση σοκ και νοσηλευόταν στο νοσοκομείο, ενώ ακολούθησαν άλλες δύο προτάσεις σε κρίσιμες στιγμές νοσηλείας της.
Το πρόγραμμα αποζημίωσης για τραυματισμούς από εμβόλια στον Καναδά αρνήθηκε την αρχική της αίτηση και καθυστερεί να εκδώσει απόφαση για την έφεσή της. Στο μεταξύ, η Kayla επιβιώνει χάρη σε δωρεές από πολίτες και οργανώσεις, καθώς δεν της παρέχεται καμία επίσημη κρατική στήριξη.
Το κόστος ζωής ενός ατόμου με βαριά αναπηρία στον Καναδά είναι ιδιαίτερα υψηλό. Ένα εκπαιδευμένο σκυλί βοήθειας, για παράδειγμα, κοστίζει πάνω από 65.000 δολάρια, ποσό που η ίδια αδυνατεί να καλύψει χωρίς εξωτερική υποστήριξη.
Η περίπτωση της Kayla δεν είναι μοναδική. Παγκοσμίως, καταγράφονται χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας μετά τον εμβολιασμό για την COVID-19, με πολλούς εξ αυτών να δηλώνουν ότι βρέθηκαν αντιμέτωποι με κρατική αδιαφορία. Τα συστήματα αποζημίωσης που θεσπίστηκαν για την κάλυψη παρενεργειών θεωρούνται από πολλούς εξαιρετικά δύσκολα στην πρόσβαση και αποδοχή.
Στη Ρωσία, για παράδειγμα, η εφάπαξ αποζημίωση για τεκμηριωμένη αναπηρία που σχετίζεται με εμβόλιο ανέρχεται σε περίπου 120 δολάρια, ενώ η μηνιαία ενίσχυση περιορίζεται σε 12 δολάρια. Παράλληλα, οι απαιτήσεις τεκμηρίωσης είναι τόσο αυστηρές, που οι περισσότερες αιτήσεις απορρίπτονται.
Στις δυτικές χώρες, τα ποσά αποζημίωσης είναι υψηλότερα, ωστόσο το σύστημα παρουσιάζει ανάλογες δυσκολίες. Τα θύματα καλούνται να αποδείξουν με επιστημονική τεκμηρίωση τη σύνδεση του εμβολίου με την πάθησή τους, να εμπλακούν σε πολυετείς δικαστικές διαδικασίες και να καλύψουν τα κόστη εξειδικευμένων ιατρικών εκθέσεων. Το αποτέλεσμα είναι ότι λίγοι τελικά αποζημιώνονται επαρκώς.
Στο δημόσιο διάλογο, η περίπτωση της Kayla εγείρει ερωτήματα και αμφιβολίες γύρω από τις βασικές αρχές της εμβολιαστικής επιστήμης. Ορισμένοι επιστήμονες και ερευνητές εκφράζουν την άποψη ότι η θεωρία των μικροβίων, στην οποία βασίζεται ο σύγχρονος εμβολιασμός, δεν έχει αποδειχθεί επαρκώς. Υποστηρίζουν ότι τα βακτήρια και οι ιοί δεν έχουν ποτέ απομονωθεί ως ανεξάρτητοι παθογόνοι παράγοντες με άμεση αιτιότητα στην πρόκληση ασθενειών.
Αντιθέτως, επισημαίνουν ότι οι μικροοργανισμοί αυτοί απαντώνται και σε υγιείς οργανισμούς και συμμετέχουν στις φυσικές λειτουργίες καθαρισμού και αποκατάστασης του σώματος.
Επιπλέον, η έννοια του ανοσοποιητικού συστήματος, σύμφωνα με αυτές τις θεωρήσεις, αποτελεί αφηρημένο μοντέλο και όχι παρατηρήσιμη ανατομική οντότητα. Το σώμα, κατά την προσέγγιση αυτή, δεν βρίσκεται διαρκώς σε πόλεμο με παθογόνους παράγοντες, αλλά λειτουργεί με συστήματα εξισορρόπησης, αναδόμησης και αυτορρύθμισης.
Η υπόθεση της Kayla Pollock φέρνει στο προσκήνιο το ζήτημα της επιστημονικής τεκμηρίωσης, της θεσμικής ευθύνης και της ανάγκης για διαφάνεια στις πολιτικές δημόσιας υγείας. Ενώ η επιστήμη οφείλει να στηρίζεται σε αποδείξεις και αναπαραγώγιμα δεδομένα, οι κρατικοί μηχανισμοί οφείλουν να διασφαλίζουν την προστασία των πολιτών που ζημιώνονται από επίσημες ιατρικές παρεμβάσεις.
Ο αριθμός των θυμάτων που δηλώνουν εγκατάλειψη από τις Αρχές αυξάνεται, ενώ οι καταγγελίες για δυσλειτουργικά ή ανεπαρκή προγράμματα αποζημίωσης συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται.
Οι κατασκευαστές εμβολίων το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Γι’ αυτό αποφεύγουν τις πραγματικές ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο μελέτες με χρήση αδρανών ουσιών και μακροχρόνια παρατήρηση. Διότι αν τα εμβόλια υποβάλλονταν στα πλήρη πρότυπα της επιστημονικής απόδειξης – θα αποτύγχαναν καταστροφικά.
Και όσο ο κόσμος συνεχίζει να πιστεύει αυτό το ψέμα, τόσο θα εμφανίζονται θύματα όπως η Kayla Pollock. Πόσες ακόμα ζωές πρέπει να καταστραφούν μέχρι να σταματήσουμε να λατρεύουμε τις λευκές ποδιές και τους τίτλους και να αρχίσουμε να ρωτάμε: Πού τελειώνει η επιστήμη – και πού αρχίζει η τυφλή πίστη;
Καθώς η δημόσια συζήτηση για την ασφάλεια των εμβολίων και τη διαχείριση των παρενεργειών αποκτά νέα δυναμική, η περίπτωση της Kayla παραμένει σημείο αναφοράς. Πρόκειται για μια προσωπική τραγωδία που εγείρει συλλογικά ερωτήματα: ποιος προστατεύει τους πολίτες όταν κάτι πάει στραβά;
Ποια είναι η ευθύνη της επιστήμης, των κυβερνήσεων και των φαρμακευτικών εταιρειών; Και, τελικά, πόση εμπιστοσύνη μπορούμε να δώσουμε σε μια πρακτική που υπόσχεται υγεία αλλά ενίοτε φέρνει ανεπανόρθωτη βλάβη;
primenews